Κύριε διευθυντά
Χαίρω ιδιαίτερα γιατί με το άρθρο του με τίτλο «H ύστατη λύση για το ελληνικό χρέος», που δημοσιεύθηκε στην «Κ» στις 05.03.2017, ο έγκριτος νομικός κ. Manfred Balz επαναφέρει μια άποψη την οποία είχα εκφράσει κατ’ επανάληψη τα τελευταία πέντε χρόνια («Πτώχευση κρατών», «Κ» της 29.11.2012, «Πτώχευση κρατών», «Κ» της 17.01.2014, «Αναδιάρθρωση», «Κ» της 13.11.2014, και «Εθνική κυριαρχία ή κατάργηση του κράτους;», «Κ» της 02.12.2015).
Εν συντομία, η άποψη αυτή μπορεί να συνοψισθεί στα εξής. Η Ελλάς οφείλει να υιοθετήσει ένα νόμο σαν το Κεφάλαιο 9 του Πτωχευτικού Κώδικα των ΗΠΑ που αφορά την αναδιάρθρωση χρεών ΟΤΑ. Το ακριβές περιεχόμενο του νόμου μπορεί να συζητηθεί με τους ειδικούς. Αλλά, εν γένει, ο νόμος θα πρέπει να προβλέπει την αναστολή πληρωμών αλλά και διώξεων σε βάρος της κρατικής περιουσίας και την εκπόνηση σε συνεργασία με τους πιστωτές και υποβολή σε αυτούς για έγκριση σχεδίου αναδιάρθρωσης με αυξημένη πλειοψηφία (2/3 ή 3/4). Το σχέδιο θα πρέπει να προβλέπει μεταρρυθμίσεις ώστε η χώρα να επιστρέψει στην ανάπτυξη, αλλά και νέες χρηματοδοτήσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Για να εξασφαλισθούν αυτές οι χρηματοδοτήσεις θα πρέπει να έχουν προνομιακή μεταχείριση έναντι των παλαιών. Το σχέδιο αναδιάρθρωσης θα πρέπει τέλος να υποβληθεί για αναγνώριση στα αρμόδια δικαστήρια στις χώρες, το δίκαιο των οποίων διέπει τα ομόλογα της Ελλάδος (Ηνωμένο Βασίλειο). Τα δικαστήρια αυτά θα ελέγχουν, όχι την τοπική εφαρμογή του σχεδίου αναδιάρθρωσης (αυτή μπορεί να την ελέγχει ένα τοπικό δικαστήριο), αλλά την τήρηση των θεμελιωδών αρχών της σχετικής διαδικασίας. Η διαδικασία αυτή πρέπει να ολοκληρωθεί μέσα σε μερικούς μήνες. Αν η ΕΚΤ εν τω μεταξύ διακόψει τη ρευστότητα, η Ελλάς πρέπει να υιοθετήσει, έστω προσωρινά, εναλλακτικό σύστημα πληρωμών.
Σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία, αυτή η λύση δεν είναι μόνο η ύστατη αλλά και η μόνη νόμιμη και αποτελεσματική. Διαφορετικά, η Ελλάς δεν μπορεί να ανακάμψει. Και οι δανειστές δεν μπορούν να πάρουν τα λεφτά τους, εκτός αν «πάρουν» (και καταργήσουν ως ανεξάρτητο κράτος) την Ελλάδα, πράγμα το οποίο θα ήταν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το οποίο θα έχει τρομακτικές συνέπειες για την Ευρώπη. Η οικονομική πραγματικότητα και η νομιμότητα δεν αλλάζουν από τα πολιτικά δεδομένα. Και η πολιτική άποψη ότι, αν δεν μας κάνει η πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο για αυτή, οδηγεί βέβαια στην καταστροφή. Με την πολιτική, παράνομη, παράλογη και αναποτελεσματική αντιμετώπιση του δημοσίου χρέους της Ελλάδας μέχρι σήμερα, ένα πρόβλημα δημοσίου χρέους έχει γίνει πρόβλημα οικονομικής, ανθρωπιστικής και πολιτικής κρίσης. Η περαιτέρω αναβολή της μόνης ενδεδειγμένης με βάση τη διεθνή εμπειρία και νομιμότητα λύσης θα κινδυνεύσει να αποσταθεροποιήσει όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και την ευρύτερη περιοχή της και όλη την Ευρώπη. Η Ευρώπη πρέπει να παύσει να αντιμετωπίζει έναν δυνάμει καρκίνο με ασπιρίνες και να δώσει άμεσα τη λύση που αρμόζει στον πολιτικό, οικονομικό και νομικό πολιτισμό της.
