Κύριε διευθυντά
Το ’χουν αποκαλέσει μια «ιστορία χαμένων ευκαιριών», «λάθος άλογο» και άλλα πολλά, αλλά το Κυπριακό στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα από όλα αυτά, παρά μόνο μια αντιπαράθεση στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα. Μία σκακιέρα στην οποία ο Ελληνισμός διαχρονικά δεν διακρίνεται για τις διακρίσεις της. Μία σκακιέρα που η φίλη και σύμμαχος Τουρκία έκανε ένα μεγαλοπρεπές «Ρουά» και περιμένει υπομονετικά να μας πει το «Ματ». Η τροπή που παίρνουν τα διεθνή θέματα στα οποία εμπλέκεται η πατρίδα μας δεν είναι πάντα τόσο αρνητική για τα εθνικά συμφέροντα. Είναι αποσπασματική μόνο η διαχρονική αντιμετώπιση της όποιας πολιτικής ηγεσίας των θεμάτων που αφορούν τα εθνικά συμφέροντα. Τα ζεϊμπέκικα, οι κουμπαριές και τα φαρδιά χαμόγελα δεν είναι εργαλεία εξωτερικής πολιτικής. Εργαλείο εξωτερικής πολιτικής είναι η στρατιωτική ισχύς και η ισχυρή διπλωματική εκπροσώπηση της χώρας. Η Πασοκική λαίλαπα της δεκαετίας του ’80 διέλυσε τις κρατικές δομές και μαζί με τη διάλυσή τους αδυνάτισε σε βαθμό ανησυχητικό την αποτρεπτική ισχύ της χώρας. Πράγματι είναι εντυπωσιακό το ότι η χώρα είναι ακόμα όρθια στη μετά Παπανδρέου εποχή. Η έλευση του Συριζαϊκού θιάσου έδεσε την οικονομική κρίση με την κατάλυση των όποιων πολιτιστικών και ηθικών αξιών είχαν απομείνει από τα χρόνια του ζιβάγκο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν καλείται ένας νεαρός και άπειρος πρωθυπουργός να αποτρέψει τον ακρωτηριασμό του Ελληνισμού. Καλείται να διαπραγματευτεί με τα διεθνή μεγαθήρια τη «δίκαιη» λύση του Κυπριακού. Τι σημαίνει όμως δίκαιη λύση; Εφόσον αυτοί που σήμερα διαχειρίζονται το μέλλον του Ελληνισμού είναι αυτοί που πάντοτε έμπλεκαν το «δίκιο» με το «δίκαιο» για να εξυπηρετήσουν τις προσωπικές πολιτικές τους φιλοδοξίες, οτιδήποτε μας παρουσιάσουν θα το παρουσιάσουν σαν «δίκιο». Με βάσει το «δίκαιο» όμως λύση αποδεκτή χωρίς στρατιωτική ήττα της Τουρκίας είτε στα ανατολικά της είτε στο Αιγαίο ή δυτικά, αποκλείεται να υπάρξει. Αποκλειομένης της στρατιωτικής λύσης, το μόνο που μας απομένει είναι να συναινέσουμε όλοι στην κόκκινη γραμμή, που δεν είναι άλλη από τη λύση μόνο με πλήρη και άμεση αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων από το νησί. Διαφορετικά θα υπογράψει η σημερινή κυβέρνηση για μια ακόμη φορά μια συμφωνία που όχι μόνο «λάθος παράλογο» θα είναι, αλλά θα ποντάρει κιόλας στο «λάθος άλογο»! Δηλαδή στον λόγο και την υπογραφή της Τουρκίας. Η σταδιακή αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων είναι ένας μύθος, που αρέσκεται να αφηγείται η Τουρκία σε μια Ελλάδα που δεν έχει ούτε το σθένος ούτε τη δύναμη να επιβάλει την αποχώρησή τους σε περίπτωση που αυτή αρνηθεί να τιμήσει την υπογραφή της. Η Τουρκία τη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνει είναι αυτή της στρατιωτικής ισχύος και της δύναμης αποτροπής με τα όπλα. Ολα τα άλλα για την Τουρκία είναι λόγια για να λέγονται. Οταν μία κίνηση στη σκακιέρα είναι «Ματ» το παιχνίδι τελειώνει οριστικά. Για να δούμε λοιπόν τη διεθνή διαπραγματευτική δύναμη της «τελευταίας φοράς αριστερά». Θα είναι το Κυπριακό η ταφόπλακά της; Σαν Ελληνας ελπίζω όχι! Ας τους τελειώσουμε πολιτικά με τα εσωτερικά θέματα και ας ελπίσουμε ότι η συναίνεση στα εθνικά θέματα θα είναι και η γραμμή που θα ακολουθήσουν μέχρι τέλους.
