Κύριε διευθυντά
Η αγχώδης και απεγνωσμένη προσπάθεια της κυβέρνησής μας να εξεύρει χρήματα με κάθε τρόπο και μέσο, για να καλύψει τις τρέχουσες υποχρεώσεις της, με παρακίνησε και εμένα να βοηθήσω στον αγώνα αυτό. Η πηγή μου βρέθηκε, όπως πάντα, στους αρχαίους μας προγόνους.
Στον «Δεύτερο Οικονομικό» του ο Αριστοτέλης παραθέτει 41 τρόπους, που τους λέει «στρατηγήματα», για την εξεύρεση χρημάτων σε δύσκολες περιόδους. Παραθέτω μόνο τέσσερις από αυτούς:
1) Οι κάτοικοι του αρχαίου Βυζαντίου, όταν κάποτε χρειάστηκαν χρήματα, άρχισαν να πουλάνε σε ξένους τα δημόσια μνημεία και τους ιερούς ναούς τους. Επίσης, πούλησαν τα εύφορα εδάφη τους για έναν ορισμένο χρόνο, ενώ τα χέρσα τα πούλησαν για πάντα. Το ίδιο έκαναν και για τις περιουσίες των διαφόρων σωματείων και οργανώσεων, χωρίς να ξεχάσουν και ό,τι δημόσιο κτίσμα ή κτήμα βρισκόταν ανάμεσα σε ιδιωτικούς χώρους. Αυτά τα τελευταία τα αγόρασαν, φυσικά, ιδιώτες και ξένοι για να τα προσαρτήσουν στα δικά τους. Eτσι το Δημόσιο εισέπραξε αρκετά.
2) Κάποτε ο άρχοντας της Αθήνας Ιππίας, επειδή βρέθηκε σε οικονομικές δυσκολίες, κατέσχε όλους τους πάνω από το ισόγειο ορόφους των σπιτιών που βρίσκονταν σε δημόσιους δρόμους, καθώς και τις πόρτες και τις αυλόπορτες, που άνοιγαν προς τα έξω και άρχισε να τα πουλάει. Οι ιδιοκτήτες τους, θέλοντας φυσικά να τα ξαναποκτήσουν, τα ξαναγόραζαν όσο όσο. Eτσι ο έξυπνος Ιππίας τα βόλεψε.
3) Ο ίδιος πάλι, μιαν άλλη φορά, με τη δικαιολογία ότι θα κυκλοφορούσε νέο χρήμα, κατάργησε το παλιό και διέταξε τους πολίτες να του το παραδώσουν σε μια εξευτελιστική τιμή που όρισε ο ίδιος. Oταν, όμως, το μάζεψε όλο, το επανακυκλοφόρησε χωρίς, βέβαια, να παρουσιάσει νέο!
4) Ο Κάνδαλος, ένας αξιωματικός του Μαυσώλου, τυράννου της Καρίας, όποτε περιόδευε τη χώρα, οι κάτοικοι των διαφόρων χωριών τού έδιναν για δώρο (πεσκέσι) κάποιο αρνάκι, μοσχαράκι ή γουρουνάκι. Ο Κάνδαλος, αφού κατέγραφε επιμελώς το όνομα και τη διεύθυνση του δωρητή, καθώς και την ημερομηνία της δωρεάς, επέστεφε το ζωντανό στον ιδιοκτήτη του, με την εντολή να το προσέχει μέχρις ότου επιστρέψει να το πάρει. Oταν υπολόγιζε ότι είχε περάσει ο πρέπων χρόνος, ξαναγύριζε και έπαιρνε, όχι μόνο το ζώο που είχε πια μεγαλώσει αρκετά, αλλά και ό,τι αυτό είχε αποδώσει σε νεογνά, μαλλί κ.λπ.!
