Κύριε διευθυντά
Με νομοσχέδιο που ήδη ψηφίστηκε, προβλέπεται ότι για τον ισοσκελισμό του λογαριασμού ΑΠΕ που τηρεί ο ΛΑΓΗΕ, θα καταβάλουν ένα ποσό οι προμηθευτές Ηλεκτρικής Ενέργειας (Η.Ε.). Είναι γνωστό ότι η παραγωγή από ανανεώσιμες πηγές επιδοτείται. Οι παραγωγοί ΑΠΕ πληρώνονται με τιμές μεγαλύτερες από το μέσο κόστος παραγωγής Η.Ε. από συμβατικές πηγές και για τη διαφορά επιβαρύνεται ο καταναλωτής με ένα ποσοστό μέσω του γνωστού ΕΤΜΕΑΡ, που φιγουράρει στους λογαριασμούς ρεύματος. Με τη μείωση του κόστους ενέργειας από Φ.Α. και την αύξηση της διείσδυσης των ΑΠΕ, ο λογαριασμός του ΛΑΓΗΕ είναι ελλειμματικός και χρειάζεται να εισρεύσουν σημαντικά ποσά για να ισοσκελιστεί. Ο νόμος που μόλις ψηφίστηκε προβλέπει ότι θα επιβαρυνθούν οι προμηθευτές και όχι οι καταναλωτές. Ο υπουργός δικαιολόγησε την επιλογή αυτή διότι οι προμηθευτές ωφελούνται από την ύπαρξη των ΑΠΕ αφού η Οριακή Τιμή Συστήματος (ΟΤΣ) θα ήταν μεγαλύτερη χωρίς ΑΠΕ και επομένως πραγματοποιούν περισσότερα κέρδη και είναι δίκαιο ένα μέρος από αυτά ν’ αποδοθεί για να κλείσει η τρύπα του λογαριασμού. Η ΔΕΗ, ως ο μεγαλύτερος προμηθευτής Η.Ε. (κατέχει το 90% της αγοράς) θα κληθεί να πληρώσει τη μερίδα του λέοντος.
Η ρύθμιση αυτή και κυρίως η δικαιολόγησή της δεν στέκουν σε κριτική. Η μείωση της ΟΤΣ λόγω της ένταξης των ΑΠΕ είναι σωστή. Τα υπόλοιπα είναι ανακριβή. Ο προμηθευτής ασκεί εμπόριο, υπολογίζει το κόστος του με βάση το κόστος παραγωγής, εφόσον είναι και παραγωγός, το κόστος εισαγωγών και το κόστος της ενέργειας από την ημερήσια αγορά, και προσδιορίζει την τιμή πώλησης του προϊόντος σκοπεύοντας να μεγιστοποιήσει το κέρδος. Το κόστος της ενέργειας στην ημερήσια αγορά υπολογίζεται με βάση τους μηχανισμούς της αγοράς. Η ΟΤΣ παίζει σοβαρό ρόλο, όμως το κόστος διαμορφώνεται και από πολλούς άλλους παράγοντες. Για παράδειγμα, τον Μάρτιο του 2013 η μέση ΟΤΣ ήταν 30,5 ευρώ/MWH και οι παραγωγοί Φ.Α. πληρώθηκαν περί τα 120 ευρώ/MWH. Σήμερα η διαφορά είναι μικρότερη διότι κάποιες επιβαρύνσεις καταργήθηκαν. Οι προμηθευτές που αγοράζουν ενέργεια από την αγορά πληρώνουν το τελικό κόστος που διαμορφώνεται όπως ανέφερα. Προφανώς το κόστος αυτό λαμβάνεται υπόψη από τους προμηθευτές για τον προσδιορισμό των τιμολογίων πώλησης. Θα είναι αστείο να υποθέσουμε ότι ο προμηθευτής υπολογίζει το κόστος με την τιμή της ΟΤΣ που θα διαμορφωνόταν χωρίς τις ΑΠΕ και με βάση αυτή προσδιορίζει την τιμή πώλησης! Επομένως η επιβάρυνση που προβλέπει ο νόμος αυξάνει σαφώς το κόστος και εναπόκειται στον επιχειρηματία ν’ αποφασίσει αν θα τη μετακυλίσει στην κατανάλωση. Αυτό εξαρτάται από τα περιθώριά του και τις συνθήκες ανταγωνισμού, κάτι ανάλογο με την αύξηση του ΦΠΑ. Αμφιβάλλω αν ο υπουργός έχει ενημερωθεί για τις διαδικασίες αυτές. Καλό είναι να ζητήσει από τις υπηρεσίες (ΑΔΜΗΕ) να του εξηγήσουν πώς ακριβώς διαμορφώνεται το κόστος της Η.Ε.
