Κύριε διευθυντά
Με το τελευταίο τρομοκρατικό χτύπημα στη Γαλλία και ταυτοχρόνως ακούγοντας τα δικά μας (δυστυχώς) καθημερινά επίκαιρα, τη δράση των μεταναστών μεταξύ τους –μαχαιρώματα κ.λπ.–, αλλά και ξεσηκώματα μεταναστών που ζουν σε καταυλισμούς εναντίον της πολιτείας για διαφόρους λόγους –δικαίους ή αδίκους, αυτό δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω– και επίσης την αθλία κατάσταση των μεταναστών του Ελληνικού, αρχίζω και διερωτώμαι πού θα καταλήξει αυτή η κατάσταση, Απ’ όσο γνωρίζω, υπάρχουν 57.000 μετανάστες, εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι «λαθρομετανάστες». Επανειλημμένως έχω ακούσει τον κ. Αβραμόπουλο να λέει ότι αυτοί θα επαναπατριστούν! Πότε; Και οι υπόλοιποι τι θα γίνουν; Δεν επρόκειτο –κατά τα λεγόμενα της κ. Μέρκελ– να μοιραστούν στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Ποιες χώρες της Ε.Ε.; Ουγγαρία, Πολωνία και λοιπές, σλαβικές κυρίως χώρες, που ύψωσαν συρματοπλέγματα για να μην περάσει γάτα τα σύνορά τους; Και μας βαυκαλίζουν με το ΝΑΤΟ και τον Frontex (!!) στην περιοχή και με εγκάρδιες συμφωνίες μεταξύ κ. Μέρκελ και Τουρκίας (η οποία Τουρκία ποτέ δεν κρατά τον λόγο της). Ηδη άρχισαν πάλι φουσκωτά να φτάνουν στα νησιά μας, τα οποία κατεστράφησαν δυστυχώς οικονομικά, επειδή στην αρχή με τη μεγαλοψυχία του Ελληνα προσέφεραν ό,τι μπορούσαν. Και μετά τους εγκατέστησαν κατά χιλιάδες στα hotspots, μη ξέροντας πού θα καταλήξει αυτή η κατάσταση.
Δεν βλέπω από τους «υπευθύνους» του μεταναστευτικού ζητήματος καμία κίνηση. Ουδείς ενδιαφέρεται διά τους δυστυχείς του Ελληνικού και φοβούμαι ότι, εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα για την τακτοποίησή τους, θα έχουμε δυσμενείς εξελίξεις. Εγώ που σας γράφω εργάστηκα επί 10 χρόνια (1950-1960) ως κοινωνική λειτουργός με τον ΟΗΕ, τη Διεθνή Οργάνωση Προσφύγων I.R.O. του ΟΗΕ και εν συνεχεία με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, Υπηρεσία Προσφύγων, σε συνεργασία με το τότε υπουργείο Προνοίας, για τους χιλιάδες πρόσφυγες-φυγάδες, κυρίως αλλοδαπούς, αλλά και ελληνικής καταγωγής από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, που κατέφυγαν στην Ελλάδα. Εργαζόμασταν νυχθημερόν όσο δύσκολες κι αν ήσαν οι συνθήκες, διότι η Ελλάς μετά από πόλεμο, Κατοχή και Εμφύλιο δεν μπορούσε να προσφέρει τίποτε άλλο από μερικά μισογκρεμισμένα κτίρια, κουβέρτες και ιατρική περίθαλψη από τον ΕΕΣ. Και όλοι τακτοποιήθηκαν. Μετανάστευσαν ή εγκαταστάθηκαν εδώ μονίμως (Καρέα κ.λπ.). Αλλά υπήρχαν άνθρωποι υπεύθυνοι που εργάστηκαν ακούραστα και αποτελεσματικά. Ενώ τώρα τι κάνουμε;
Ποπη Ε. Κοντη
Οι κατάρες και οι ταφές
Κύριε διευθυντά,
Ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης κ. Καντίρ Τομπάς δήλωσε, “Διέταξα να δεσμευθεί ένας χώρος και να ονομαστεί ‘Νεκροταφείο για προδότες’. Οι περαστικοί θα καταριούνται τους ενταφιασμένους σε αυτό, έτσι που να μην μπορούν να ησυχάσουν ούτε στους τάφους τους”. Είπε ακόμη “Συγχαίρω τον Δήμαρχο (του Ορντού) για την απόφασή του” (αρνήθηκε να δώσει άδεια ταφής για ένα πραξικοπηματία και οι συγγενείς τον έθαψαν στον κήπο τους). Η Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων απαγόρευσε νεκρόσημες ακολουθίες για τους πραξικοπηματίες! (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 21 Ιουλ. σελ. 3). Ο Ερντογάν Εφέντη ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα από το Δήμο της Κωνσταντινούπολης, και ο Καντίρ Αγάς στο δρόμο που χάραξε ο Ερντογάν. Στην Καθ’ ημάς Ανατολή την ευθύνη για τη λειτουργία των Σχολείων είχε η Κοινότητα και τα διάφορα Σωματεία. Εκτός από τα σταθερά και έκτακτα περιστατικά αρραβώνες, γάμοι, γιορτές κλπ. αφορμή για είσπραξη ήταν και ο θάνατος (κάποιου πλούσιου ομογενούς). Αναφέρεται και μια περίπτωση που, ενώ οι συγγενείς προθυμοποιήθηκαν να προσφέρουν ετησίως 50 λίρες για το μισθό ενός δασκάλου, οι Εφοροδημογέροντες απαίτησαν και την εφάπαξ καταβολή 500 χρυσών λιρών. Ένας Επίτροπος μπροστά στο λείψανο είπε «θα το σκεφτούμε πολύ αν τον θάψουμε…». Οι συγγενείς του νεκρού εξοργίστηκαν και τους ξαπόστειλαν. Έφεραν παπάδες από γειτονικά χωριά για το ξόδι του. Ο Πατριάρχης που το πληροφορήθηκε τιμώρησε με αργία τον παπά και με αφορισμό τους Δημογέροντες. Θα βρεθεί Χότζας να “αφορίσει” αυτούς τους Δημάρχους και τον Διευθυντή Θρησκευτικών υποθέσεων;
Ιορδανης Β. Παπαδοπουλος – Μαθηματικός, τ. Γυμνασιάρχης
Το Νew Deal και ο κ. Τσίπρας
Κύριε διευθυντά
Δύο φορές ο κ.Τσίπρας ανεφέρθη στο New Deal του αείμνηστου Ρούσβελτ. Την πρώτη στο Ινστιτούτο Brookings, το 2013, και τη δεύτερη πρόσφατα μετά το Συμβούλιο Κορυφής στις Βρυξέλλες.