Νικος Ψαροπουλος, Αξιωματικός Ε.Α. Π.Ν.
Η αναμονή που σκοτώνει
Κύριε διευθυντά
Ο δρόμος του κακού μάς έγινε συνήθεια αθεράπευτη και γιατρειά απ’ ό,τι φαίνεται δεν έχει. Πρόκειται για στοιχεία που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας κι αυτά θα σχολιάσουμε. Εν αρχή το οικονομικό σκάνδαλο Novartis, η διαφθορά στον χώρο της υγείας που ανέρχεται σε δισεκατομμύρια ευρώ. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι τόσο αυτό όσο και προηγούμενα σκάνδαλα, όπως της Siemens ή της λίστας Λαγκάρντ, μας έρχονται από καραμπόλα και όχι από τους δικούς μας φύλακες. Οι δικοί μας θεσμοί συνήθισαν εδώ και χρόνια όταν πρόκειται για κάτι ανάλογο να ακούμε το στερεότυπο «όποιος έχει στοιχεία να τα προσκομίσει στον εισαγγελέα» (φέξε μου και γλίστρησα και ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι). Λόγω επαγγέλματος, στον χώρο της υγείας, είχα ενημερώσει τον τελευταίο υπουργό Υγείας στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να πράξει αυτό που έκανε η Τουρκία, που είχε τα ίδια προβλήματα και έβαλε τάξη και εισέπραξε από τις εταιρείες εκατοντάδες εκατομμύρια. Προσφέρθηκα να του δώσω ό,τι στοιχεία γνώριζα για να προχωρήσει ανάλογα. Εκτοτε, σιγή ιχθύος. Το έτερο ανατριχιαστικό στοιχείο που ήρθε στη δημοσιότητα είναι τα στοιχεία της INTRASTAT που αναδεικνύουν ότι το Δημόσιο αύξησε τα έξοδά του κατά 4% ενώ αντίθετα ο ιδιωτικός τομέας τα μείωσε κατά 3%, που προστίθεται στις πολλαπλές μειώσεις που έγιναν τα τελευταία επτά χρόνια. Ο σοφός μας Ησίοδος για ακόμα μία φορά επίκαιρος, με το απόφθεγμά του «Αλλοι σκάβουν και τρυγούν, άλλοι το πίνουν και μεθούν». Ο ιδιωτικός τομέας, αποκλεισμένος από τις τράπεζες, κάνει αυτό που λέει ο θυμόσοφος λαός μας «το σ… του παξιμάδι» για να κρατήσει τα ρολά ανοιχτά, για να μη χαθούν κι άλλες θέσεις εργασίας και ο ίδιος ο εργοδότης να μη ζήσει τον θάνατο του εμποράκου. Βουλιάζουμε αλλά δεν αλλάζουμε. Και οι διορισμοί από το «παράθυρο» συνεχίζονται και οι μεταθέσεις ημετέρων στα κόμματα στο ίδιο μοτίβο, όσο για την αξιολόγηση και μεταθέσεις όπου είναι απαραίτητες, αποτελούν όνειρο θερινής νυκτός. Επιστήμονες με μεταπτυχιακά και μάστερ παίρνουν των ομματιών τους για όποια χώρα τούς δεχτεί, αρκεί να σωθούν από την ανεργία. Στο Δημόσιο, αντίθετα, αρνούνται να μετακινηθούν από το ένα υπουργείο στο άλλο, απόσταση δέκα λεπτών με τα πόδια. Το σαπούνι θα το φάμε για τυρί, θέλουμε δεν θέλουμε. Τα μέτρα για τα μνημόνια τα έχουν ψηφίσει συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Παλικαρισμοί χάριν ψηφοθηρίας – πρόκειται για άσφαιρα που μόνο θόρυβο και δυσοσμία προκαλούν. Η υπομονή μας έχει εξαντληθεί. Ως εδώ και μη παρέκει. Το βόδι, λέει ο λαός, ψοφάει μακριά στον λόγγο, αλλά στο τέλος η ζημιά έρχεται στο σπίτι.