Η ΔΕΗ είναι μια ειδική περίπτωση εταιρείας υπό δημόσιο έλεγχο. Τα οικονομικά της επιχείρησης είναι καταστροφικά με τα «φέσια» των 2,3 δισ. Προφανώς θ’ απορροφήσει την επιβάρυνση, δεν θ’ αυξήσει τα τιμολόγια άμεσα, οπωσδήποτε κάποια στιγμή είναι υποχρεωμένη να το κάνει. Hδη η διοίκηση της εταιρείας και η ΓΕΝΟΠ έχουν εκφραστεί αρνητικά στο μέτρο αυτό. Η ρύθμιση αυτή εξυπηρετεί μόνο επικοινωνιακούς στόχους, αργά ή γρήγορα ο λογαριασμός θα πληρωθεί από τον καταναλωτή. Το θέμα αυτό φέρνει πάλι στην επιφάνεια το πρόβλημα της βιωσιμότητας της ΔΕΗ, είναι σημαντικό να διασφαλιστεί η υγεία της εταιρείας, αν θέλουμε να μείνει υπό δημόσιο έλεγχο. Τέτοιες ρυθμίσεις είναι επιβλαβείς, αντίθετα επιβάλλεται να ληφθούν άμεσα «σκληρά» μέτρα είσπραξης των χρεών (δηλαδή άμεση διακοπή των κακοπληρωτών), άλλως η οικονομική καχεξία μαζί με τις καταστροφικές προβλέψεις του μνημονίου θα οδηγήσει τη ΔΕΗ στον δρόμο της Ολυμπιακής.
Αλβερτος Mαϊσης – Πρώην δ/ντής στη Γεν. Δ/νση, Μεταφοράς της ΔΕΗ
Συγγνώμη διαρκείας προς την Κύπρο
Κύριε διευθυντά
Kάθε χρόνο η πολιτειακή και οι κομματικές ηγεσίες εορτάζουν τη Μεταπολίτευση, χωρίς να κάνουν επαρκή μνεία του μέγιστου τιμήματος της καταστροφής της Κύπρου, του σφαγιασμού της ΕΛΔΥΚ στον «Αττίλα 2». Η χούντα προκάλεσε τον «Αττίλα 1», η μεταπολιτευτική κυβέρνηση «ανέχθηκε» τον «Αττίλα 2», χωρίς να συνδράμει τον ελλαδικό στρατό ως και την Κύπρο. Οι ελλαδικοί παράγοντες, αντί να ζητούν συγγνώμη από τον κυπριακό λαό και αντί να κηρύσσουν περίοδο περισυλλογής στην Ελλάδα, οχυρωνονται στο αδιαμφισβήτητο ότι «η χούντα το προκάλεσε» και άντιπαρέρχονται το γεγονός της ελλαδικής ευθύνης ως εάν κατά την έννοια του Διεθνούς Δικαίου έτερο κράτος ηταν υπεύθυνο για το πραξικόπημα. Κατά τύχη εργαζόμουν στη Λεμεσό Κύπρου το 2007 επί πολλούς μήνες ως μηχανικός ελλαδογερμανικής κοινοπραξίας για τη μελέτη-κατασκευή εργοστασίου ηλεκτροπραγωγής. Αισθανόμουν πολύ άσχημα οταν εργαζόμενοί μας –βετεράνοι του1974– μου παρεπονούντο «ότι η Μάνα Ελλάδα» (πριν και μετά τη Μεταπολίτευση) τους είχε εγκαταλείψει στον πόλεμο. Θυμάμαι ενα τραγικό περιστατικό που διάβασα στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» το θέρος του 2007: Τις πρώτες ημέρες του «Αττίλα 1» μια Ελληνοκύπρια μητέρα πήγε το μικρό αγοράκι της στο τουρκικό νοσοκομείο εκστρατείας επειδή είχε τραυματισθεί από αδέσποτη σφαίρα και το άφησε εκεί να το περιθάλψουν. Την επομένη που το ανεζήτησε δεν το βρήκε εκεί! Ουδέποτε βρέθηκε το αγοράκι! Μάλιστα ο Ραούφ Ντενκτάς απάντησε στην εφημερίδα με εμφανή στενοχώρια, όπως διάβασα στην επιστολή του, ότι η επίμονη έρευνα ούτε εκείνου απέδωσε τίποτε! Στις πολιτικές τηλεμαχίες οι Κύπριοι πολιτικοί εφαρμόζουν τον αξεπέραστο βρετανικό κώδικα: Αναφέρουν την πλήρη αλήθεια νηφάλια χωρίς πάθη και φόβο, διαφωνούν χωρίς να ερίζουν ή ερίζουν χωρίς να μισούνται ή μισούνται χωρίς να εξευτελίζουν και υβρίζουν και επαινούν χωρίς να κολακεύουν. Αισθανόμουν όμως ένα διάχυτο αφελληνισμό σε πολλούς, που με πονούσε βαθιά. Είναι