Κύριε διευθυντά
Στις 4/2/2017 στα γράμματα αναγνωστών δημοσιεύτηκε η επιστολή του κ. Κατσάρκα, πολιτικού μηχανικού και Ελληνα προτεστάντη με τίτλο «Οι προτεστάντες μας έφταιξαν…». Αποτελούσε απάντηση σε δική μου επιστολή στις 5/1/2017 με τίτλο «Το δάκτυλο των προτεσταντών».
Φαντάζομαι ότι αν ο τίτλος της επιστολής μου ήταν «Το δάκτυλο των Γερμανών», μάλλον ο κ. Κατσάρκας δεν θα είχε λόγο να απαντήσει. Διότι δεν είχα πρόθεση να θίξω τη θρησκευτική πίστη κανενός, πόσο μάλλον των προτεσταντών, παρά το ότι είμαι χριστιανός ορθόδοξος. Καθ’ όσον τα πλέον προοδευμένα κράτη παγκοσμίως είναι τα προτεσταντικά, μακράν των υπολοίπων, σε νόμους, πρωτοπορία, βιοτικό επίπεδο, επιστήμη και τέχνη.
Αλλά το Ολοκαύτωμα και τους δύο παγκοσμίους πολέμους, η Γερμανία τα ενεπνεύσθη και τα δημιούργησε. Τα δεκάδες καμένα ελληνικά χωριά και τις θηριωδίες στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, Γερμανοί τα έκαναν. Τα τωρινά σκάνδαλα της Siemens, που το ελληνικό κομμάτι της δεν έχει ακόμη κριθεί από την ελληνική δικαιοσύνη, της Volkswagen με τα πειραγμένα λογισμικά των εκπεμπόμενων ρύπων και της Deutsche Bank που θα πληρώσει νέο πρόστιμο σε ΗΠΑ και Βρετανία για «ξέπλυμα» πολλών δισ. δολαρίων, Γερμανοί – προτεστάντες τα έκαναν.
Θεωρώ ότι δεν υπάρχουν άγιες φυλές ή θρησκευτικές τελειότητες. Καθ’ ότι όπως έλεγε ο Θουκυδίδης «…έως αν η φύσις των ανθρώπων η αυτή η». Δηλαδή πάντα οι άνθρωποι θα κάνουν πολέμους, διότι σε αυτό αναφερόταν, αλλά προεκτείνοντάς το θεωρούμε ότι όλοι οι άνθρωποι θα έκαναν παρανομίες, αν δεν υπήρχαν οι νόμοι.
Τελειώνοντας ο κ. Κατσάρκας με επικρίνει «Λίγη συλλογική εθνική αυτοκριτική δεν θα μας έβλαπτε κ. Γεωργαντά και λοιποί συμπολίτες…». Μάλλον άδικα θεωρώ, διότι όλη η επιστολή μου ήταν ένα «κατηγορώ», όχι μόνο για τις κυβερνήσεις και όλους τους διοικούντες αλλά και για τον ελληνικό λαό, που απαιτούσε διορισμούς διαχρονικώς, παράνομες συντάξεις, επιδόματα αναπηρίας (σε υγιείς) και ζωή χαρισάμενη με δανεικά.
Θυμίζω στον κ. Κατσάρκα πως η συνθήκη του Μάαστριχ θεωρεί παράνομο το πλεόνασμα μιας χώρας αν υπερβαίνει ένα όριο. Η Γερμανία έχει υπερβεί αυτό το όριο προ αρκετών ετών, αλλά δεν βλέπω καμία ποινή ή πρόταση συνετισμού από τα αρμόδια όργανα της Ε.Ε.
Ζητώ συγγνώμη από τον κ. Κατσάρκα αν νόμισε πως κατακρίνω το θρησκευτικό του πιστεύω. Μάλλον πρέπει να ξαναδιαβάσει την επιστολή μου. Την απόλυτη γερμανική αυστηρότητα κατέκρινα. Ετσι όπως ακριβώς ο σοφός μύθος του Αισώπου αναφέρει: «Ανθρώπων έκαστος δύο πήρας φέρει…. και διά τούτο οι άνθρωποι τα μεν εαυτών κακά ουχ ορώσι, τα δε αλλότρια πάνυ ακριβώς θεώνται». Δηλαδή οι άνθρωποι δεν βλέπουν τα δικά τους άσχημα καμωμένα, αλλά των άλλων τα βλέπουν με μεγάλη προσοχή.
