Κύριε διευθυντά
Η συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία για το προσφυγικό είναι, χωρίς αμφιβολία, θετικό βήμα, υπό την προϋπόθεση ότι η Τουρκία, η οποία δεν διακρίνεται για τη συνέπειά της στην τήρηση των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των όρων των περιλαμβανομένων στις διάφορες διακρατικές συμφωνίες, θα σεβαστεί αυτήν τη φορά όσα έχουν συμφωνηθεί. Γι’ αυτόν το λόγο διατηρούμε επιφυλάξεις ως προς τη συμπεριφορά της Τουρκίας, λόγω του γνωστού της παρελθόντος.
Βέβαια, τα ανταλλάγματα που πήρε από την Ευρωπαϊκή Ενωση ο Τούρκος πρωθυπουργός, όπως τα 3 δισ. ευρώ, η κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους πολίτες, το άνοιγμα του κεφαλαίου 33, κ.ά., όπως επίσης και η επιθυμία της Τουρκίας για την ένταξή της στην Ε.Ε., συντηρούν την ελπίδα ότι αυτή τη φορά η γειτονική χωρα θα τηρήσει, κατ’ ανάγκην, τα συμφωνηθέντα.
Αλλά ενώ η συμφωνία με την Τουρκία έκλεισε με ομόφωνη απόφαση και των 28 κρατών-μελών της Ε.Ε. για το θέμα της υποχρεωτικής φιλοξενίας των προσφύγων, πολλοί αρνήθηκαν να δεσμευτούν, αντιπροτείνοντας η φιλοξενία να λειτουργήσει σε «εθελοντική» βάση!
Oμως αυτή η απόφαση των «28» δεν λύνει το πρόβλημα. Αν μάλιστα ληφθεί υπ’ όψιν το ενδεχόμενο αύξησης των ροών των προσφύγων που δικαιούνται ασύλου, πέραν του αριθμού των 72.000 για τη φιλοξενία των οποίων έχουν δεσμευθεί οι Ευρωπαίοι, τότε τα πράγματα για μας γίνονται πολύ δύσκολα, αφού θα είναι εντελώς αδύνατο να σηκώσουμε το βάρος όλων αυτών των δύστυχων συνανθρώπων μας που θα παραμείνουν εγκλωβισμένοι στη χώρα μας, με όλες τις συνέπειες και τους κινδύνους που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Κατόπιν αυτών, ας μη βιαστούμε να πανηγυρίσουμε για τη συμφωνία! Ας έχουμε, προς το παρόν, συγκρατημένη αισιοδοξία, ως προς την εφαρμογή και τα αποτελέσματά της, γιατί ο δρόμος ειναι ακόμα μακρύς.
Ηλιας Μαλεβιτης Δικηγόρος, πρ. βουλευτής