γνωστό επίσης ότι, όταν η βασίλισσα Ελισάβετ επισκέφθηκε την Κύπρο τη δεκαετία του 1990, ο Ελληνοκύπριος δήμαρχος Λευκωσίας της προσέφερε το χρυσό κλειδί της πόλεως, σε αυτήν που είχε υπογράψει τον απαγχονισμό του εφήβου Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Παρά ταύτα, το ελλαδικό πολιτικό προσωπικό μπροστά τους είναι κατώτερο. Επίγονοι με «κληρονομικό» δικαίωμα και προνόμια ασυλίας φεουδαρχικού τύπου είναι πλείστοι βουλευτές, χωρίς να έχουν υπηρετήσει σε θέση παραγωγής ώστε να αξιολογούνται οι αποδόσεις τους. Επανερχόμενοι στον πόλεμο του 1974, εκ των υστέρων πρέπει να παραδεχθούμε ότι με το πείραμα Μαρκεζίνη μάλλον θα είχε αποφευχθεί η καταστροφή (ή θα μετετίθετο στο μελλον). Οι αρχηγοί των κλάδων του ΥΠΕΘΑ επέλεξαν (υπήρχαν άραγε έγγραφες διαταγές να πολεμήσουν;) να διαβουλευθούν με τον πρέσβη των ΗΠΑ και απεφάσισαν αρνητικά ώστε να προστατεύσουν το ΝΑΤΟ από κατάρρευση, ενώ υπήρχε υπεροπλία στο Πολεμικό Ναυτικό και στην Αεροπορία. Η στάση επιπρόσθετα της μεταδικτατορικής ελληνικής κυβέρνησης στον «Αττίλα 2», που θυσίασε την ΕΛΔΥΚ καί την Κύπρο στο ΝΑΤΟ, χωρίς να πολεμήσει (η διευθύνουσα τάξη προσπαθεί να το λησμονεί για να μην θιγεί η υστεροφημία κορυφαίων ηγετών – θυμόμαστε το σεμινάριο ΝΑΤΟ περί Κυπριακού στη Ρώμη το 1973 με συμμετοχή Ευ. Αβέρωφ) ομοιάζει με τη στάση του ηγέτη του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη, που, κλιμακώνοντας τον Εμφύλιο Πόλεμο, θυσίασε την Ελλάδα στον βωμό της φθοράς των ΗΠΑ και μάλιστα χωρίς να το ζητήσει ο Στάλιν. Εν κατακλείδι, με τον μη κολασμό των υπαιτίων της καταστροφής ΕΛΔΥΚ και Κύπρου («Αττίλας 2») φθάσαμε στις Γκρίζες Ζώνες και στη λησμονιά στην Ελλάδα των 1.600 αγνοουμένων του 1974, ανάμεσά τους και το μικρό αγοράκι…
Γ. Ε. Πετρακακης, Πολ. μηχ. Ε.Μ. Πολυτεχνείου και EPFLausanne, πτυχ/χός Οικ. Επιστ. ΑΣΟΕΕ
Tα λάθη που έγιναν ήταν μακράς διαρκείας
Kύριε διευθυντά
Mέσω της φιλόξενης στήλης των αναγνωστών, θέλω να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον κ. Πάσχο Mανδραβέλη για το άρθρο, του: «Tο κόστος της σιωπής» («Kαθημερινή», 03-08-16). Mπορεί να ζούμε ως Eλληνες πολίτες τον παραλογισμό και την κατάντια της αριστερής διακυβέρνησης του κ. Tσίπρα. Mπορεί να έχουμε κατρακυλήσει στο έσχατο σημείο της παλαβομάρας και της ανομίας, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε τα τραγικά και ολέθρια λάθη της διακυβέρνησης Kώστα Kαραμανλή. Oφείλουμε, έχουμε χρέος στα παιδιά μας, να τα γνωρίζουμε, να τα αναγνωρίζουμε και να τα στηλιτεύουμε. Nτρέπομαι γιατί βοήθησα και εγώ με την ψήφο μου στο να γίνει πρωθυπουργός της Eλλάδος. Mε παρέσυρε, ομολογώ, ο εθνάρχης θείος και έσφαλα. Σήμερα κατεστραμμένοι και δυστυχείς υπομένουμε τα ολέθρια «καμώματα» της αριστερής διακυβέρνησης την οποία έφερε ο κ. Kώστας Kαραμανλής, αφού προετοίμασε με τις πράξεις του την καταστροφή της Eλλάδος. Oυσιαστικά τής έστρωσε το χαλί για να έρθει στην εξουσία. Θερμά συγχαρητήρια, ακόμα μια φορά, στον άξιο αρθρογράφο σας.
Aνεστης Διακοδημητρης, Kηφισιά