Κύριε διευθυντά
Στην «Κ» της 24ης Ιουλίου δημοσιεύτηκε άρθρο της κ. Πέννυς Μπουλούτζα με τίτλο «Πλεόνασμα» 20.000 Ελλήνων γιατρών, στο οποίο αναφέρεται ότι έχουμε «υπερπαραγωγή γιατρών», ότι σε σχέση με τον πληθυσμό μας έχουμε «τους περισσότερους εξειδικευμένους γιατρούς», ότι έχουμε «έλλειμμα … στους γενικούς -οικογενειακούς γιατρούς», κ.λπ. Παρόμοια δημοσιεύματα εμφανίζονται στις περισσότερες ελληνικές εφημερίδες αρκετά συχνά κατά τα τελευταία τουλάχιστον σαράντα χρόνια. Εχω, όμως, τη γνώμη ότι περιγράφουν μόνον τα επιφαινόμενα του προβλήματος. Δεν αναζητούν τα αίτια. Δεν ασχολούνται με τις δυσμενείς επιπτώσεις που συνεπάγεται η «υπερπαραγωγή γιατρών» επί της ιατρικής περίθαλψης των Ελλήνων ασθενών και επί της εθνικής μας οικονομίας. Ούτε προτείνουν λύση.
Ετσι το πρόβλημα διαιωνίζεται. Οσο περισσότερους γιατρούς «παράγουμε», τόσο χειρότερη είναι η παρεχόμενη ιατρική εκπαίδευση, ιδιαίτερα η μεταπτυχιακή, και τόσο χαμηλότερο είναι το επίπεδο της ιατρικής περίθαλψης των Ελλήνων ασθενών. Στη χώρα μας δεν εφαρμόζουμε ελάχιστα κριτήρια που πρέπει να πληρούνται σ’ αυτήν την εκπαίδευση. Δεν διαθέτουμε όργανο που να θεσπίζει τέτοια κριτήρια ούτε προβλέπουμε έλεγχο για εφαρμογή αυτών των κριτηρίων. Και φυσικά αδιαφορούμε για την «υπερπαραγωγή γιατρών». Η Ευρωπαϊκή Ενωση (Ε.Ε.) ενδιαφέρεται πάρα πολύ για την υψηλής στάθμης ιατρική περίθαλψη όλων των πολιτών της. Γι’ αυτόν τον λόγο έχει δημιουργήσει Συμβουλευτική Επιτροπή, η οποία έχει εκδώσει Οδηγίες και Συστάσεις για την ιατρική εκπαίδευση. Σ’ αυτές δίνονται οδηγίες όχι μόνον για τον αριθμό των «παραγόμενων» γιατρών σε κάθε χώρα και τη λελογισμένη κατανομή τους στις διάφορες ειδικότητες, αλλά και για τη λήψη μέτρων που θα εξασφαλίζουν υψηλού επιπέδου προπτυχιακή και μεταπτυχιακή ιατρική εκπαίδευση. Αυτές τις Οδηγίες και τις Συστάσεις τις εφαρμόζουν όλες οι άλλες χώρες-μέλη αλλά και χώρες που δεν είναι μέλη της Ε.Ε. Μόνον η χώρα μας αρνείται αδικαιολογήτως να τις υιοθετήσει. Αν, λοιπόν, θέλουμε να διορθωθούν τα προβλήματα, μερικά από τα οποία περιγράφει πολύ σωστά η κυρία Μπουλούτζα, πρέπει οπωσδήποτε να εφαρμόσουμε τις Οδηγίες και Συστάσεις της Ε.Ε. για την ιατρική εκπαίδευση.
