Κύριε διευθυντά
Στην κυριακάτικη έκδοσή σας (3-7-2016) διάβασα, με προσοχή, τόσο το ρεπορτάζ των κ. Ν. Βατόπουλου και Ι. Ελαφρού, όσο και το άρθρο σας. Ειλικρινά αισθάνθηκα εντροπή και θλίψη για την άκρατη θρασύτητα και την ακραία χυδαιότητα των νεοφωτίστων αυτών επαναστατικών μειρακίων, τα οποία χλευάζουν και λοιδορούν την ιστορία μας και τις παραδόσεις μας.
Η συνθηματολογία τους και οι βανδαλισμοί τους, η σκόπιμη και απρόκλητη φθορά των μνημείων τέχνης και των νεοκλασικών κτισμάτων, η προσβολή της αισθητικής των ανδριάντων των Εθνομαρτύρων, των εθνικών ηρώων και των πνευματικών και πολιτικών προσωπικοτήτων του Γένους μας προδίδουν, εκτός από την αγένεια και τη θρασύτητά τους, προδίδουν επαναλαμβάνω και εσωτερική – πνευματική – ένδεια και ολβιότυφο ανιστορισμό.
Και ενώ πολλοί λαοί αναζητούν ένα «παρελθόν» για να «νομιμοποιήσουν» και να επιβάλουν την ύπαρξή τους, εμείς ο κοσμοϊστορικός λαός μετερχόμαστε τα πάντα για να σβήσουμε ή έστω να αλλοιώσουμε την πολιτισμική μας φυσιογνωμία και την παράδοσή μας. Θεωρούν μερικοί της πεζοδρομιακής «κουλτούρας», αλλά και της «αριστερής διανόησης», ότι ο παραμερισμός της παραδόσεως αποτελεί «προοδευτισμό», ενώ ο σεβασμός προς την ιστορία και την παράδοση αποκαλείται «συντηρητισμός».
Φρονώ ότι γενεσιουργά αίτια αυτής της «βανδαλοφιλοσοφίας» των νεαρών αυτών, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως «Προδότες Συνείδησης – Αυτόνομοι», είναι ο φθόνος, το μίσος, η ψευδολογία, ο φενακισμός, η θρασύτητα και ίσως και η κοινωνική «αδικία»!! Oμως από τα βάθη του προπαρελθόντα αιώνα ακούγεται η φωνή του Νικολάου Σαριπόλου. «Τήκομαι και αδημονώ διά την των πάντων εκφαύλισιν και μωρολογίαν». Η «σωτηριολογία» των συγχρόνων αυτών «γενιτσάρων» και «βανδαλοφιλοσόφων» οδηγεί στην παράκρουση και στον παραλογισμό. Δικαίως άλλωστε ένας ρωμαίος πολίτης της Πομπηίας έγραψε σε έναν τοίχο, αγανακτισμένος, το παρακάτω δίστιχο «αστείο»… «τοίχε σε θαυμάζω που δεν ερειπώθηκες, μια και πρέπει να ανέχεσαι τόσες πολλές ανοστιές των γραφόντων» (Admiror te paries non cecidisse (ruinis) qui tot scriptorum taedia sustineas. – Από το σύγγραμμα του Horst Blank «Das Buch in der Antike», 1992).
Δημητριος Κων. Ριζος – Εφέτης επί τιμή
Tο Iνστιτούτο Bενετίας
Kύριε διευθυντά
Eπί της από 16ης Iουνίου 2016 ανακοινώσεως του υφυπουργού Eξωτερικών κ. Γιάννη Aμανατίδη περί του Iνστιτούτου της Bενετίας παρατηρώ τα εξής: Δεν επισημαίνονται τα «διαχρονικά προβλήματα» του Iνστιτούτου Bενετίας ούτε ο τρόπος εκσυγχρονισμού που θα τα θεραπεύσει.
Tο «μοναδικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου» της χώρας μας στο εξωτερικό ιδρύθηκε με αυστηρώς καθορισμένο επιστημονικό σκοπό, ο οποίος επετεύχθη πλήρως, όπως αποδεικνύεται από τους επιστήμονες που φιλοξένησε και τις επιστημονικές μελέτες που δημοσίευσε.
Tο επόμενο βήμα εξωστρέφειας, αν το έργο του Iνστιτούτου που έχει συντελεσθεί δεν θεωρείται εξωστρεφές, αν και απευθύνεται στο διεθνές επιστημονικό κοινό, ποιο θα είναι και τι θα προσφέρει; Θα μορφώσει περισσότερους επιστήμονες και θα παρουσιάσει περισσότερες επιστημονικές μελέτες ή θα είναι εκδρομές, δεξιώσεις και άκαρπα συνέδρια;
Tις επαφές του Iνστιτούτου με τον επιστημονικό κόσμο δεν είναι σε θέση να τις κάνει το υπουργείο Eξωτερικών, αναρμόδιο και άσχετο με την ειδική επιστημονική έρευνα. Tις επαφές του Iνστιτούτου τις κάνουν οι επιστήμονες υψηλού κύρους που το διηύθυναν και το διευθύνουν και οι υπότροφοί του που συνεχίζουν την πορεία τους ως καθηγητές πανεπιστημίων στην Eλλάδα και στο εξωτερικό.
Yπότροφοι του Iνστιτούτου διετέλεσαν Bυζαντινολόγοι που διακρίθηκαν και διακρίνονται στον τομέα της Iστορίας, της Tέχνης, που διδάσκουν στο εξωτερικό, που εκλέγονται μέλη ξένων Aκαδημιών.
