Κύριε διευθυντά
Ως γνωστόν, η πολυφωνία και η ελευθερία της έκφρασης είναι ο πυρήνας της δημοκρατίας. Πράγματι, η δημοκρατία είναι μια παρακαταθήκη οικουμενικής εμβέλειας που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας και μεταλαμπαδεύσαμε σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Αδιαμφισβήτητα, η πνευματική κληρονομιά του ελληνικού πολιτισμού είναι βασικό σημείο αναφοράς στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους και αυτός ο ανεκτίμητος πλούτος μας θα μας ακολουθεί πάντα.
Παράλληλα, όμως, με τα αριστουργηματικά επιτεύγματα των προγόνων μας από τους αρχαίους έως τους νεότερους χρόνους, επιβάλλεται να διδασκόμαστε από τα λάθη που πολλές φορές είχαν καταστροφικές συνέπειες για τον λαό μας. Το σημαντικότερο, ίσως, λάθος που κάνουμε διαχρονικά είναι να χωριζόμαστε σε κρίσιμες περιόδους για τη χώρα μας και να δημιουργείται μια νέμεση στην πολιτική σκηνή, αλλά και στην κοινωνία μια οξεία πολωτική κατάσταση. Σήμερα, στο ελληνικό Κοινοβούλιο υπάρχουν οκτώ πολιτικές παρατάξεις που θεωρητικά έχουν διαφορετικές ιδεολογίες και προτείνουν η κάθε μία άλλη λύση για την έξοδο από τη βαθύτατη οικονομική και κοινωνική κρίση που βιώνουμε. Πρακτικά, όμως, αφενός δεν υπάρχουν τόσες πολλές πολιτικές ιδεολογίες με αποδεδειγμένη εφαρμογή σε πολιτειακό επίπεδο, αφετέρου η διακυβέρνηση της χώρας μας θα πρέπει να γίνει με σεβασμό στις μνημονιακές υποχρεώσεις, σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες που διέπουν οικονομικές συμφωνίες μεταξύ κρατών και δανειστών.
Βέβαια, το μείγμα της πολιτικής μπορεί να προσαρμοστεί, όπως έχει γίνει άλλωστε, αρκεί να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας, ταυτόχρονα αυτό το μείγμα χρειάζεται ιδιαίτερη δεξιοτεχνία και εμπειρία για να είναι αποτελεσματικό. Στη διαχείριση κρίσεων δεν επιτρέπονται λάθη και οι άνθρωποι που επιλέγονται να ηγηθούν σε μια κρίση πρέπει να είναι ικανότατοι. Αυτό που είναι αξιοπερίεργο με τη δική μας κρίση είναι η αδυναμία του πολιτικού προσωπικού όλων των παρατάξεων να συνεννοηθεί, ώστε να χαράξει μια κοινή γραμμή στη διαχείριση της χρεοκοπίας της χώρας και φαίνεται ότι μετά επτά χρόνια υποτιμητικής εποπτείας να μην καταλαβαίνει πόσο η Βαβέλ της πολυφωνίας στο ελληνικό Κοινοβούλιο δηλητηριάζει την κοινωνία αλλά και τους δημοκρατικούς μας θεσμούς.
Η εθνική και υπεύθυνη συμπεριφορά όλων των πολιτικών είναι να γίνουν «μια γροθιά», να εμπνεύσουν τον λαό για να στηρίξει τολμηρές μεταρρυθμίσεις που θα εκσυγχρονίσουν τη χώρα. Τα συντεχνιακά και ατομικιστικά κατάλοιπα μας οδηγούν στην οπισθοδρόμηση και στη μιζέρια μακριά από τον πυρήνα της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας, μιας οικογένειας στην οποία εκατομμύρια καταπιεσμένοι και εξαθλιωμένοι άνθρωποι με κίνδυνο τη ζωή τους προσπαθούν να ενταχθούν και να απολαύσουν κάποια από τα προνόμιά της. Ο πλουραλισμός στο ελληνικό Κοινοβούλιο είναι χρήσιμος, όταν όμως απειλείται ευθέως η ανεξαρτησία μας υπό την πίεση των δανειακών υποχρεώσεων για περισσότερο από μισόν αιώνα και ταυτόχρονα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ένα τεράστιο κύμα μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών, τότε το εθνικό συμφέρον και η προστασία του κάθε Ελληνα πολίτη είναι πάνω από όλα. Το καλύτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας είναι ύψιστης σημασίας και αποδεδειγμένα από τα βάθη της ιστορίας μας σε κάθε μεγάλη πρόκληση ενωμένοι κάνουμε θαύματα, αρκεί να θυμόμαστε η «ισχύς εν τη ενώσει».