Το 1929, στην Αμερική ξεσπάει η μεγάλη οικονομική κρίση (κραχ). Τόσο η κυβέρνηση όσο και οι οικονομικοί εγκέφαλοι της Federal Reserve προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τον πληθωρισμό όχι μόνον ανεβάζοντας τους υπάρχοντες φόρους, αλλά επιβάλλοντας και νέους. Ο πρόεδρος της κρίσης Χέρμπερτ Χούβερ, χάνοντας τις εκλογές το 1932, στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του παρακάλεσε τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο Ρούσβελτ «να μην εγκαταλείψει τη σωστή πολιτική και να επιβάλει και άλλους φόρους εάν είναι ανάγκη».
Οπως δε σημειώνει ο σημαντικός δημοσιογράφος της εποχής Τζόζεφ Ντάβενπορτ, «ο άνθρωπος ήταν για το τρελάδικο, αλλά τελικά τη γλίτωσε και απλώς πήγε σπίτι του».
Ο νέος πρόεδρος Φράνκλιν Ντελάνο Ρούσβελτ εκλέχθηκε με το σύνθημα «Υπόσχομαι σε εσάς και στον εαυτό μου μια νέα συμφωνία για τον αμερικανικό λαό», το περίφημο New Deal.
Δυστυχώς, για τέσσερα ακόμη χρόνια, έως το 1936, το «συμβόλαιο» έβαινε προς αποτυχία και τότε εμφανίσθηκε ο μεγάλος Αγγλος οικονομολόγος Τζον Μέιναρντ Κέινς, ο οποίος με το περίφημο βιβλίο «Γενική θεωρία της απασχόλησης του τόκου και του χρήματος» έμελλε να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα και, όπως ο ίδιος έγραψε στον Μπέρναρντ Σο, «γράφω ένα βιβλίο με την οικονομική θεωρία, το οποίο θα φέρει σε μεγάλο βαθμό μια επανάσταση» – και πραγματικά την έφερε.
Η κεϊνσιανική θεωρία είναι συνδεδεμένη με το κραχ του 1929, που κανείς δεν μπορεί να το κατανοήσει, εάν δεν κατανοήσει τη θεωρία του Κέινς.
Οι βασικοί άξονες της θεωρίας του μεγάλου αυτού καπιταλιστή οικονομολόγου εν συντομία είναι ότι «μπορεί να υπάρξει ισορροπία με υποαπασχόληση και ανάγκη για κυβερνητικές δαπάνες οι οποίες δεν θα καλύπτονται από έσοδα, προκειμένου να διατηρηθεί η ζήτηση και χωρίς τη μείωση των ημερομισθίων». Οπως τονίζει στο βιβλίο του ο Τζον Γκάλμπρεϊθ, «ο Κέινς με τις ιδέες του απομάκρυνε τον εφιάλτη της ύφεσης και της ανεργίας από τις πλάτες του καπιταλισμού… και, σε αντίθεση με τη μεταβολή που προέτρεπε και προέβλεπε ο Μαρξ, το επίτευγμα του Κέινς συνίσταντο στο ότι πάρα πολλά ήταν αυτά που εκείνος επέτρεπε να παραμείνουν αμετάβλητα». Ο αείμνηστος Ρούσβελτ πίστεψε στην κεϊνσιανική θεωρία και έσωσε την Αμερική. Ο ημέτερος αριστερός πρωθυπουργός τα πιστεύει αυτά που λέει ή τα αναφέρει προς εντυπωσιασμό;
Ι.Κ. Γεωργιου – Καρδιολόγος
Δομήνικος Θεοτοκόπουλος
Κύριε διευθυντά
Aναφερόμενος στην επιστολή του ιεροκήρυκος κ. Χρ. Παπαθανασίου, θα ήθελα να συμπληρώσω τα εξής: Πέραν του Ολλανδού ζωγράφου Ρέμπραντ, ας μην ξεχνάμε τον κορυφαίο Ελληνα Κρητικό Δομήνικο Θεοτοκόπουλο (El Greco, 1541-1614), που όλο το έργο του είναι απεικονίσεις θρησκευτικού περιεχομένου, έργα υψηλής και βαθιάς πίστης. Το έργο του θεωρείται διαχρονικό, υψηλής τέχνης και φωτεινού πνεύματος. Ο Θεοτοκόπουλος ξεκίνησε να αγιογραφεί με τη βυζαντινή τεχνοτροπία (ανάλογο έργο του σε φορητή εικόνα βρίσκεται Μουσείο Μπενάκη, «Η προσκύνησις των Μάγων»). Ο Θεοτοκόπουλος, ο μέγας των μεγίστων, Κρης Εποίει, όπως υπογράφει στα έργα του.
Δημητριος Κ. Θεολογοπουλος – Ζωγράφος