Θεοδόσιος Δόσιος – Συνταξιούχος ιατρός, θωρακοχειρουργός, πρώην εκπρόσωπος της χώρας μας στη Συμβουλευτική Επιτροπή της Ε.Ε. για την ιατρική εκπαίδευση
Παγιδεύοντας το μέλλον της χώρας
Κύριε διευθυντά
O στρατός που υποχωρεί συχνά παγιδεύει με εκρηκτικά δημόσια κτίρια αλλά και αντικείμενα καθημερινής χρήσης, με σκοπό να προκαλέσει καταστροφή στον εχθρό, ακόμη κι όταν ο ίδιος έχει ηττηθεί. Αυτό ακριβώς κάνει η σημερινή κυβέρνηση. Η σκέψη της είναι ανατριχιαστικά απλή: αν δεν μπορέσω να επανεκλεγώ, θα επιβάλω το χάος ή θα οικοδομήσω άλλου είδους εξουσία. Δυστυχώς, όταν πρόκειται για το κακό, το ελληνικό δαιμόνιο διαπρέπει στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, ενώ στα θετικά βήματα μας διακρίνει αβάσταχτη προχειρότητα. Θα υπενθυμίσω τις δύο σημαντικότερες από τις πολλές εκρηκτικές παγίδες που στήνουν μεθοδικά και κυνικά οι σημερινοί κάτοχοι της εξουσίας. Η πρώτη είναι, φυσικά, η απλή αναλογική, που, για να μην την εφαρμόσει η επόμενη κυβέρνηση στις μεθεπόμενες εκλογές, πρέπει να επιτύχει ευρύτερη συμφωνία των κομμάτων. Αλλιώς θα τιναχτούν όλα στον αέρα, όπως έγινε στις αρχές του 2015. Η δεύτερη είναι η εκλογή του ΠτΔ, που ίσως σημάνει και αυξημένες εξουσίες για τον πρώτο πολιτειακό παράγοντα. Θα πρόκειται για έναν μηχανισμό ουσιαστικής παρέμβασης στις πολιτικές εξελίξεις με απρόβλεπτες συνέπειες, ανάλογα και με τον εκλογικό νόμο που θα ισχύσει: Δυαρχία με εκρηκτικές συγκρούσεις; Παράλυση των πολιτειακών λειτουργιών; Δημοκρατία ερντογανικού τύπου; Ολα τα σενάρια είναι ανοικτά.
Είπαμε, εκρηκτικές παγίδες, αγγλιστί booby traps, εναντίον του πολιτικού αντιπάλου αλλά, στην πραγματικότητας, εναντίον της χώρας. Πρόκειται για ολοκληρωτικό πόλεμο, τον οποίο σχεδιάζει συστηματικά η αμοραλιστική κυβερνητική ηγεσία.
ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΣΧΑΛΗΣ – Ομότιμος καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας Πανεπιστήμιο Κρήτης – Τμήμα Φιλολογίας
Μη σεβασμός στους θεσμούς
Κύριε διευθυντά
O Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης (ΓΕΔΔ) είναι μονοπρόσωπο όργανο της διοίκησης με πλήρη λειτουργική και προσωπική ελευθερία και με αρμοδιότητες που ορίζει ο νόμος 3074/2002. Εκ των βασικών υποχρεώσεών του είναι και η σύνταξη της ετησίας έκθεσης πεπραγμένων του και με τον τρόπο αυτό παρουσιάζει και αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του. Την έκθεση αυτή παραδίδει στον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της Βουλής προς διανομή στους βουλευτές. Στις 22/07/2016, η νέα από 26/2/2016 Γενική Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης παρουσίασε την Εκθεση Πεπραγμένων του ΓΕΔΔ για το έτος 2015, την οποία παρέδωσε δημόσια στους κ. πρωθυπουργό και πρόεδρο της Βουλής και ανάρτησε στο Διαδίκτυο. Στην έκθεση αυτή δεν αναφέρεται ούτε διά αστερίσκου ποιος ήταν ο ΓΕΔΔ του οποίου τα πεπραγμένα παρουσιάζονται με την έκθεση αυτή. Για την παράλειψη αυτή, υπάρχουν διάφορες εκδοχές, αλλά εγώ εκτιμώ ότι, εκτός του αγνώστου στρατιώτη, υπάρχει και ένας άγνωστος πρώην ΓΕΔΔ τα πεπραγμένα του οποίου από 129 σελίδες παρουσιάζονται με την ορφανή πατρός έκθεση. Αλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που με έσβησαν από τον χάρτη. Το 1974 διορίστηκα από την κυβέρνηση εθνικής ενότητος υπηρεσιακός δήμαρχος του Αιγάλεω και υπηρέτησα επί ένα έτος, αλλά, όπως πληροφορούμαι, το όνομά μου δεν αναγράφεται στη στήλη των διατελεσάντων δημάρχων που είναι αναρτημένη στο γραφείο του δημάρχου Αιγάλεω.