Κωνσταντια Τεκα – Ευσταθιου, Πολιτικός επιστήμων
Τι πολίτευμα έχουμε;
Κύριε διευθυντά
«Ο πυρήνας της νέας Κομμουνιστικής συνθέσεως ήταν το κόμμα και ο “ιστορικός ρόλος” του να οδηγήσει το προλεταριάτο στη νίκη επί του εχθρού του, της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξεως. Σε αυτό προστέθηκε αργότερα η “οικοδόμηση” του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ υπό τη διεύθυνση του ίδιου αυτού κόμματος…». Μετάφραση από τη σελίδα 350 του βιβλίου MARXISM του George Lichtheim (Routledge and Kegan Paul, 1961). O Lichtheim (1912-1973) ήταν διαπρεπής Γερμανός διανοητής και ιστορικός με ειδίκευση στην ιστορία και θεωρία του Σοσιαλισμού και του Μαρξισμού.
Εγραψε ο Grigory Zinoviev: «H ηγεμονία του προλεταριάτου είναι ανέφικτη χωρίς την ηγεμονία του κομμουνιστικού κόμματος. Η δικτατορία της εργατικής τάξης βρίσκει την έκφρασή της στη δικτατορία του κόμματος, που εδημιούργησε και του οποίου στέκεται επί κεφαλής». Ο Ζινόβιεφ ήταν βασικό στέλεχος της ηγετικής ομάδας της Οκτωβριανής Επανάστασης. Εκτελέστηκε από τον Στάλιν το 1936. Το απόσπασμα από βιβλίο του (μακροσκελής ο τίτλος) του 1923.
Είπε: «Το κόμμα πρέπει να ελέγχει την κυβέρνηση». Το είπε ο Αλέξης Τσίπρας, πρωθυπουργός ων, στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, την 13η Οκτωβρίου 2016. Τσίπρας ο αριστερότερος πάντων· και του Σκουρλέτη.
Γράφουν οι (Πέμπτη 30 Μαρτίου) εφημερίδες: «Παρότι έφτασε ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης [ο ημέτερος αντίστοιχος του Ζινόβιεφ στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ] σε σημείο να εκτοξεύσει, άλλη μία φορά, βαριές καταγγελίες για στημένο παιχνίδι και βαποράκια ιδιωτικών συμφερόντων, εν τούτοις διαβεβαίωσε ότι ο ίδιος θα στηρίξει τη συμφωνία [της ιδιωτικοποιήσεως τμήματος της ΔΕΗ] στη Βουλή, σεβόμενος πλήρως, όπως είπε, τις συλλογικές αποφάσεις του κόμματός του».
Αυτά, συνδυαζόμενα και με την πρόσφατη διεκδίκηση του ΣΥΡΙΖΑ από το ΚΚΕ της «ιδιοκτησίας» του κομμουνιστή «ήρωα» Νίκου Μπελογιάννη, σε εμέ τουλάχιστον, φορτωμένον με αναμνήσεις και από τη δεκαετία του 1940, κάτι λένε.
«Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία». (Σύνταγμα άρθρο 1 παρ. 1) Δύο από τα βασικά χαρακτηριστικά του κοινοβουλευτικού του προσδιορισμού είναι: «Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Εθνος» (άρθρο 51 παρ. 2). Και «Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση» (άρθρο 60 παρ. 1). Δεν αντιπροσωπεύουν το κόμμα τους. Και δεν ψηφίζουν παρά τη συνείδησή τους˙ και αντίθετα από τη γνώμη τους.
