Κύριε διευθυντά
Απορίες και ερωτήματα δημιούργησε πρόσφατα η απάντηση της κυβερνητικής εκπροσώπου ότι δεν αποκλείεται η διενέργεια δημοψηφίσματος κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος.
Το ισχύον Σύνταγμα της χώρας, στο άρθρο 110, προβλέπει και ρυθμίζει τα της αναθεώρησης αυτού, η οποία γίνεται μόνο μέσω της Βουλής.
Μεταξύ των όρων και των περιορισμών που θέτει είναι η απαγόρευση αναθεώρησης των θεμελιωδών διατάξεων του Συντάγματος, η λήψη απόφασης περί αναθεωρήσεως με αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών, διενέργεια εκλογών και αναθεώρηση των διατάξεων από τη νέα Βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές.
Για δημοψήφισμα δεν γίνεται πουθενά λόγος. Τότε, προς τι η αναφορά σ’ αυτό από την κυβερνητική εκπρόσωπο; Προσπάθεια αποπροσανατολισμού της πολιτικής συζήτησης; Αγνοια ή συνειδητή επιλογή;
Το βέβαιο είναι ότι η παρούσα κυβερνητική πλειοψηφία δεν επαρκεί για τη λήψη των σχετικών αποφάσεων, ενώ οι τρέχουσες δημοσκοπήσεις δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικές για νίκη του κυβερνώντος συνασπισμού στις επόμενες εκλογές. Επομένως, με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα, απαιτείται η σύμπραξη και δυνάμεων της αντιπολίτευσης για την αναθεώρηση του Συντάγματος, την ανάγκη πραγματοποίησης της οποίας όλοι συνομολογούν.
Η αναφορά περί δημοψηφίσματος οδηγεί σε σκέψεις όχι αναθεώρησης αλλά σύνταξης νέου Συντάγματος και έγκρισης αυτού από τον ελληνικό λαό. Κάτι τέτοιο όμως θα ήταν συνταγματική εκτροπή, αφού το ισχύον Σύνταγμα δεν το προβλέπει.
Το επιχείρημα ότι ο λαός είναι κυρίαρχος και μπορεί να εγκρίνει ένα νέο Σύνταγμα με δημοψήφισμα, οδηγεί σε άλλες σκέψεις και εθνικές περιπέτειες, οι οποίες ας ευχηθούμε ότι δεν θα συμβούν. Ο τόπος δεν αντέχει άλλες περιπέτειες.
Παναγιωτης Ι. Κανελλοπουλος – Ομότιμος καθηγητής του Δικαίου της Ε.Ε. στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, κάτοχος Jean Monnet Chair
Για τον ελέφαντα του Ελληνικού
Κύριε διευθυντά
Διάβασα το σχόλιο του Πάσχου Μανδραβέλη με τίτλο «Ο ελέφαντας του Ελληνικού» της 11ης Ιουνίου 2016. Γράφει συγκεκριμένα, «…της επιστημονικής ομάδας του Πολυτεχνείου που το 2012 σήκωσε μεγάλη σκόνη με μια μελέτη που κατέληγε πόσο εγκληματική ήταν η λύση αξιοποίησης του Ελληνικού». Η λέξη «έγκλημα», «εγκληματικός», «εγκληματική» όπως και όλες οι σχετικές λέξεις με ίδια ή ανάλογη ρίζα δεν υπάρχουν πουθενά στο υλικό των ερευνών ή στις δημοσιεύσεις μας για το Ελληνικό, ούτε βεβαίως υπάρχει η πρόταση στην οποία αναφέρεστε.