Δημητρης Γεωργαντας, Χειρουργός – Μαρούσι
Η ελπίδα και τα φούμαρα
Κύριε διευθυντά
Εχω μια απορία και ελπίζω –εν γνώσει μου πως ματαιοπονώ, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία– πως κάποιος δημοσιογράφος θα βρεθεί να απαντήσει: Γιατί τον τελευταίο καιρό, ακόμη και σε κανάλια που η κυβέρνηση θεωρεί εχθρικά διακείμενα απέναντί της (έχω τις αμφιβολίες μου ως προς αυτό), επαναλαμβάνεται τελετουργικά και σε βαθμό κουραστικό, η ακόλουθη ερώτηση προς τη Ν.Δ.: «Πείτε μας (με λίγα λόγια, εδώ και τώρα, λες και δεν έχει υπάρξει ποτέ απάντηση) πώς θα ανατρέψετε τη δεινή κατάσταση της χώρας, όταν πάρετε την εξουσία;». Εμένα τουλάχιστον μου δίνουν την εντύπωση πως περιμένουν αντίστοιχες υποσχέσεις με αυτές που έδινε ο ΣΥΡΙΖΑ παραμονές εκλογών. «Θα σκίσουμε… θα τους χορέψουμε… θα σας δώσουμε πίσω… κ.λπ. κ.λπ.». Μα κανένας, τέλος πάντων, από τους δημοσιογράφους που προΐστανται στις εκπομπές δεν έβγαλε συμπεράσματα πόσο στοίχισαν, σχεδόν σε όλους τους Ελληνες, τα φούμαρα αυτά; Κανένας δεν αντιλαμβάνεται πως η κατηφόρα στην οποία κατρακυλάμε είναι πολύ απότομη και, για να φρενάρει κάπως η χώρα, πρέπει κατ’ αρχάς να σταματήσουν να τη σπρώχνουν κι από πάνω, όπως κάνουν μέχρι στιγμής οι κυβερνώντες; Τι θέλουν να πουν οι ποιητές; Πως, εκτός από την καταστροφική πολιτική που ακολουθείται και αν δεν δοθούν ψεύτικες υποσχέσεις, δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση; Ε, τότε λοιπόν να σταματήσουμε να ενημερωνόμαστε, να πάψουμε να διαβάζουμε εφημερίδες, όπως μας συμβουλεύει ο πρωθυπουργός, και να κοιτάξουμε ο καθένας να περισώσει ό,τι μπορεί στον μικρό οικογενειακό του κύκλο. Χωρίς, όμως, το δικαίωμα να αναφωνήσει στο μέλλον: «Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω. Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω».
Κατερινα Ρουφου
Συγκλονίστηκα αλλά αρνητικά
Κύριε διευθυντά
Είμαι πραγματικά συγκλονισμένος από όσα διάβασα στην επιφυλλίδα του κ. Γιανναρά στην «Καθημερινή» της Κυριακής της 12.2.2017 και αναφέρομαι στον Ελ. Βενιζέλο. Ο,τι και να γράψει κανείς δεν είναι αρκετό για να χαρακτηρίσει αυτόν τον κύριο. Με παρόμοιο τρόπο, είχε «τιμήσει» στην «Καθημερινή» τον Ελ. Βενιζέλο, στις 29.6.2014, ο κ. Ιορδανίδης και από τότε έπαψα να τον διαβάζω, όπως πιστεύω και πολλοί άλλοι αναγνώστες σας. Ετσι όπως πάμε, θα λιγοστεύουν οι αρθρογράφοι που διαβάζω στην «Καθημερινή», παρότι είναι η αγαπημένη μου εδώ και 40 χρόνια. Δεν φανταζόμουν ότι μπορεί να υπάρχει τόσο θράσος και τόση υποβάθμιση της ιστορικής πραγματικότητας, αλλά ούτε ότι μπορεί να είναι ανεκτό αυτό από την εφημερίδα σας.
Αλεξης Ι. Γεωργιου