Κύριε διευθυντά
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας των αμερικανικών προεδρικών εκλογών του 1952, ο δημοσιογράφος Αλέκος Λιδωρίκης συνάντησε στην Ουάσιγκτον και συνομίλησε με τον υποψήφιο πρόεδρο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ. Η τελευταία ερώτηση και απάντηση αυτής της συνεντεύξεως: «Τι θα πρεπε ο ελληνικός λαός να περιμένει από εσάς, αν αύριο είσθε ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών; Ο «Αϊκ» χαμογελάει πάλι: «Βεβαίως τη φιλική, συμμαχική μου ενίσχυση». «Θρυλείται ότι θα είσθε φειδωλότερος στο ζήτημα της οικονομικής βοήθειας…». Ο «Αϊκ» τώρα συνοφρυώνεται: «Ηδη εξέθεσα τις αντιλήψεις μου. Δεν πρόκειται να είμαι φειδωλός εκεί όπου υπάρχει άμεση και πραγματική ανάγκη. Αλλά δεν είμαι οπαδός της θεωρίας ότι η Αμερική πρέπει να καταστήσει τους συμμάχους της ισόβια “συνταξιούχα” έθνη… Καμία αμφιβολία δεν υπάρχει ότι πρέπει να βρεθεί ένα υποκατάστατο για την προσωρινή αυτή υπόθεση της διαβιβάσεως χρυσού στα ελεύθερα έθνη. Δεν νομίζω ότι το σημερινό στάτους δημιουργεί μόνιμα και σταθερά αποτελέσματα ούτε ότι μας προσπορίζει αληθινούς φίλους. Αυτό που πρέπει να γίνει για την Ελλάδα θα γίνει. Αλλά μιλώντας γενικότερα, φρονώ ότι, τόσο για το καλό της Αμερικής όσο και για το καλό των συμμάχων της, θα έπρεπε να ευρεθεί καλύτερος τρόπος ανασυγκρότησής τους από τη συνεχή ερωτοτροπία προς τα ταμεία της Αμερικής». Ωμή η ειλικρίνειά του; Δυσάρεστη για εμάς; Μεταξύ μειδιάματος και ελαφράς συνοφρυώσεως, ο Αϊζενχάουερ μας την «είπε». Η συνέντευξη αυτή του παππού μου δημοσιεύθηκε τότε στον Τύπο και πολύ αργότερα περιελήφθη στο βιβλίο: «Αλέκος Λιδωρίκης – Μίλησα με μορφές του αιώνα μας». Ο Αϊζενχάουερ κέρδισε τις εκλογές του 1952, έγινε ο 34ος πρόεδρος των ΗΠΑ και ήταν ο πρώτος πρόεδρος που επισκέφθηκε επίσημα τη χώρα μας τον Δεκέμβριο του 1959, κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του. Εχουν περάσει πάνω από εξήντα χρόνια από αυτήν τη συνέντευξη. Μετά και την επίσκεψη του προέδρου Ομπάμα στη χώρα μας (ο τέταρτος πρόεδρος που την επισκέπτεται), αναρωτιέται κανείς: η ρητορική έχει αλλάξει, η ουσία;
Κωνσταντινος Μ. Λιδωρικης – Αθήνα