Κύριε διευθυντά
Oταν το 2012 ο Δήμος Αθηναίων ανέκτησε τη διαχείριση της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης (Δ.Α.) από τους «αυτοδιαχειριστές» της και ευαγγελίστηκε την αξιοποίησή της, καλλιεργήθηκε η εντύπωση ότι το μνημειακό κτίριό της θα μετατραπεί σε πολιτιστικό πόλο με δραστηριότητες των οποίων η εμβέλεια θα ξεπερνούσε την τοπική κοινωνία, θα είχε ως στόχο τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πρωτεύουσας και θα αναθέρμανε το ενδιαφέρον για τη γειτονιά, το οποίο είχε ξεθυμάνει ύστερα από άστοχες(;) πράξεις και παραλείψεις των 30 τελευταίων ετών.
Φρούδες ελπίδες. Επειτα από τέσσερα χρόνια, η Δ.Α. προορίζεται για «μίζερες» λύσεις που δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της να αναβαθμισθεί και να ξαναβρεί τη χαμένη αίγλη της. Επιδιώκεται, σύμφωνα με την πρόσκληση του Δήμου, «η βιώσιμη λειτουργία της… ως ενός νέου συλλογικού χώρου με κοινωνικά χαρακτηριστικά, ο οποίος θα υποστηρίζει κοινωφελείς δομές και πολυδιάστατες συμπράξεις που προάγουν την τοπική κοινωνία κ.λπ.». Αόριστες μεγαλοστομίες χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.
Βέβαια, ως δημοκρατικό άλλοθι προβάλλονται οι προτάσεις των πολιτών που κατατέθηκαν κατά τη δημόσια διαβούλευση του Μαΐου του 2015. Επρόκειτο για παρωδία. Κατατέθηκαν 470 προτάσεις από 200 συμμετοχές, διόλου αντιπροσωπευτικό δείγμα των δεκάδων χιλιάδων κατοίκων της πιο πυκνοκατοικημένης αθηναϊκής συνοικίας. Πρόσθετα, το πλαίσιο της διαβούλευσης δεν άφηνε περιθώρια για δημιουργικό όραμα σε βάθος χρόνου. Αντίθετα ευνοούσε τις (υστερόβουλες) επιδιώξεις τοπικών συλλόγων και τη βολή περιοίκων που δεν είχαν συνειδητοποιήσει το διακύβευμα. Η διαδικασία θύμιζε περισσότερο παραπλανητικό δημοψήφισμα, αφού δεν υπήρχε δυνατότητα ενημέρωσης εκείνων των συμμετεχόντων για τις επιπτώσεις των επιλογών τους και για τυχόν εναλλακτικές λύσεις. Το δε αποτέλεσμά της ήταν ταυτόσημο με «αυτοεκπληρούμενη προφητεία». Αυτός δε ήταν ο λόγος που πολλές πλευρές με σαφέστατα σοβαρές προτάσεις δεν μπήκαν στον κόπο να πάρουν μέρος σε ένα «στημένο παιχνίδι» με σημαδεμένη τράπουλα.
