Kύριε διευθυντά
Σε άρθρο του κ. Γ. Λιάλιου στην «Καθημερινή» της 17-12-2016 με τίτλο «Ενάμισης χρόνος και ούτε ένα συμβόλαιο» παρατίθενται ανακρίβειες που συκοφαντούν την Ενωσή μας και τα μέλη της.
1) Το άρθρο υποστηρίζει ότι το πρόβλημα του κλειστού υποθηκοφυλακείου Πύργου Ηλείας οφείλεται δήθεν στη μη ψήφιση του νομοσχεδίου κρατικοποίησης των αμίσθων υποθηκοφυλακείων. Καθόλου όμως δεν εξηγείται ότι το πρόβλημα του κλειστού υποθηκοφυλακείου οφείλεται στη μη νόμιμη και σκόπιμα καταστροφική μη προκήρυξη διαγωνισμών από το υπουργείο Δικαιοσύνης για την κάλυψη κενών θέσεων αμίσθων υποθηκοφυλάκων από το 2010 έως σήμερα. Οι λόγοι της μη προκήρυξης διαγωνισμών ουδέποτε εξηγήθηκαν από το υπουργείο Δικαιοσύνης. Η μη προκήρυξη συνεχίζεται με υπουργούς προερχόμενους από τέσσερα διαφορετικά πολιτικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ) και κατατείνει εμφανώς στη συρρίκνωση και απαξίωση του επαγγέλματός μας.
Ο συντάκτης σας καθόλου δεν προβληματίζεται, για ποιο λόγο το υπουργείο έχει επιλέξει εδώ και 6 έτη να μην αναδεικνύει νέους υποθηκοφύλακες, αλλά να αναθέτει καθήκοντα υποθηκοφύλακα στον αρχαιότερο συμβολαιογράφο της περιοχής με προφανή σύγκρουση καθηκόντων που συνεπάγεται η σύμπτωση ελέγχοντος και ελεγχόμενου στο ίδιο πρόσωπο, αλλά και ο εξαναγκασμός των συμβολαιογράφων να αναλάβουν παρά τη θέλησή τους ένα δεύτερο επάγγελμα με ευθύνες ελευθέρου επαγγελματία/εργοδότη. Ο συντάκτης σας φαίνεται να θεωρεί την «αναπλήρωση» από επαγγελματίες άλλου κλάδου ως δήθεν φυσιολογική.
2) Η επίλυση του προβλήματος στον Πύργο Ηλείας, που κατά τα ανωτέρω το ίδιο το υπουργείο προκάλεσε, θα ήταν εξαιρετικά απλή, εάν π.χ. το υπουργείο προχωρούσε στην άμεση «εμμισθοποίηση» (κρατικοποίηση) του συγκεκριμένου μόνον υποθηκοφυλακείου. Γιατί δεν το κάνουν; Προφανώς θέλουν να χρησιμοποιήσουν το πρόβλημα του Πύργου για τη συκοφάντηση και απαξίωση του επαγγέλματός μας.
3) Σκοπίμως αποκρύπτεται από τον συντάκτη σας κάτι ευρέως γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ήτοι ότι τα οικονομικά προβλήματα των υποθηκοφυλακείων ξεκίνησαν από την απαγόρευση ελαστικών μορφών εργασίας που θέσπισε η ΚΥΑ υπ’ αρ. 37480/4-5-2012 την Παρασκευή πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 (που πήρε μάλιστα ΦΕΚ αυθημερόν). Κανένας δεν θέλει μείωση της δραστηριότητάς του, αλλά εφόσον γίνεται λόγος για «οικονομικά προβλήματα», πρέπει να αναφέρεται η αιτία τους.
