Κύριε διευθυντά
Rijksmuseum – Αμστερνταμ. Από τα πλέον εντυπωσιακά μουσεία του κόσμου. Τα εκθέματα είναι έργα των μεγαλυτέρων ζωγράφων της εποχής της μεγίστης ακμής της ζωγραφικής. Υπάρχουν έργα του αξεπέραστου Ρέμπραντ, του υπέροχου Vermeer με την περιώνυμη «Γαλατού» όπως και του μεγάλου Van Gogh με τις χαρακτηριστικές προσωπογραφίες του. Το εισιτήριο θα το χαρακτήριζα ελαφρώς τσιμπημένο, όμως άξιζε τον κόπο, δεν το μετανιώσαμε. Τα εισιτήρια τα αγοράζει κανείς σε μία κυκλική reception όπου υπάρχουν επεξηγηματικά έντυπα σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Υπάρχουν έντυπα στα ινδικά, στα τουρκικά, στα κινεζικά, κ.λπ. Ζητήσαμε έντυπα στην ελληνική γλώσσα, αλλά ο υπάλληλος που, όπως μας είπε, είχε κάνει διακοπές το τελευταίο καλοκαίρι στην Κρήτη, μας απάντησε ευγενέστατα «όκι». Το θεωρήσαμε κατανοητό και προχωρήσαμε σε ένα είδος πύλης που έμπαινες στο εσωτερικό του μουσείου. Και, μα τον μεγαλοδύναμο, πέσαμε πάνω σε τέσσερα αντίγραφα ελληνικών αγαλμάτων. Μπροστά μας, το σύμπλεγμα του Λαοκόοντος με τα τυλιγμένα γύρω του φίδια. Δεξιά του η θεά Αρτεμις με ένα ελάφι, αριστερά ο Διόνυσσος κρατώντας σταφύλια. Λίγο πιο δεξιά η μούσα Ευτέρπη. Τέσσερα ολοζώντανα ελληνικά αγάλματα στην είσοδο του ολλανδικού μουσείου, τι ευχάριστη έκπληξη, τι υπερηφάνεια για μας τους μακρινούς επισκέπτες. Οι εκθέτες πιθανόν για να εντυπωσιάσουν δεν έβαλαν ούτε τουρκικά αγάλματα ούτε μεξικανικά. Πιθανόν να σκέφτηκαν πως έπρεπε να βάλουν σουηδικά ή ρωσικά, αλλά και πάλι δεν βρήκαν κάτι το αξιόλογο. Περίεργο, και είχα την εντύπωση πως οι Λιθουανοί ήταν οι καλύτεροι γλύπτες της αρχαιότητας. Με την εντύπωση έμεινα, φτωχή η φαντασία μου. Εδώ όμως ξεκινάει το προσωπικό μου δράμα, για να δεις και να μάθεις για την περίλαμπρη ελληνική αρχαιότητα πρέπει να έχεις γνώσεις τουρκικής; Καλά, αγγλικά πάει στο διάολο, αλλά τουρκικά, από πού κι ώς πού; Βάζουν οι ολλανδοί στα μουσεία τους μπροστά-μπροστά τα ελληνικά αγάλματα και σε παραπέμπουν για επεξηγήσεις στα γιαπωνέζικα και στα τουρκικά. Εδώ κάτι τρέχει, και μάλιστα με ιδιαίτερη ταχύτητα. Αλλά και το άλλο που το πας: Τη θεά Αρτεμη του κυνηγίου την αναφέρουν με το λατινικό της όνομα Diana, διότι, σου λέει, Αρτεμις είναι δύσκολο, ενώ Diana είναι ευκολότερο. Πέρα όμως από τα αστεία κρύβεται η σοβαρότητα της πράξης. Δεν ξέρουν οι Ολλανδοί πως η μόστρα του περίφημου μουσείου τους είναι ντυμένη ελληνικά και την ίδια ώρα σε παραπέμπουν στα πορτογαλικά; Οχι δα, εδώ η φάβα Σαντορίνης κρύβει μεγάλο λάκκο. Αλλά και από την άλλη, κανένας Ελληνας υπουργός, βουλευτής δεν επισκέφθηκε ποτέ το μουσείο και κανένας δεν παραξενεύτηκε γι’ αυτό που παραξένεψε εμένα, τον άπαξ τουρίστα του Αμστερνταμ, που στο κάτω-κάτω της γραφής δεν έχω πάρει ούτε μία ψήφο; Μπαίνει ο Ελληνας υπουργός Πολιτισμού στο μουσείο και δεν παραξενεύεται που η ελληνική πρωτεύουσα παρουσία επεξηγείται στα τουρκικά.