Σπυρος Β. Μπαζινας, Καθηγητής Νομικής – Βιέννη
Οι καλές μας οι πρωτιές
Κύριε διευθυντά
Με αφορμή το κείμενο «Τα ευρωπαϊκά ρεκόρ των Ελλήνων» του κ. Διονύση Γουσέτη (29/3/2017), θα ήθελα να επισημάνω και μερικές καλές πρωτιές της χώρας μας: πρώτη δύναμη στη ναυτιλία με ό,τι αυτή συνεπάγεται στο διεθνές εμπόριο, εξαιρετικής ποιότητας λάδι και βρώσιμες ελιές, λευκά κρασιά, γουναρικά κ.λπ. Στη λογοτεχνία και μόνον η κατάκτηση δύο βραβείων Νομπέλ και το αναγνωρισμένο διεθνώς έργο των Καζαντζάκη, Καβάφη αρκούν.
Η καθιέρωση, σχεδόν υποχρεωτική, του τεστ ΠΑΠ για τις γυναίκες όλου του κόσμου. Στην καλαθοσφαίριση με διακρίσεις τόσο επί συλλογικού όσο και επί εθνικού επιπέδου, αλλά και με την παρουσία πολλών αθλητών και προπονητών σε ευρωπαϊκούς συλλόγους. Το ίδιο ισχύει ακόμη και για το ποδόσφαιρο, παρά τα πολλά τρωτά του σημεία και την έλλειψη κουλτούρας και παράδοσης στο άθλημα αυτό. Επιπλέον, μεταξύ των πρώτων αεροδρομίων της Ευρώπης είναι ο ΔΔΑ, μεταξύ των καλυτέρων μετρό, αυτό της Αθήνας και μεταξύ των καλυτέρων μουσείων, αυτό της Ακρόπολης. Η ενδεικτική παράθεση των πιο πάνω επιτευγμάτων, χωρίς καμία αναδρομή στην αρχαία Ελλάδα, επιβάλλει τον εντοπισμό και την αξιοποίηση των προσόντων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας, ούτως ώστε να ξεπεράσουμε την πολύ άσχημη περίοδο που περνάμε και επιπλέον να οδηγηθούμε στην πολυπόθητη ανάπτυξη.
Γιωργης Καβαλακης, Αγιος Νικόλαος Κρήτης
Οι δύο πόλεμοι και ο διχασμός
Κύριε διευθυντά
Είθισται θαυμαστές και θαυμάστριες ισχυρών προσωπικοτήτων, πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών, βασιλέων κ.λπ. να τους αποδίδουν ιδιότητες που ποτέ δεν είχαν. Υποστηρικτές του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄, λόγου χάριν, του αποδίδουν εξαιρετικές ικανότητες στρατιωτικού ηγέτη, παραβλέποντας ότι ξεκίνησε τη στρατιωτική του καριέρα το 1897 και την τερμάτισε το 1922.