4) Ως προς το νομοσχέδιο που υποτίθεται ότι θα επέλυε το πρόβλημα του Πύργου (και θα δημιουργούσε 50 άλλα παρόμοια), τη μη κατάθεση του οποίου ο συντάκτης σας αποδίδει σε «μικροπολιτικές αντιδράσεις» (ποιων;), η αλήθεια είναι εντελώς αντίθετη: Το ίδιο το νομοσχέδιο οφειλόταν σε μικροπολιτική: Στην επιδίωξη του υπουργείου Δικαιοσύνης να υλοποιήσει το ρουσφέτι δημοσιοϋπαλληλοποίησης που είχε υποσχεθεί (ενδεχομένως και προεκλογικά) στο σωματείο των υπαλλήλων των αμίσθων υποθηκοφυλακείων. Το ρουσφέτι αυτό παραμένει μέχρι σήμερα το κύριο κριτήριο δράσης του υπουργείου Δικαιοσύνης σε σχέση με το μέλλον της καταχώρισης των δικαιοπραξιών επί ακινήτων στην Ελλάδα. Ακόμη χειρότερα: Η ολοσχερής κατάργηση των υποθηκοφυλακείων (ακόμη δηλαδή και των κρατικών-«εμμίσθων») που προέβλεπε το εν λόγω νομοσχέδιο για το μέλλον, θα γινόταν χάριν αγνώστων «οριστικών δομών» του Κτηματολογίου, για τις οποίες η ίδια η εταιρεία του Κτηματολογίου ΕΚΧΑ Α.Ε. προέβλεπε ότι θα γίνονται με «απευθείας αναθέσεις» προς ιδιώτες «χωρίς χρονοβόρες διαγωνιστικές διαδικασίες». Δηλαδή το νομοσχέδιο προέβλεπε πρόσληψη στο Δημόσιο των ιδιωτών που κάνουν σήμερα τη συγκεκριμένη δουλειά και έπειτα ανάθεση της ίδιας δουλειάς σε άλλους ιδιώτες και μάλιστα «χωρίς χρονοβόρες διαγωνιστικές διαδικασίες»! Αυτό, που είναι η πραγματική είδηση, ουδόλως απασχολεί τον συντάκτη σας.
Κοντολογίς, οι υπάλληλοι του υποθηκοφυλακείου Πύργου Ηλείας παραμένουν επί ενάμιση χρόνο όμηροι: α) Της ρουσφετολογικής διάθεσης του υπουργείου Δικαιοσύνης και β) της σκοπιμότητας της ΕΚΧΑ Α.Ε. να αναλάβει την καταχώριση των εμπραγμάτων δικαιοπραξιών στην Ελλάδα με απευθείας αναθέσεις σε ημετέρους. Παρακαλούμε να δημοσιεύσετε την παραπάνω επιστολή μας αυτούσια.
Για το Δ.Σ. της Ενωσης Αμίσθων Υποθηκοφυλάκων Ελλάδος
Ιωαννης Ανδραλης, Πρόεδρος, Υποθηκοφύλακας Νίκαιας
Απάντηση
Ως προς τα τρία σημεία της επιστολής που με αφορούν: 1. Το ρεπορτάζ πουθενά δεν υπαινίσσεται αυτό που υποστηρίζει ο κ. Ανδραλής. Αντίθετα, υποδεικνύει ξεκάθαρα ως βασική αιτία την άρνηση του συμβολαιογράφου που ορίστηκε να αναλάβει καθήκοντα και την αδυναμία της Πολιτείας να επέμβει και να λύσει το θέμα.
2. Είναι απορίας άξιο πώς συνδέεται «η υπαγόρευση ελαστικών μορφών εργασίας» (την οποία εγώ, κατά τον κ. Ανδραλή, αποκρύπτω) με τη δραστική μείωση των δικαιοπραξιών.
3. Σε κανένα σημείο το ρεπορτάζ δεν υπαινίσσεται ότι το σχέδιο νόμου που παρουσιάστηκε πριν από μερικούς μήνες θα επέλυε το πρόβλημα του υποθηκοφυλακείου Πύργου. Οι «μικροπολιτικές σκοπιμότητες» που αναφέρονται ως αιτία για το «πάγωμά» του είναι οι αντιδράσεις δημάρχων και τοπικών παραγόντων στη συγχώνευση μικρών υποθηκοφυλακείων. Αυτό που ο κ. Ανδραλής θεωρεί «πραγματική είδηση που ουδόλως απασχολεί τον συντάκτη» έχει γραφτεί εδώ και αρκετούς μήνες (για παράδειγμα στην «Κ» 17-5-16 και 7-7-16), επομένως δεν αποτελεί είδηση.
Οι απόψεις των υποθηκοφυλάκων έχουν πολλές φορές παρουσιαστεί από την «Κ», επομένως είναι προφανές ότι δεν τίθεται ζήτημα «κατασυκοφάντησης του κλάδου».
Γιωργος Λιαλιος
Καλύτερο το προλαμβάνειν…
Κύριε διευθυντά
Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον το άρθρο του καθηγητή κ. Αντ. Μακρυδημήτρη στο φύλλο σας της 9ης/12, στο οποίο υπήρχαν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες προτάσεις ριζικής αλλαγής – μεταρρύθμισης των θεσμών παιδείας και δημόσιας διοίκησης, που αποτελούν ίσως τις μεγαλύτερες πληγές της ελληνικής κοινωνίας.