Ας υπομνησθεί ότι, όταν το 2014 είχαν στεγασθεί στη Δ.Α. το Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών και το Σημείο Εξυπηρέτησης Δημότη, είχε δηλωθεί από πολύ υψηλά ιστάμενο εκπρόσωπο της δημοτικής αρχής ότι οι εν λόγω χρήσεις ήταν προσωρινές, μέχρις ότου οριστικοποιηθεί η μελλοντική χρήση του κτίσματος. Oμως στη ώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, «ουδέν μονιμώτερον του προσωρινού». Για να εξασφαλιστεί, μάλιστα, η μονιμότητά των τουλάχιστον για μία 5ετία, περιελήφθησαν στην κατανομή χρήσεων για τη χρηματοδότηση του κτιρίου από το ΕΣΠΑ: 38% των διαθεσίμων επιφανειών δεσμεύτηκαν για δημοτικές υπηρεσίες (ΚΕΠ, ΣΕΔ κ.ά.), με αποτέλεσμα να ακυρώνεται προκαταβολικά κάθε τυχόν φιλόδοξο σχέδιο για την ανάδειξη του κτιρίου και για την αναζωογόνηση της περιοχής! Κι όμως, πολύ προτού ξεκινήσει η διαβούλευση, η δημοτική αρχή είχε στη διάθεσή της επεξεργασμένες προτάσεις για τη χρήση της Δ.Α. Συγκεκριμένα, όταν η δημοτική αρχή δρομολόγησε την «αξιοποίηση» της Δ.Α., συγκροτήθηκε Επιτροπή Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης, με τη συμμετοχή εκπροσώπων του Δήμου και της Δημοτικής Κοινότητας, αλλά και φορέων της περιοχής, η οποία συγκέντρωσε και κωδικοποίησε τον Σεπτέμβριο του 2012 τεκμηριωμένες προτάσεις από σοβαρούς φορείς –μεταξύ των οποίων και από μία «συνιστώσα» της τότε δημοτικής πλειοψηφίας, η οποία, μάλιστα, προβλήθηκε και από τις στήλες της «Κ»– για την αξιοποίηση της Δ.Α.
Κοινός τόπος όλων ήταν να μετατραπεί η Δημοτική Αγορά σε πολιτιστικό κύτταρο με μεγαλόπνοη και εξωστρεφή δραστηριότητα, για να σπάσει την απομόνωση και την εσωστρέφεια που έχουν επιβάλει στην Κυψέλη οι πράξεις (και παραλείψεις) του κράτους και της δημοτικής αρχής. Aδικος κόπος! Οι προτάσεις καταχωνιάστηκαν σε κάποιο χρονοντούλαπο, χωρίς να δοθεί ουσιαστική δικαιολογία…
Λεανδρος Σλαβης – Πολιτικός μηχανικός – αντιπρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου Κυψέλης
Το αγγλικό δίκαιο και τα 99 χρόνια
Κύριε διευθυντά
Η πραγματικότητα δεν μας επιτρέπει να αγνοήσουμε ότι θα μπορούσε, κατά τρόπον σαφώς καλύτερο, να αντιμετωπιστεί η πολύπλευρη δεινή κρίση από την οποία τα έξι τελευταία χρόνια μαστίζεται η Ελλάδα, εάν εξ υπαρχής είχαμε αποκαλύψει και εκθέσει στον λαό την κρίσιμη οικονομική κατάσταση της χώρας, χωρίς να επαφιέμεθα στο έλεος, στην ευσπλαχνία και στους οικτιρμούς ακατονόμαστων δανειστών. Στο Συμβούλιο του Στέμματος, που συνεκλήθη στις 15 Σεπτεμβρίου 1965, με τη συμμετοχή των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων και των πρώην πρωθυπουργών, αποφασίστηκε ομόφωνα, με άτυπη «συμφωνία κυρίων», να τηρηθεί άκρως μυστική η άσχημη οικονομική κατάσταση της χώρας που δημιουργήθηκε εξαιτίας της πολιτικής κρίσης. Την εποχή εκείνη η Ελλάδα είχε εξαιρετικά κλειστή οικονομία, με αυστηρό έλεγχο συναλλάγματος, εισαγωγών, περιορισμένων ταξιδιών στο εξωτερικό κ.