H ψηφιοποίηση του αρχείου του Iνστιτούτου έχει γίνει. Tι θα ψηφιοποιηθεί ακόμη;
Tο Δημόσιο δεν θέλησε ποτέ να στελεχώσει οικονομική υπηρεσία με πρόσωπα γνώστες της ιταλικής φυσικά, αλλά υποχρέωνε και υποχρεώνει τους διευθυντές του Iνστιτούτου να ασχολούνται με αλλότρια καθήκοντα. H ρύθμιση του νομοσχεδίου που ορίζει το ασυμβίβαστον μέλους της Eποπτικής Eπιτροπής σκοπεύει στον αποκλεισμό προσώπων με γνώση και γνώμη που θα ήταν δυσάρεστη.
H αενάως επισειόμενη απογραφή της περιουσίας του Iνστιτούτου έχει γίνει περισσότερες φορές και είναι γνωστή στο υπουργείο Eξωτερικών. Tελευταία φορά επί υπουργού Eξωτερικών του κ. Eυάγγελου Bενιζέλου.
Tο Iνστιτούτο δεν είχε ποτέ χαρακτήρα Mορφωτικού Iδρύματος που σημαίνει ότι αποτείνεται σε μέσης μόρφωσης κοινό, αλλά ήταν και είναι ανώτατο ερευνητικό κέντρο, όπως τα αντίστοιχα γαλλικά, αγγλικά και αμερικανικά, που αποβλέπουν σε συγκεκριμένο εκ των προτέρων σκοπό.
Πρέπει να παρατηρηθεί ότι η διά του νομοσχεδίου σκοπευόμενη απόσπαση του Iνστιτούτου Bενετίας από τον φυσικό χώρο του, που είναι το υπουργείο Παιδείας και η Aκαδημία Aθηνών, δεν είναι η πρώτη αλλά η τρίτη τουλάχιστον απόπειρα.
Eρωτάται το υπουργείο Eξωτερικών: Ποια είναι η σχέση του με τις ανθρωπιστικές επιστήμες και ιδιαίτερα με την ιστορία του Bυζαντίου και τη σύγχρονή του Iστορία της Δημοκρατίας της Bενετίας και της λοιπής Iταλίας; Διαθέτει επιστήμονες κύρους, με δημοσιεύματα και ακαδημαϊκές διακρίσεις;
Aπό αυτό και μόνο είναι φανερό ότι εφόσον το νομοσχέδιο ψηφιστεί, το Iνστιτούτο της Bενετίας θα αλλάξει μορφή και προορισμό και θα πάψει να είναι επιστημονικό ίδρυμα και δεν θα δημιουργεί επιστημονικό έργο. Θα γίνει σαν κάποιο άλλο ίδρυμα, πολυτελές, πολυέξοδο, χωρίς εθνικό αντίκρισμα.
Eυαγγελος Zαϊμης – Δρ Bυζαντινολόγος
Ομιλίες υποψήφιων βουλευτών σε σχολεία;
Κύριε διευθυντά
Η κυβέρνηση προτείνει με το νομοσχέδιο εκλογικού νόμου «άρ. 1. Το δικαίωμα του εκλέγειν έχουν πολίτες Ελληνες και Ελληνίδες που συμπλήρωσαν το δέκατο έβδομο έτος της ηλικίας τους».
Στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται: «Η απονομή του δικαιώματος ψήφου στους νέους των 17 ετών ενισχύει το δημοκρατικό τους αντανακλαστικό, γεγονός που αποκτά ιδιαίτερη σημασία σε μια περίοδο κρίσης αντιπροσώπευσης και απαξίωσης της πολιτικής». Κατ’ αρχάς «η απαξίωση της πολιτικής» δεν οφείλεται στην ανυπαρξία «δημοκρατικού αντανακλαστικού» στους δεκαεπτάχρονους. Μάλλον πρέπει να χρεώσουμε την «απαξίωση» στους ίδιους τους πολιτικούς. Υπάρχει και ένα σοβαρό ζήτημα.
Οι τελειόφοιτοι μαθητές του λυκείου είναι ηλικίας 17-18 ετών. Ποιος διευθυντής θα τολμήσει να εμποδίσει τους υποψήφιους βουλευτές όταν θέλουν να «διαφωτίζουν» προεκλογικά τους νέους ψηφοφόρους.
Αυτή η απαράδεκτη εικόνα βουλευτών, υπουργών και αρχηγών κομμάτων να παρουσιάζονται στις φοιτητικές εκλογές στα αμφιθέατρα θα μεταφερθεί και στις αίθουσες διδασκαλίας στα ανά την επικράτεια λύκεια…
Ιορδανης Β. Παπαδοπουλος – Μαθηματικός – νομικός, τέως γυμνασιάρχης
«Τι άλλο έπρεπε να γίνει;»…
Κύριε διευθυντά
Δεν βρίσκω τη λέξη: απορία; θυμός; απόγνωση; αγανάκτηση; Βλέπω τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις (που συχνά «πέφτουν μέσα»), που φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο κόμμα. Καλές οι «συν 10», «συν 15» μονάδες του Μητσοτάκη, αλλά μετά τους εγκέλαδους, το διεθνές ανεπανάληπτο ρεζιλίκι, την ασχετοσύνη των κυβερνώντων σε αυτόν τον έρημο τον τόπο, προμηνύεται ξανά η παρουσία τους στη Βουλή και μάλιστα σχεδόν στην κορυφή.
Ημαρτον δηλαδή. Εάν καρποφορήσει, ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω μου. Θα μου πείτε «έχασε η Βενετιά βελόνι», αλλά έτσι το αισθάνομαι. Εμελλε ένας Τούρκος ταλαντούχος και ευαίσθητος, να το βάλει σε στίχους: «Πάντα η καρδιά μου στην Ελλάδα τουφεκίζεται…».
Μαιρη Αγαθοκλη – Βρυξέλλες