Φοιβος Ιωσηφ
Η αναμόχλευση παθών βλάπτει
Κύριε διευθυντά
Το βιβλίο «Τα δύο Βήτα» της κ. Αθηνάς Κακούρη έγινε αφορμή να ανοίξει μια συζήτηση γύρω από όσα έγιναν κατά την περίοδο 1915-1922 που έμεινε στην ιστορία μας ως εποχή του εθνικού διχασμού. Νομίζω ότι η περίοδος αυτή έχει περιέλθει πλέον στην αρμοδιότητα της επιστήμης της Ιστορίας γιατί κατά τη μετέπειτα πορεία της ζωής του το έθνος μας άφησε πίσω του τα πρόσωπα και τα συμβάντα της εποχής εκείνης. Οι παλιές αντιθέσεις ξεπεράσθηκαν και δημιουργήθηκε μια συνεργασία των προσώπων και των δύο παλαιών παρατάξεων, που βοήθησε την πατρίδα μας να αντιμετωπίσει πολλές δύσκολες καταστάσεις. Και το σπουδαιότερο απ’ όλα είναι το ότι και ο λαός μας ξεπέρασε τις παλιές διχόνοιες και ακολούθησε την πολιτική ηγεσία μας στον δρόμο της ενότητας απέναντι στους εξωτερικούς κινδύνους.
Ηδη ο Μεταξάς, ο σφοδρότερος πολέμιος του Βενιζέλου, εδήλωνε ότι ακολουθεί και πραγματικά ακολουθούσε βενιζελική εξωτερική πολιτική. Ο Ε. Τσουδερός και ο Γ. Παπανδρέου, βασικά στελέχη της βενιζελικής παρατάξεως, διορίσθηκαν πρωθυπουργοί από τον Γεώργιο, διάδοχο του Κωνσταντίνου. Κατά τη διάρκεια του πολέμου 1946-1949, το αντίπαλο του Βενιζέλου Λαϊκό Κόμμα παρεχώρησε την πρωθυπουργία στον Θ. Σοφούλη, υπαρχηγό και διάδοχο του Βενιζέλου στην ηγεσία του κόμματος των Φιλελευθέρων. Ο Γ. Παπανδρέου εξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 1952 με το ψηφοδέλτιο του Παπάγου. Κατά την οκταετία 1955-1963 των κυβερνήσεων Κ. Καραμανλή, το ένα τρίτο των μελών των κυβερνήσεων αυτών ήσαν πρώην στελέχη του κόμματος των Φιλελευθέρων. Πρωθυπουργός ως αρχηγός του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας που ίδρυσε ο Κ. Καραμανλής έγινε ο Κ. Μητσοτάκης, στέλεχος του κόμματος του Βενιζέλου και συγγενής του και ο γιος Κυρ. Μητσοτάκης είναι αρχηγός του ίδιου κόμματος.
Στην τόσο δύσκολη εποχή που περνάμε τώρα χρειαζόμαστε την ενότητα όλων εκείνων των δυνάμεων που μπορούν να οδηγήσουν την πατρίδα έξω από την κρίση και νομίζω ότι δεν συμβάλλει προς την κατεύθυνση αυτή η αναμόχλευση των παλαιών παθών και μάλιστα με βαρείς χαρακτηρισμούς για τα πρόσωπα της εποχής του διχασμού.
Ευαγγελος Ανδριανος, Επίτιμος Αρεοπαγίτης
Ακρως τρελά, μα φορολογικά
Κύριε διευθυντά
Με αφορμή τη δημοσίευση της τελευταίας έρευνας της διαΝΕΟσις, που αποφαίνεται ότι το 1,6% (120.000 άτομα) των φορολογουμένων πληρώνει το 29,5% των συνολικών φόρων, θεώρησα σκόπιμο να αποστείλω μια επιστολή.