ΥΓ.: Η παρούσα επιστολή δεν έχει την έννοια της δημόσιας διαμαρτυρίας για την παράλειψή μου, αλλά για να τονίσω την ανάγκη τηρήσεως της ιστορικής μνήμης και του σεβασμού στους θεσμούς.
Λεανδρος Τ. Ρακιντζής – Αρεοπαγίτης Ε.Τ.
Για το λεγόμενο «έτος μηδέν»
Κύριε διευθυντά
Σ την «Καθημερινή» διάβασα την επιστολή του πολιτικού μηχανικού κ. Κώστα Σεραϊδάρη με την οποία καταλογίζει στον κ. Τηλέμαχο Μαράτο, επιστολή του οποίου δημοσιεύσατε στο φύλλο της 8/6/2016, ως λάθος την άποψη ότι «δεν υπάρχει έτος μηδέν». Επιτρέψτε μου να σας εκθέσω εν συντομία γιατί πιστεύω ότι πράγματι δεν υπάρχει έτος μηδέν, αλλά μόνο στιγμή μηδέν. Σε κάθε μέτρηση χρόνου, το μηδέν είναι μία στιγμή αναφοράς. Ετσι, στη χριστιανική χρονολόγηση ως στιγμή μηδέν θεωρείται η στιγμή της γέννησης του Χριστού, από την οποία αρχίζουν ταυτόχρονα τόσο το έτος +1 (1 μ.Χ.) προς το μέλλον όσο και το έτος -1 (1 π.Χ.) προς το παρελθόν. Επομένως, η δεύτερη χιλιετία ολοκληρώθηκε στις 31 Δεκεμβρίου του έτους 2000 και όχι του 1999, δηλαδή η 1η Ιανουαρίου του 2000 ήταν η αρχή του τελευταίου έτους της δεύτερης χιλιετίας και όχι η αρχή της τρίτης χιλιετίας, η πρώτη ημέρα της οποίας ήταν η 1η Ιανουαρίου του 2001. Επίσης, η χρονική απόσταση μεταξύ ενός γεγονότος, όπως η γέννηση του Αριστοτέλη, που συνέβη το έτος 384 π.Χ. (δηλαδή το έτος -384) από σήμερα (έτος +2016) είναι 2016- (-384) 2.400 έτη. Συνεπώς ο κ. Μαράτος έχει απόλυτο δίκιο ισχυριζόμενος ότι δεν υπάρχει έτος μηδέν.
ΔΑΝΙΗΛ Α. ΖΕΡΒΟΣ – Φυσικός, συντ/χος π. λυκ/χης
Πύλη εισόδου για κλάματα
Κύριε διευθυντά
Κ ατεβαίνοντας από την Κηφισιά στον Πειραιά μέ τον Ηλεκτρικό, έτυχε να μπώ σε κλιματιζόμενο βαγόνι και απόλαυσα τη διαδρομή μέσα από τους καθαρούς και διαμορφωμένους από το 2004 σταθμούς. Η δυσάρεστη έκπληξη με περίμενε βγαίνοντας από τον όμορφο τερματικό σταθμό του Πειραιά. Η πλατεία σε τριτοκοσμικό χάλι, με ξερόχορτα στα δύο μικρά παρτέρια και στη μέση έναν αποκεφαλισμένο, ξερό φοίνικα. Τα πλακάκια του δαπέδου, κατάμαυρα, από απλυσιά μηνών και κολημμένες τσίχλες. Και μιλάμε για την πύλη εισόδου του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, από την οποία περνούν οι τουρίστες για να φθάσουν στα πλοία. Το κόστος νοικοκυρέματος δεν είναι πάνω από 2-3 μεροκάματα. Επίτηδες το κάνουν;
K. Παπαχρονης – Πλοίαρχος Ε.Ν.