Κύριε διευθυντά
Χρόνος και απόσταση, επινοήσεις του ανθρώπινου νου που όμως ο ίδιος δεν τις σέβεται πάντα, αλλά σερφάρει κατά βούληση και στον χρόνο και στην απόσταση. Ανεξάντλητες πληροφορίες, στοιβαγμένες πίσω από την απόσταση του χρόνου σε όλες σχεδόν τις επιστήμες, αλλά ιδιαίτερα στις βιοϊατρικές, μένουν ακινητοποιημένες στη συμβολική αφάνεια, κάτω από τους ογκόλιθους των αιώνων, παρότι είναι τόσο πολύτιμες.
Δέσμιοι μιας κοινωνίας που διαθέτει ράγες μόνο για εικονικούς συρμούς με άμεσο οικονομικό φορτίο, μιας κοινωνίας τυφλωμένης από τη λάμψη του «ψεύτικου» χρυσού, πορευόμαστε αντίθετα στη ροή της υπερκόσμιας δύναμης που έχει μόνο έναν στόχο, τη θετική εξέλιξη. Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα, ελάχιστες αριθμητικά, αλλά και σε μέγεθος, νησίδες ανθρώπινου δυναμικού αντιδρούν. Αυτές οι μεμονωμένες ψυχές είναι σταγόνες σε έναν απέραντο ωκεανό άγριας θάλασσας δολαρίων, ευρώ, γιεν και γουάν, αξίες αμφίβολες, τυπωμένες σε ευτελές χαρτί, που δημιουργούν ένα τεχνητό τσουνάμι που πότε σκάει στην Ευρώπη πότε στην Ασία και ακόμη στην καλά οργανωμένη αμερικανική ήπειρο και που αρκείται να αποτυπώνεται σε διαγράμματα υπολογιστών χρηματιστηρίων. Μέσα σε αυτήν την αναταραχή, αληθινή ή virtual, δεν έχει καμία σημασία, ανακατεύονται, διαλύονται και λιώνουν αξίες, έννοιες και γνώσεις χιλιετιών. Oμως, αυτές οι σταγόνες, αυτοί οι άνθρωποι που δεν παρασύρονται από την εικονική πραγματικότητα, ανησυχούν και προσπαθούν να αντισταθούν. Πρόκειται για έναν αγώνα εξαιρετικά δύσκολο, μιας και, δυστυχώς, το πέρασμα των αιώνων άφησε στους απογόνους των σπουδαίων πνευμάτων της αρχαιότητας «επιγενετικές» βλάβες που δεν ευνοούν πάντοτε τη σύγκλιση δυνάμεων. Επέτρεψαν οι οργανωμένες κοινωνικές δομές στον χρόνο και στις αποστάσεις να εισχωρήσουν η λήθη, η ομίχλη και πολλές παραγνωρισμένες αλήθειες. Oμως, οι σταγόνες, οι άνθρωποι σπαρμένοι στα πέρατα του κόσμου, που αναγνωρίζουν ομοιότητες στο DNA τους, που πορεύονται στη συνεχή και όχι διακεκομμένη γραμμή του χρόνου θα συναντηθούν στην Αρχαία Ολυμπία, ευρισκόμενοι σε μια διαρκή πολλαπλασιαστική αναζήτηση, με στόχο να διασυνδεθούν και να επικοινωνήσουν. Αναζητώντας τις αλήθειες και τα πολύτιμα πετράδια της γνώσης, που συμφωνούν ότι δεν είναι αρχαία, αλλά διαχρονικά, ψάχνουν τα νήματα που θα πλέξουν το δίχτυ της προστασίας της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι ανάγκη περισσότερο από ποτέ να ενωθούν οι δυνάμεις όσων δεν δέχονται τους περιορισμούς του χρόνου και της απόστασης. Timeless Greece (http://timelessgreece.org/index_gr.html): O δρόμος από την Αρχαία Ολυμπία που ανοίγεται από τις 28 με 31 Αυγούστου διευρύνει τα διεπιστημονικά μονοπάτια που ενώνουν τον άνθρωπο με το περιβάλλον και φέρνουν κοντά τον μύθο με την Ιστορία, ανακαλύπτοντας τα μυστικά νήματα που συνδέουν μαγικά τις επιστήμες. Αυτά τα νήματα κόπηκαν από δυνάμεις κοινωνικά αποδεκτές και εδραιωμένες ανά τους αιώνες που όμως είναι πολύ μακριά από την ανθρώπινη φύση.