Επιμύθιο: Το πολίτευμα της Ελλάδος είναι… Τι είναι;
Νικ. Λ. Γ. Λιναρδατος
Διαφωνίες παλιές και σημερινές
Κύριε διευθυντά
Στην έκδοση της 25-26 Μαρτίου φιλοξενήσατε άρθρο της κ. Αθ. Κακούρη. Αναφέρεται στον βασιλέα Κωνσταντίνο Α΄. Τονίζει: «Οι μέχρι τον Μάρτιο του 1915 πράξεις του βασιλιά (…) ανεξαιρέτως φιλοανταντικές (…) έμειναν (…) εντός των συνταγματικών δικαιωμάτων (…) του».
Η θέση είναι, αφετηριακά, εσφαλμένη. Ο Κωνσταντίνος δεν ήταν μονάρχης, άρχων δηλαδή –ή αποφασίζων– μόνος. Ηταν συνταγματικός βασιλέας. Υπήρχε το Σύνταγμα του 1864/11. Κατά το άρθρο 30 αυτού: ορίζει πως «ουδεμία πράξις του Βασιλέως ισχύει ουδ’ εκτελείται εάν δεν είναι προσυπογεγραμμένη παρά του αρμοδίου υπουργού». Αρα ο Κωνσταντίνος δεν εδικαιούτο να είναι κατά ή υπέρ της Αντάντ.
Η επιλογή ανήκε αποκλειστικά στη νόμιμη κυβέρνηση. Την παριστούσε ο Ελ. Βενιζέλος. Ηταν ο κυρίαρχος των εκλογών της 11.3.12. Επί 181 εδρών της τότε Βουλής είχε εξασφαλίσει τις 150(!). Δεν υφίστατο στάδιο νόμιμης αντιπαράθεσης βασιλέα προς πρωθυπουργό.
Την 18η Αυγούστου 1914 ο Βενιζέλος είχε πείσει τον Κωνσταντίνο για συμμετοχή της Ελλάδας στο πλευρό της Αντάντ. Τότε, οι Γερμανοί (ουσιαστικά) πολιορκούσαν το Παρίσι. Διεξαγόταν η μάχη του Μάρνη.
Την εθνικά κρίσιμη εκείνη στιγμή η Αγλλία διά του sir Edward Grey αρνήθηκε την ελληνική συμβολή. Φοβήθηκε εξώθηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Βουλγαρίας προς σύμπραξη μετά των Κεντρικών Δυνάμεων. Χάθηκε η ευκαιρία: Οταν Βενιζέλος και Κωνσταντίνος συμφωνούσαν, διαφωνούσαν οι Αγγλοι. Οταν –αργότερα– οι Αγγλοι ήθελαν (και παρακαλούσαν), διαφωνούσε ο Κωνσταντίνος (!). Νομίμως ή παρανόμως –κατ’ αποτέλεσμα– δεν έχει σημασία.
Γεωργιος Κ. Στεφανακης, Πρόεδρος Ιδρύματος Βενιζέλου
Κλωτσοσκούφι στην πλατεία
Κύριε διευθυντά
Κατοικώ στη Νέα Χαλκηδόνα από το 1974. Το σπίτι μας βρίσκεται στην οδό Κρήτης 21. Κάτω είναι η πλατεία Κρήτης, που έχει μήκος περίπου 100 μέτρα και πλάτος περίπου 60 μέτρα. Εχει πολλά δέντρα, πλατάνια και άλλα μικρά δέντρα (ελιές, νεραντζιές κ.λπ.). Στην άνω πλατεία τα παιδιά παίζουν ποδόσφαιρο!
Επειδή στην πλατεία υπάρχουν παγκάκια και αυτοκίνητα παρκαρισμένα, υπάρχει κίνδυνος να γίνει ζημιά σε ανθρώπους και αυτοκίνητα.
Επειδή υπάρχει διάταξη που απαγορεύεται το ποδόσφαιρο, όπως υποσχέθηκε ο δήμαρχος, θα τοποθετηθούν άμεσα πινακίδες ώστε να απαγορευθεί το ποδόσφαιρο (και αυτό προ έξι μηνών).
Παράκληση να δημοσιευθεί η παρούσα μήπως εφαρμοστούν τα υπεσχημένα, ώστε να απαγορευθεί το ποδόσφαιρο στην πλατεία Κρήτης στη Νέα Χαλκηδόνα.
Γιωργος Σαμελης, Συνταξ. δικηγόρος Αθηνών, Νέα Χαλκηδόνα