Η συγγραφέας κ. Κακούρη, εσχάτως, του αποδίδει και δάφνες ακραιφνώς δημοκρατικού ηγέτη και ψέγει ως δικτάτορα τον Βενιζέλο. Λέει μάλιστα στο τελευταίο της άρθρο στην «Καθημερινή» (26/3/17) ότι «χωρίς ούτε εκλογές ούτε δημοψήφισμα, βιαίως στρατολογημένος, ο ελληνικός λαός βγήκε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο». Θα συμφωνεί συνεπώς, φαντάζομαι, ότι και επί Γεωργίου Β΄ και Ι. Μεταξά, χωρίς ούτε εκλογές ούτε δημοψήφισμα, βιαίως στρατολογημένος, ο ελληνικός λαός βγήκε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Απόψεις δικαιούνται να έχουν όλοι. Καλό όμως είναι κρίσεις που αξιώνουν στα σοβαρά την προσοχή του ενδιαφερόμενου κοινού να διατυπώνονται από ιστορικούς αν αφορούν τη νεότερη ελληνική Ιστορία.
Χρηστος Ψαλτης, Νομικός – Φιλοθέη
Οι μανδαρίνοι με τα «θα» τους
Κύριε διευθυντά
Με αρκετή έκπληξη διαπιστώνω ότι ο κύριος «θα» συνεχίζει να επαναλαμβάνει το τραγουδάκι του υπουργείου Οικονομικών. Δεν ενοχλείται, δε, καθόλου ότι κανένα δεν έχει επαληθευθεί από τα εκατοντάδες «θα» που μας έχει ψιθυρίσει όλα αυτά τα χρόνια.
Ομως η «Καθημερινή» τι θα κάνει; Θα συνεχίσει να χάνει την αξιοπιστία της, δημοσιεύοντας τις φαντασιώσεις των «μανδαρίνων» του υπουργείου Οικονομικών;
Είμαι αναγνώστης σας από τα δεκαοκτώ. Τώρα είμαι 82. Να είστε όλοι καλά. Με φιλικούς χαιρετισμούς.
Νικος Καραδημας, Πίσω Λιβάδι, Πάρος
Τα πειστήρια και οι ενστάσεις
Κύριε διευθυντά
Ο αναγνώστης σας κ. Δημήτρης Κωνσταντίνου, σε επιστολή του που δημοσιεύθηκε στις 8 Απριλίου, μένει κατάπληκτος επειδή, όπως λέει, ισχυρίζομαι στο άρθρο μου «Αθώος ή Ενοχος» ότι «δεν βρήκα πειστήρια ως προς την ενοχή του βασιλιά Κωνσταντίνου» τα οποία –ισχυρίζεται– παρέχονται άφθονα στο βιβλίο του κ. Γεωργίου Β. Λεονταρίτη «Η Ελλάδα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο 1917-1918».
Αν έχει την καλοσύνη να διαβάσει πράγματι το άρθρο μου ο κ. Κωνσταντίνου, θα δει ότι αναφέρομαι στις δύο κατηγορίες που εξετόξευσε ο Βενιζέλος τον Φεβρουάριο του 1915 –για πρώτη φορά σαφώς και εγγράφως– εναντίον του βασιλέως Κωνσταντίνου. Αυτές είναι που δεν συνοδεύθηκαν από κανένα πειστήριον, ούτε τότε ούτε αργότερα. Το βιβλίο του Γεωργίου Λεονταρίτη αναφέρεται σε κατοπινά χρόνια και γι’ αυτό δεν εξετάζεται. Η κάθε πράξη κρίνεται όπως έχει και ποτέ, μα ποτέ, ξέχωρα από τα χρονικά της πλαίσια.
Αν, λόγου χάριν, κάποιος πάει και με καταγγείλει σήμερα ότι του έκλεψα το πορτοφόλι, θα του ζητηθούν αποδείξεις, και εάν δεν τις έχει, θα καταδικασθεί ως συκοφάντης, έστω και αν γνωρίζει εκ βεβαίου ότι αύριο εγώ πρόκειται να το γυρίσω στη λωποδυσία και πια θα σουφρώνω αράδα του κοσμάκη τα πορτοφόλια, μεταξύ των οποίων και το δικό του.
Αθηνα Κακουρη, Συγγραφέας