Είτε το θέλει είτε όχι η σύγχρονη κοινωνία, η φυσική πορεία και η εξέλιξη απαιτούν την παραδοχή ότι ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κύτταρο του σύμπαντος που έχει το χάρισμα να συνειδητοποιεί το άυλο του χρόνου και της απόστασης.
Π. Νικολοπουλου – Σταματ, Καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Ο ενδεχόμενος δόλος και η αμέλεια
Κύριε διευθυντά
Το άρθρο 27 παρ. 1 Π.Κ. ορίζει ότι με δόλο [με πρόθεση] πράττει όποιος θέλει την παραγωγή των περιστατικών που κατά τον νόμο απαρτίζουν την έννοια κάποιας αξιόποινης πράξης. Επίσης όποιος γνωρίζει ότι από την πράξη του ενδέχεται να παραχθούν αυτά τα περιστατικά και τα αποδέχεται. Η δεύτερη περίπτωση είναι ο λεγόμενος ενδεχόμενος δόλος που εκφράζεται καθημερινά με τη φράση [ωχ, αδελφέ σε μένα θα τύχει]. Τα όρια του ενδεχομένου δόλου, ως στοιχείο της υπαιτιότητος με την αμέλεια ορίζονται κατά το άρθρο 28 Π.Κ. – ο δράστης προέβλεψε μεν το αξιόποινο αποτέλεσμα ως δυνατό, πίστεψε όμως ότι δεν θα επερχόταν. Τα όρια είναι τόσο δυσδιάκριτα, που επειδή η υπαιτιότητα αποτελεί ενδιάθετη κατάσταση, μόνον η ζωντανή «επ’ ακροατηρίω» διαδικασία μπορεί να προσδιορίσει. Απ’ ό,τι μπορώ να γνωρίζω τα τελευταία χρόνια τα δικαστήρια σε σοβαρές περιπτώσεις δέχτηκαν την ύπαρξη ενδεχομένου δόλου, το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών υπό την προεδρία μου στην υπόθεση Βαγιωνή και για το ναυάγιο του πλοίου «Σάμινα» για τους αξιωματικούς του πλοίου.
Η απαγγελία της κατηγορίας για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο δίνει τη δυνατότητα κατά την προδικασία της προσωρινής κράτησης του κατηγορουμένου και στο δικαστήριο κατά την κύρια διαδικασία να εξετάσει το εύρος της υπαιτιότητας χωρίς να δεσμεύεται από την ασκηθείσα ποινική δίωξη από βαριά αμέλεια.
Τα παραπάνω γράφονται μεν εξ αφορμής του περιστατικού στην Αίγινα αλλά «επ’ ουδενί» έχουν την έννοια της υπόδειξης ή της παρέμβασης στη διαδικασία, αφού ούτε αρμόδιος είμαι ούτε γνωρίζω τη δικογραφία, άλλωστε έχει ήδη απαγγελθεί κατηγορία για ανθρωποκτονία από αμέλεια από τη μόνη αρμόδια να κρίνει τα πραγματικά περιστατικά εισαγγελική αρχή.
Λεανδρος Ρακιτζης – Αρεοπαγίτης ε.τ.
Η (μη) ύδρευση της Κινέττας
Κύριε διευθυντά
Σας γράφω σχετικά με το σοβαρό πρόβλημα ύδρευσης που αντιμετωπίζει η Κινέττα. Μια περιοχή, μόλις 50 χιλιόμετρα από την Αθήνα, όχι μόνο δεν έχει πόσιμο νερό, αλλά ούτε καν αρκετό νερό για χρήση, ιδιαίτερα αυτό το καλοκαίρι.