Ο υπουργός κ. Μαυραγάνης πρότεινε η βαρύτητα των προστίμων της Τροχαίας να προκύπτει από εισοδηματικά κριτήρια των παραβατών. «Αλλο να πληρώνει 50 ευρώ κάποιος με εισοδήματα 10.000 και άλλο κάποιος με εισοδήματα 100.000», λέει. Παρακάμπτω το θέμα της ισότητας των πολιτών. Απορώ όμως: αν ο πλούσιος παραβάτης παρανομεί με φιατάκι και ο φτωχός με μερσεντές, τι κάνουμε; Μήπως τα πρόστιμα πρέπει να προκύπτουν από πολλαπλούς παράγοντες, όπως προτείνει άλλη υπουργός να γίνεται με τα τέλη κυκλοφορίας; Ή μήπως τα εισοδηματικά κριτήρια μπήκαν στη ζωή μας με λάθος τρόπο; Τα εισοδηματικά κριτήρια είναι χρήσιμα για τη φορολογία εισοδήματος, αλλά τι γίνεται όταν στους ελεύθερους επαγγελματίες το 90% δηλώνει εισοδήματα μέχρι το αφορολόγητο όριο; Μόνο το 10% των αυτοαπασχολουμένων πληρώνει φόρους είτε γιατί δεν μπορεί να αποκρύψει εισοδήματα είτε, σπανιότερα, γιατί δεν θέλει να φοροδιαφύγει. Αντίθετα το μεγαλύτερο ποσοστό των υπολοίπων προφανώς φοροδιαφεύγει. Η σημερινή κυβέρνηση, μαζί με όλες τις προηγούμενες, ενώ αρχικά σήκωσε το λάβαρο κατά της φοροδιαφυγής, στη συνέχεια επέλεξε να κάνει τους φοροφυγάδες κύριους συμμάχους. Ακούσαμε τον υπουργό Εργασίας να λέει ότι οι αυτοαπασχολούμενοι είναι ικανοποιημένοι με τις ασφαλιστικές εισφορές, διότι το 90% (έχει σημασία το ποσοστό) θα πληρώνει λιγότερα από πριν. Το συμπέρασμα που βγαίνει, λοιπόν, είναι ότι το «10%» πληρώνει φόρους και εισφορές για το «90%» και τώρα τους ζητάνε να πληρώσουν και τα τέλη κυκλοφορίας, τις κλήσεις της Τροχαίας και ό,τι άλλο προαιρούνται. Μήπως το «90%» πρέπει να στέλνει και τη λίστα με τα ψώνια στο «10%» για να τρέχουν, όποτε έχουν χρόνο, στο σούπερ μάρκετ να τους ψωνίζουν;
Π. Τασσιος
Οι Ενοπλες Δυνάμεις και η «προβολή» τους
Κύριε διευθυντά
Μια εκπομπή… από τα παλιά επανήλθε στην ΕΡΤ. Δεσπόζουσα, προβαλλόμενη προσωπικότητα ο υπουργός Εθνικής Αμύνης με στολή… πολέμαρχου! Οσο το κόμμα του συρρικνώνεται δημοσκοπικά τόσο οι εμφανίσεις του γίνονται πυκνότερες και η αμετροέπειά του καταντά παλικαρισμός ελαφρύς και φαιδρός. Οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας πρέπει να επιτελούν έργο αθόρυβο και δεν χρειάζονται τα φώτα της δημοσιότητας. Η εκπαίδευσή τους, η απόδοσή τους, το αξιόμαχο, το ακμαίο ηθικό ενός στρατού δεν προβάλλονται, δεν διαφημίζονται, αλλά αποδεικνύονται όταν έρθει η ώρα της ένοπλης σύγκρουσης. Επιτέλους ο λαϊκισμός και ο επιπόλαιος χειρισμός κορυφαίων εθνικών θεμάτων της χώρας πρέπει να σταματήσει. Η εκπομπή είναι φτηνή προπαγάνδα ώστε να διασωθεί η ΑΝΕΛ και να εισέλθει στη νέα Βουλή. Κανένας στρατός σε δημοκρατικό πολίτευμα δεν διαφημίζεται, δεν προβάλλεται το έργο του, παρά μόνο στα κομμουνιστικά καθεστώτα και ιδίως της Β. Κορέας. Αυτές τις κρίσεις πρέπει να τις χειρίζεται ο υπουργός Εξωτερικών με υπευθυνότητα, με σοβαρότητα, με βάση το πλεονέκτημα που έχει η χώρα μας από το διεθνές δίκαιο, τις διεθνείς συμβάσεις που καθόρισαν οριστικά τα εθνικά της σύνορα. Πάντα προηγείται η διπλωματία της πειθούς. Η εξωτερική πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να τη χειρίζεται ο υπουργός Αμυνας και μάλιστα ο κ. Καμμένος.
Γ. Σταραντζης, Δικηγόρος στον Αρειο Πάγο και στο ΣτΕ, πρ. επιστημονικός συνεργάτης «Αρχείου Νομολογίας»