Εξεπλάγην διπλά όμως όταν διάβασα στο τέλος του άρθρου ότι ο κ. Μακρυδημήτρης έχει διατελέσει σύμβουλος πρωθυπουργού 2004-2009. Είναι η πολλοστή φορά που διαβάζω προωθημένες προτάσεις με ρηξικέλευθες λύσεις σε χρόνια προβλήματα της χώρας μας (παιδεία, δημόσια διοίκηση, ασφαλιστικό κ.ά.) από πνευματικούς, ακαδημαϊκούς ανθρώπους οι οποίοι όμως, όταν βρίσκονταν σε μια θέση ευθύνης πολιτική, δεν εφάρμοσαν απολύτως τίποτα από αυτά που προτείνουν στη θεωρία. Ως γνωστόν επί πρωθυπουργίας Κ. Καραμανλή (2004-9), όχι μόνον δεν μεταρρυθμίστηκε η δημόσια διοίκηση, αλλά επιπλέον φορτώθηκε το Δημόσιο με χιλιάδες προσλήψεις-ρουσφέτια. Οφείλω βέβαια να διευκρινίσω ότι η παρούσα επιστολή δεν αναφέρεται αποκλειστικά στον κ. Μακρυδημήτρη, αλλά στο σύνολο σχεδόν της πνευματικής ελίτ – ακαδημαϊκής κοινότητας της χώρας μας, τα μέλη της οποίας, μόλις βρεθούν παρά την εξουσία, κυριεύονται (ή επιμολύνονται από τους πολιτικούς) από ένα περίεργο σύνδρομο αμνησίας-αφασίας και αλλοιωμένης όρασης της πραγματικότητας, το οποίο τους εμποδίζει να παρέμβουν θετικά στην κοινωνία μας ή έστω να παραιτηθούν εκφράζοντας τη διαφωνία τους με τους πολιτικούς.
Η ερμηνεία του φαινομένου: η αλλοτρίωση της εξουσίας, η πραγματική έλλειψη πίστης στις αλλαγές, ο απλός εφησυχαστικός συμβιβασμός… Πάντως, το αποτέλεσμα παραμένει: αν η πνευματική ελίτ – η διανόηση μιας κοινωνίας δεν σταθεί στο ύψος της και στην πράξη δείξει τον δρόμο, πώς περιμένουμε να βγούμε από την πολυσύνθετη (κοινωνική – πολιτισμική και όχι μόνον οικονομική) κρίση;
Κωνσταντινος Γκοριτσας
Τα σύνορά μας και ο ρόλος της Ε.Ε.
Κύριε διευθυντά
Σύμφωνα με άρθρο της «Καθημερινής» (14.12.16) «Η Ε.Ε. προετοιμάζεται για μια ενδεχόμενη ακύρωση της προσφυγικής συμφωνίας… ή “περιορισμού” των συνοριακών ελέγχων εκ μέρους της Τουρκίας… με το να στείλει 60 υπαλλήλους στα σύνορα Ελλάδος – ΠΓΔΜ»!, που σημαίνει με σαφήνεια ότι η Ελλάδα αφήνεται απέξω, απροστάτευτη σε ένα αναμενόμενο κύμα εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων στη χώρα μας. Η αδιαφορία και υποκρισία της κατ’ ευφημισμόν πλέον ονομαζόμενης «Ευρωπαϊκής Ενωσης» εις το απόγειον! Διερωτώμαι πόσο θα περιμένει ακόμη ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδος για να ξεσηκωθεί σύσσωμος και να απαιτήσει και να επιτύχει από την Ε.Ε. το αυτονόητο, την προστασία όχι επιλεκτικά ενδοευρωπαϊκών ορίων, αλλά των ευρωπαϊκών συνόρων (συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών), ως έχει καταστατική και ηθική υποχρέωση. Τα ουσιαστικά μέτρα ενός Plan B, που θα πρέπει να εκπονηθεί άμεσα, θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να προβλέπουν τουλάχιστον (α) αποστολή πολεμικών πλοίων από όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. που διαθέτουν πολεμικό στόλο στα μεσογειακά παράλια της Ιταλίας, Ελλάδος, Κύπρου, προς αποτελεσματικό σφράγισμα οιασδήποτε εισροής, και (β) αυστηρά οικονομικά μέτρα κατά της Τουρκίας.
Και, βεβαίως, να μη συνεχίσουν οι Βρυξέλλες να δηλώνουν καθησυχαστικά ότι «δεν υπάρχει Σχέδιο Β», αλλά αντιθέτως, εμφατικά να το ανακοινώσουν ως το μόνο αποτρεπτικό μέσο έγκαιρης αποφυγής τραγικών εξελίξεων, για τα οποία θα φέρουν ακέραια την ευθύνη ενώπιον της Ιστορίας.
Κωνσταντινος Ι. Βαμβακας