Αντιθέτως, η πρόταση σε εισαγωγικά που σημειώνει λίγο πιο κάτω στο σχόλιο είναι ακριβέστατη, αντιγραφή από τις δημοσιεύσεις μας και απηχεί τις τότε και τώρα απόψεις μου ως κατακλείδα των μελετών μας. Αντιγράφω από το σχόλιό σας: «Κατά πόσον μπορεί κανείς να ισχυρίζεται ότι το φαραωνικό έργο που διαφημίζεται σήμερα κόστους πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, με κατασκευές και πωλήσεις δεκάδων χιλιάδων κατοικιών και εμπορικών κέντρων, χιλιάδων ξενοδοχειακών κλινών, σε μια αθηναϊκή αγορά που κατέρρευσε ακριβώς λόγω της υπερπροσφοράς και των δανείων είναι ρεαλιστικό; Αντίθετα, η κοινώς πλέον αποδεκτή πρόταση των δήμων, των τοπικών κοινωνιών, του ΤΕΕ, η ιδέα δηλαδή της επιστημονικής ομάδας του ΕΜΠ, για ένα έργο χαμηλού κόστους, άμεσης ανταπόδοσης… όχι μόνο είναι εφικτή αλλά και υλοποιήσιμη άμεσα από τη στιγμή που θα αποφασιστεί, σε ελεγχόμενα στάδια, με ορίζοντα λίγου χρόνου, είναι μια πρόταση ασφαλής χωρίς ρίσκο, ένα έργο για την Αθήνα και όχι για τους κερδοσκόπους της κτηματαγοράς». Αυτό είναι ένα συμπέρασμα, στο οποίο και σήμερα επίσης καταλήγω. Δηλαδή πιστεύω, και συνεχίζουμε να το δημοσιεύουμε παντού ως επιστημονική ομάδα, ότι η υπερδόμηση, οι χιλιάδες κατοικίες, τα 6-7 Mall κ.α. είναι μια υπόθεση η οποία θα οδηγήσει σε πτώση και πιθανή καταστροφή τις τοπικές αγορές και στην κτηματαγορά. Aλλα Mall στην Αθήνα διέλυσαν τις τοπικές αγορές και τις βιοτεχνίες ρούχων, επίπλων και πολλές άλλες. Παρήχθησαν 1.000-2.000 νέες θέσεις εργασίας και χάθηκαν 10.000 παλιές ή και πολύ περισσότερες! Φτάσαμε να μην έχουμε ελληνικά μαγαζιά επίπλων, ελληνικές βιοτεχνίες επίπλων και μπορώ να γράφω πολλές σελίδες γι’ αυτό. Αυτό θα συμβεί και με το Ελληνικό, το γνωρίζουν οι δήμαρχοι, το γνωρίζουν οι έμποροι, γι’ αυτό ανησυχούν. Σε ό,τι αφορά την αγορά ακινήτων, δεν μας έβαλε άραγε μυαλό η κτηματική «φούσκα» των Ολυμπιακών Αγώνων; Oταν δεκάδες χιλιάδες νέα διαμερίσματα των προαστίων έμειναν και συνεχίζουν να είναι απούλητα και ανοίκιαστα;
Γι’ αυτό, λοιπόν, συνεχίζουμε να προτείνουμε με έμφαση να περιοριστεί αυτή η υπερδόμηση.
Oσο για το αχανές πάρκο, δεν οφείλετε να γνωρίζετε τα ζητήματα αυτά, καθώς δεν είναι η δουλειά σας, αλλά υποθέτω ότι είστε ταξιδεμένος άνθρωπος. Είμαι σίγουρος ότι θα έχετε θαυμάσει και απολαύσει τα αχανή πάρκα και αστικά δάση των ευρωπαϊκών και αμερικανικών πόλεων, αμιγώς δημόσιας χρήσης και διαχείρισης. Κάπου επίσης θα έχετε ακούσει ότι η Αθήνα διαθέτει 2,5 τ.μ. αστικού πρασίνου. Σας ενημερώνω, γιατί αυτή είναι η δική μου δουλειά, πως για να φτάσουμε στο κάτω όριο των ευρωπαϊκών πρωτευουσών, δηλαδή στο νομοθετημένο από την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία ελάχιστο όριο των 8 τ.μ./κάτοικο, χρειαζόμαστε 30.000 στρέμματα πρασίνου, όχι μόνον 2.900 (2.000 στρέμματα πάρκο συν 900 στρέμματα πράσινοι κοινόχρηστοι χώροι) τα οποία μέχρι στιγμής φαίνεται ότι πρόκειται να δημιουργηθούν στο Ελληνικό.
Αν με ρωτήσετε «και πώς θα συντηρηθούν;» σας παρακαλώ να διαβάσετε προσεκτικότερα τις αναρτημένες μελέτες μας.