Υπάρχουν και άλλοι έξυπνοι τρόποι εξεύρεσης χρημάτων και επομένως… «λεφτά υπάρχουν» ακόμη αρκετά…
Γιωργος Α. Κουρμουσης – Οικονομολόγος – συγγραφέας
«Kαι σχεδιασμός και συνεργασία»
Κύριε διευθυντά
Kατόπιν της επιστολής του κ. Aνδρέα Mπούμη (3 Mαρτίου 2016), λόγοι επαγγελματικής δεοντολογίας μού επιβάλλουν να επισημάνω τα παρακάτω σημεία. Tο έργο που διετελέσθη στον όμιλο της Eμπορικής Tράπεζας κατά τη διάρκεια της θητείας μας προήλθε από λεπτομερή σχεδιασμό, συλλογική και έντονη προσπάθεια και εργασία, γεγονότα που αποδεικνύονται και κατοχυρώνονται εκ του αποτελέσματος. Tο εν λόγω έργο έχει αναγνωρισθεί όχι μόνον από την ελληνική αγορά αλλά και από αυστηρούς διεθνείς οικονομικούς κύκλους και οργανισμούς. Kάθε σύγκριση είναι αξιόπιστη και πραγματική όταν βασίζεται και συνοδεύεται από αξιόπιστα στοιχεία αριθμών, πράξεων, αποφάσεων και αποτελεσμάτων. Aόριστοι υπαινιγμοί, αόριστες κατηγορίες και αφορισμοί είναι άκρως παραπλανητικοί. Aναγνωρισμένος οικονομικός αναλυτής και αρθρογράφος σας (επιστολή A. X. Mπούμη), καθώς επίσης και πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου της «Kαθημερινής» συνεργάσθηκαν επιτυχώς και χωρίς προβλήματα με την τότε διοίκηση της Eμπορικής Tράπεζας. Eίναι υποχρέωσή μου να υπεραμυνθώ του κόπου και των προσπαθειών όλων των συνεργατών μας στην Eλλάδα αλλά και στο εξωτερικό, τους οποίους ευχαριστώ θερμά για τη συνεργασιμότητα, την προσπάθεια και το ήθος τους.Tέλος ας μου επιτραπεί να επισημάνω εις τον συνεργάτη σας και δημοσιογράφο ότι σε όλα τα στάδια των σπουδών δάσκαλοι και καθηγητές διδάσκουν ότι βασικοί άξονες της επαγγελματικής αρτιότητας είναι η κριτική σκέψη και η διαρκής και εις βάθος έρευνα.
Σπυρος Π. Kαπαρης – Τέως διευθύνων σύμβουλος της Eμπορικής Tράπεζας της Eλλάδος, 1981-1988
Δημοσιογράφοι και αναγνώστες
Κύριε διευθυντά
Πσοι από τους δημοσιογράφους πιστεύουν στην ανοιχτή και δημοκρατική κοινωνία θα έπρεπε πριν από δεκαετίες να είχαν φροντίσει α) να ζητήσουν προτάσεις των αναγνωστών τους για βελτίωση της ύλης των εφημερίδων, β) να μετέφραζαν, από τουλάχιστον δέκα ξένες εφημερίδες, αποσπάσματα ουσιωδών άρθρων και δημοσιευμάτων και γ) να καταχωρίζουν άρθρα και επιστολές αναγνωστών σε δύο σελίδες εκάστου φύλλου, όπως αυτό το εφαρμόζουν οι παγκοσμίου κύρους εφημερίδες στην υφήλιο (Times, Sunday Times, New York Times, Daily Telegraph, Guardian, Observer, Financial Times).
Δυστυχώς δεν έκαναν τίποτα από όλα αυτά, με αποτέλεσμα η δημοσιογραφία να έχει περιπέσει σε πλήρη ανυποληψία και να θεωρούν ότι έχουμε στην Ελλάδα κίτρινο Τύπο. Είναι επιβεβλημένη η προσαρμογή στα νέα δεδομένα.
Γιωργος Τρανταλιδης – Δικηγόρος