Κύριε διευθυντά
Είναι προφανές ότι το πελατειακό κράτος δεν εξυπηρετεί κατά προτεραιότητα το δημόσιο συμφέρον, δηλαδή τους πολλούς, αλλά ορισμένες ομάδες ψηφοφόρων. Αν συμφωνούμε σε αυτό, τότε δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο κόσμος, που στην πλειοψηφία του δεν ωφελείται από τη διατήρηση του πελατειακού κράτους, εναντιώνεται στην καταπολέμησή του. Ας πάρουμε μερικά παραδείγματα: Πρώτον, η εισπραξιμότητα του ΦΠΑ που είναι χαμηλή και, όπως έχει και επίσημα διαπιστωθεί, οδηγεί σε απώλειες εισπράξεων που ξεπερνούν, με υπολογισμούς, τα 5 δισ. ευρώ ετησίως. Η λύση για το θέμα είναι γνωστή, εφαρμόζεται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και δεν είναι άλλη από τη σύνδεση των ταμειακών μηχανών ηλεκτρονικά με τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων. Ως λύση αναγνωρίζεται από όλους, η σχετική τεχνογνωσία είναι διαθέσιμη, έχει επανειλημμένα προταθεί, αλλά δεν το έχει υλοποιήσει καμία έως τώρα κυβέρνηση. Γιατί άραγε;
Δεύτερον, η «πάταξη» της φοροδιαφυγής. Δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς με αυτό το θέμα. Και όμως, μολονότι θα λειτουργούσε προς όφελος των πολλών, αποδίδοντας κατ’ εκτίμηση πρόσθετα δημόσια έσοδα μέχρι και 5 δισ. ετησίως, τίποτα ουσιαστικό και πρακτικό δεν έχει γίνει. Μόνο λόγια και επικοινωνιακές κορώνες. Γιατί άραγε;
Τρίτον, η διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Εδώ μιλάμε για πολύ κόσμο που θα υποχρεωθεί να πληρώσει παραπάνω σε φόρους, αλλά μιλάμε για μικρά ποσά. Με φορολογική επιβάρυνση 200-300 ευρώ ετησίως από μερικά εκατομμύρια φορολογούμενους που σήμερα πληρώνουν ελάχιστα ή και μηδέν, θα μπορούσαν να προκύψουν μέχρι και 1 δισ. πρόσθετα έσοδα. Και όμως υπάρχει σθεναρή αντίσταση. Γιατί άραγε; Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με έρευνα του καθηγητή Ματσαγγάνη, υπάρχουν σήμερα 1.650.000 Ελληνες που ζουν σε συνθήκες «ακραίας φτώχειας», ενώ, ως γνωστόν, οι άνεργοι ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο, η πλειονότητα των οποίων δεν εισπράττει κανένα επίδομα ανεργίας. Ασχολείται σοβαρά με αυτούς κανείς; Επίσης, τομείς όπως η παιδεία και η υγεία, εξαιτίας της μεγάλης υποχρηματοδότησης, αντιμετωπίζουν σήμερα τεράστια προβλήματα, με τραγικά απρόβλεπτες συνέπειες για μας, τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Και όμως, όπως προκύπτει από τα παραπάνω, η αύξηση της ειπραξιμότητας του ΦΠΑ, η αποτελεσματική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και η διεύρυνση της φορολογικής βάσης θα μπορούσαν να αποδώσουν πρόσθετα έσοδα 10 δισ. ευρώ και πλέον, ικανά για να αντιμετωπισθούν η «ακραία φτώχεια», η παροχή επιδόματος ανεργίας σε όλους τους άνεργους, η υποχρηματοδότηση της παιδείας και της υγείας, και πολλά άλλα προβλήματα που μαστίζουν την κοινωνία μας. Κι αυτό χωρίς να επιβαρυνθούν επιπλέον οι «συνήθεις ύποπτοι», τουτέστιν οι συνεπείς φορολογούμενοι και, κυρίως, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι Γιατί τίποτε απ’ αυτά δεν γίνεται; Μήπως για να προστατευθουν οι σχετικά πολύ λιγότεροι και ισχυροί «πελάτες» εις βάρος των πολλών και περισσότερο αδύναμων; Μήπως είναι καιρός να σοβαρευτούμε σαν κοινωνία και σαν κράτος; Να σκεφτούμε με βάση το δημόσιο συμφέρον και όχι το στενά ατομικό και, κυρίως, το «πελατειακό»; Οι ξένοι μας φταίνε πάλι και για όλα αυτά;
Πανος Κουμαντος