Αν διαβάσετε επίσης προσεκτικά και νηφάλια το κείμενό μου, που σας έδωσε αφορμή για το σχόλιο, θα λάβετε απαντήσεις και σε άλλα που θα θέλατε να ρωτήσετε.
Νικος Μπελαβιλας, Αναπληρωτής καθηγητής ΕΜΠ, διευθυντής Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος
Απάντηση
Ο Δήμος Ελληνικού-Αργυρούπολης, ο οποίος σας φιλοξένησε σε ημερίδα για να παρουσιάσετε τη μελέτη σας, κατέληξε (και τιτλοφόρησε) τα συμπεράσματα ως εξής: «Ελληνικό: Eγκλημα η πώληση. Μόνη αναπτυξιακή λύση το Μητροπολιτικό Πάρκο». Επομένως, τα περί «εγκλήματος» δεν τα συνάγω (αυθαιρέτως) μόνον εγώ.
Eχετε απόλυτο δίκιο για το πράσινο στην Αθήνα, αλλά αυτό δεν χρειάζεται κάπου συγκεντρωμένο και όχι τόσο πολύ στους ήδη «πράσινους» νότιους δήμους. Χρειάζεται στο εφιαλτικό από μπετόν κέντρο. Δυστυχώς, η πρόταση του κ. Στέφανου Μάνου, για πώληση τμήματος του Ελληνικού και να χρησιμοποιηθούν αυτά τα χρήματα για να δημιουργηθούν 20 κήποι των 100 στρεμμάτων στις πυκνοκατοικημένες περιοχές της Αθήνας (την εποχή που λεφτά υπήρχαν) απαξιώθηκε, ως «νεοφιλελεύθερη». Κυριάρχησε η μαξιμαλιστική διεκδίκηση περί ενός αχανούς πάρκου, για να καταλήξουμε και με ένα μικρότερο πάρκο, αλλά και –λόγω χρεοκοπίας– χωρίς τα πάρκα στην Κυψέλη, στα Πατήσια κ.ά.
Πασχος Mανδραβελης
Ξέχασαν τι έλεγαν ως αντιπολίτευση;
Kύριε διευθυντά
Tην Tρίτη 17/5/2016 παρακολουθούσα την ενημέρωση των συντακτών από την κυβερνητική εκπρόσωπο κ. Oλγα Γεροβασίλη. Mου έκανε εντύπωση ο τρόπος και το ύφος της ενημέρωσης ιδίως στο σημείο που ανεφέρετο στην απόφαση της N.Δ. να ψηφίσει ορισμένες διατάξεις του ν/σ. Eίπε ότι στη N.Δ. αντιλήφθηκαν ότι «κάτι γίνεται» και γι’ αυτό θέλουν να ψηφίσουν… Aξίζει έπαινος στη N.Δ. για την απόφασή της να ψηφίσει τις διατάξεις που κατά τη γνώμη της βοηθούν τη χώρα. Mήπως όμως η κ. Γεροβασίλη θυμάται αν ο ΣYPIZA ως αντιπολίτευση εψήφισε ποτέ κάποιες διατάξεις ν/σ; H μόνιμη επωδός ήταν «όχι σε όλα». Kαι αυτό λέγεται πατριωτικό καθήκον των εθνοπατέρων του ΣYPIZA; Nομίζω ότι ο κάθε βουλευτής όταν μπαίνει στην αίθουσα του Kοινοβουλίου πρέπει να ξεχνά την κομματική του προέλευση και να ενδύεται την τήβεννο του εθνοπατέρα και να σκέφτεται και να αποφασίζει σύμφωνα με το συμφέρον της χώρας. Aν αυτό συνέβαινε τον Nοέμβριο του 2014 σήμερα η χώρα θα ευρίσκετο σε άλλο επίπεδο προόδου. Δυστυχώς οι κ. Φ. Kουβέλης και Π. Kαμμένος έσυραν τη χώρα στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. O μεν κ. Π. Kαμμένος από αντι-Σαμαρικό μίσος, ο δε Φ. Kουβέλης από απερισκεψία. Tι να πει κανείς;
Σπυρος Kαραντζης – Iατρός