Δημητρης Μαυραειδοπουλος
Τα «έμφυλα στερεότυπα»
Κύριε διευθυντά
Με κατάπληξη διάβασα την εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας προς τα γυμνάσια για «Υλοποίηση στο γυμνάσιο θεματικής εβδομάδας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης σε ζητήματα διατροφής, εθισμού – εξαρτήσεων και έμφυλων ταυτοτήτων κατά το σχολικό έτος 2016-2017», στο πλαίσιο της οποίας, μεταξύ άλλων, θα πρέπει να «αποδομηθούν τα έμφυλα στερεότυπα». Τι ακριβώς σημαίνει και πού αποβλέπει αυτή η «αποδόμηση»; Μήπως σε μια αμφίβολη ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών, με θόλωση των γραμμών που διαχωρίζουν τον άνθρωπο σε «άρρεν και θήλυ», όπως γνωρίζαμε εδώ και χιλιάδες χρόνια, «από κτίσεως κόσμου»; Προφανώς κάποιους βολεύει μια τέτοια θολούρα, ώστε να μπορούν να «ψαρεύουν» και να δημιουργούν ομοίους τους (κατά το γνωστό σύνθημα «Ανδρας (ή γυναίκα) δεν γεννιέσαι, γίνεσαι»). Η κατάσταση θυμίζει ζωηρά τον μύθο του Αισώπου για την αλεπού με την κομμένη ουρά: θέλοντας να μειώσει τη δική της μειονεξία, προσπαθούσε να πείσει ότι «έτσι είναι η μόδα» και ότι πρέπει οι άλλες αλεπούδες να ακολουθήσουν το παράδειγμά της.
Πέρα από αυτά, η γλώσσα της εγκυκλίου δίνει την εντύπωση ότι αντιγράφει (ή μήπως μεταφράζει;) ξένα παρόμοια κείμενα και δημιουργεί την υπόνοια ότι έχει υπαγορευθεί έξωθεν. Ως Ελληνες, δεν έχουμε ούτε υποχρέωση ούτε διάθεση να δεχθούμε ξένες επιταγές ως προς το τι θα διδάξουμε στα σχολεία μας και πώς θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Μήπως αυτή η «αποδόμηση» αποτελεί κάποιου είδους «μνημονιακή δέσμευση»; Αν ναι, γιατί το κράτος δεν λέει στον κόσμο την αλήθεια; Και ας δεχθεί τις σχετικές αντιδράσεις.
Οσα γράφονται δεν επιδιώκουν να δημιουργήσουν κανενός είδους διάκριση, φοβία ή οτιδήποτε άλλο. Το ζητούμενο είναι, πολύ απλά, ο σεβασμός στην ανθρώπινη γενετήσια φυσιολογία, αλλά και στην ψυχολογία των εφήβων μαθητών. Επιτέλους, αρκετά έχουν στο κεφάλι τους από τη γενική ατμόσφαιρα της κρίσης με τις οικονομικές και τις άλλες συνέπειές της, αλλά και από τις μαθησιακές απαιτήσεις του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Είναι ανάγκη να τους εμφυτεύσουμε και τα ψυχοσεξουαλικά συμπλέγματα μιας μικρής μειοψηφίας;
Αντωνης Παπαγιαννης, Ιατρός – Θεσσαλονίκη
Οι ομιλίες προέδρων ΗΠΑ
Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της 21ης Ιανουαρίου ε.ε. της έγκριτης εφημερίδας σας φιλοξενείται εκτενές σχόλιο για τους εναρκτήριους λόγους των Αμερικανών προέδρων. Δεδομένης της σημασίας και της αξίας τους, αρκετών εξ αυτών, ας μας επιτραπεί να σημειώσουμε ότι έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά συναφής έκδοση ήδη από το 2011 στον οίκο Σάκκουλα. Στην έκδοση αυτή περιλαμβάνονται όλες οι εναρκτήριες ομιλίες (Inaugural Speeches) των Αμερικανών προέδρων από τον Γεώργιο Washington έως και τον Barack Obama (πρώτη προσφώνηση), μεταφρασμένες από Ελληνες καθηγητές και ερευνητές. Ο τόμος αποτελεί ένα ταμείο ιδεών και πολιτικών προτάσεων που προέρχονται από τους εκάστοτε κατόχους του προεδρικού αξιώματος των ΗΠΑ και προσφέρει ως εκ τούτου μια πηγή γνώσεων και πληροφοριών για το περιεχόμενο του προεδρικού θεσμού, αλλά και της εν γένει πολιτικής ιστορίας και κουλτούρας των ΗΠΑ.
Αντωνης Μακρυδημητρης, Καθηγητής Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (εκ των επιμελητών του βιβλίου)