Το νερό της μιας γεώτρησης που τροφοδοτεί όλη την περιοχή δεν επαρκεί και ακόμη και τις μέρες και ώρες που είναι προγραμματισμένο να υδροδοτούνται οι διάφοροι τομείς (π.χ. Τρίτη και Πέμπτη 8.00 – 14.00 και Κυριακή 10.00 – Δευτέρα 8.00 η περιοχή Πίκας, στην οποία διαμένω), το νερό είναι τόσο λίγο, ώστε δεν μπορεί να τροφοδοτήσει τις εσωτερικές παροχές των σπιτιών, ακόμη και όταν είναι ισόγεια.
Το πρόβλημα είναι πολύ παλιό, 50 και περισσότερων χρόνων, έχουν συνταχθεί μελέτες, τις οποίες και έχουμε πληρώσει, και έχουμε ακούσει πληθώρα υποσχέσεων κατά τις περιόδους εθνικών ή αυτοδιοικητικών εκλογών, χωρίς να επιλύεται το πρόβλημα. Φημολογείται ότι εμπόδιο στην επίλυση αποτελούν οι Μεγαρείς ιδιοκτήτες των υδροφόρων, οι οποίοι τροφοδοτούν την περιοχή.
Οποιοι πάντως και αν είναι οι λόγοι, αποτελεί ντροπή για τη χώρα να στερείται ύδρευσης μια περιοχή της Αττικής, η μόνη ίσως αυτού του νομού και να μην υπάρχει και καμία πρόβλεψη για το μέλλον.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι σχετικές μελέτες βρίσκονται τώρα στην Περιφέρεια Αττικής, η οποία, παρά την οικονομική στενότητα των καιρών, θα μπορούσε να υλοποιήσει το έργο εξοικονομώντας πόρους από άλλες πηγές, π.χ. και από τον περιορισμό των διαφημιστικών κονδυλίων της ΕΥΔΑΠ και η οποία δεν νομίζω να έχει ανάγκη προβολής, εφόσον διαθέτει το νερό μονοπωλιακά.
Με την ελπίδα να ευαισθητοποιηθεί κάποιος αρμόδιος, σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.
Ρενα Μαρκουλακη – Πίκα Κινέττας
Πρωτοβουλία από την Aκαδημία Aθηνών
Kύριε διευθυντά
Στο πρόσφατο άρθρο σας «O λαϊκισμός ροκανίζει τη χώρα» αναφέρεσθε στην ανάγκη δημιουργίας ενός δικού μας ελληνικού σχεδίου για το πώς θα ξεφύγει η χώρα από την κρίση. Θέλω να πιστεύω ότι ήδη ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας είναι πεπεισμένο για την ανάγκη υπάρξεως ενός τέτοιου σχεδίου που θα καταρτισθεί, όπως προτείνετε, από τα καλύτερα ελληνικά μυαλά και θα φέρει τις μεγάλες τομές αλλά και θα αποτελεί δική μας «ιδιοκτησία».
Δεδομένου όμως ότι το πολιτικό μας σύστημα αδυνατεί, για τους λόγους τους οποίους αναλύετε, να αναλάβει την πρωτοβουλία αυτή, το αναπάντητο ερώτημα παραμένει από πού μπορεί να προέλθει ένα τέτοιο εγχείρημα.
Mήπως από την Aκαδημία Aθηνών, το ανώτατο πνευματικό μας ίδρυμα; Eξ ορισμού το κύρος του ιδρύματος δεν απαιτεί καμία προς τούτο έξωθεν εξουσιοδότηση, τα δε μέλη του αποτελούν την αρίστη διανόηση της χώρας μας. H δημιουργία μιας «δεξαμενής σκέψης» υπό την αιγίδα της Aκαδημίας μήπως θα προσέφερε την υψίστη υπηρεσία στη δοκιμαζόμενη σήμερα πατρίδα μας;
Iπποκρατησ Δαμπασινας – Oμ. διπλ. μηχανολόγος – ηλεκτρολόγος EMΠ