λπ., πράγμα που της επέτρεπε να έχει τη φήμη υγιούς οικονομίας και ισχυρού νομίσματος και το σπουδαιότερο να εμπεδώνει την πεποίθηση και την ψυχολογία στον λαό ότι σε κάθε περίπτωση έχει κοντά του ένα ισχυρό κράτος. Eκτοτε πέρασαν 51 ολόκληρα χρόνια και η εποχή της παγκοσμιοποίησης και της ασύλληπτης δυνατότητας των επικοινωνιών, στην οποία πλέον ζούμε, καθιστά ευχερή την πρόσβαση στα οποιαδήποτε στοιχεία μιας χώρας και συνεπώς απολύτως διάφανη την οικονομική της κατάσταση, η δε οικονομική επιστήμη συγκρούεται κατά κανόνα με την πολιτική, η οποία συνήθως κατισχύει της πρώτης. Oσον αφορά το αγγλικό δίκαιο, οι όροι και συμφωνίες, κατά την προβολή των εκατέρωθεν απαιτήσεων, καθορίζονται από την ψυχρή λογική των συμφερόντων. Ειδικότερα, όταν ανακοινώθηκε ότι όλες οι επιμέρους συμβάσεις του διαβόητου μνημονίου υπήχθησαν στο αγγλικό δίκαιο και διέπονται από τις διατάξεις του, θα έπρεπε ο ελληνικός λαός να ενημερωθεί ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν υφίσταται παρόμοιο με της Ελλάδας ιδιοκτησιακό καθεστώς, αλλά συμφωνία μίσθωσης 99 ετών, κατάλοιπο της παράδοσης του φεουδαρχικού συστήματος, η οποία αυτοδικαίως ανανεώνεται για ισόχρονο διάστημα, που στην ουσία δεν διαφέρει από την ιδιοκτησία. Εάν ο λαός είχε τότε την κατάλληλη και επαρκή ενημέρωση όσον αφορά το αγγλικό δίκαιο, είναι βέβαιον ότι το αλάθητο αισθητήριό του θα τον οδηγούσε σε διαφορετική εκτίμηση των πραγμάτων, την οποία θα μετέδιδε ενισχυτικά και προς τους διαπραγματευτές κυβερνήτες του.
Ηλιας Κ. Κυπραιος – Βρυξέλλες, Πολιτευτής Δωδεκανήσου
Τα διλήμματα ημών των κεντρώων
Κύριε διευθυντά
Με την ευκαιρία της συζήτησης για τον νέο εκλογικό νόμο, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι το Ποτάμι τοποθετήθηκε στο κέντρο και το ψηφίσαμε περίπου 350.000 κεντρώοι στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Μας είπαν ότι το Ποτάμι μπορεί να συνεργαστεί σε μια μελλοντική κυβέρνηση με τη δεξιά Νέα Δημοκρατία ή με τον αριστερό ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν έγινε μετά τις εκλογές. Στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου 2015 έφυγαν από το Ποτάμι περίπου 150.000 χιλιάδες ψηφοφόροι και ψήφισαν οι περισσότεροι Ν.Δ. Δεν πήγαμε στη Ν.Δ. επειδή ήταν η προτίμησή μας, αλλά για να μη βγει πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ και πάρει το μπόνους των 50 εδρών. Οταν δημιουργείται αυτή η πόλωση, δεν καταλαβαίνουν οι υπεύθυνοι του Ποταμιού ότι δεν ψηφίζουμε πλέον το κόμμα που μας εκφράζει αλλά ενάντια στο κόμμα που δεν θέλουμε να πάρει δώρο 50 βουλευτές; Αν θέλει ο κ. Θεοδωράκης να βοηθήσει ουσιαστικά την πατρίδα, το πρώτο μέλημά του είναι να μπει στη Βουλή. Αν μείνει απέξω, που θα μείνει, αν πάλι υπάρξει πόλωση, θα μας αφήσει τους πιστούς κεντρώους άστεγους και ο ίδιος θα πέσει στη αφάνεια. Αν δεν υπάρξει αυτή η πόλωση, τότε θα ψηφίσουμε το κόμμα που μας εκφράζει. Τότε θα μπει και το Ποτάμι στη Βουλή. Αν θέλει ο κ. Θεοδωράκης να τον στείλουμε στη Βουλή και στις επόμενες εκλογές, γνωρίζει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει.
Νικος Ματος – Γλυφάδα