Κύριε διευθυντά
Τα πρόσφατα συγκλονιστικά τροχαία, στα οποία χάθηκαν και νέοι άνθρωποι, πυροδότησαν σειρά συζητήσεων για τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν για τη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων. Καθώς η επιβολή των προστίμων έχει εξαντλήσει τη δυναμική της, η αύξηση του ύψους αυτών ισοδυναμεί με αύξηση της δόσης ενός φαρμάκου σε ασθενή που δεν ανταποκρίνεται στη λαμβανομένη θεραπεία. Νέα μέτρα πρέπει να θεσπιστούν, με στόχευση στα αίτια εκδήλωσης της παραβατικής συμπεριφοράς. Η αντιμετώπιση των παραβατών οδηγών πρέπει γίνει με τρόπο που θα τους κάνει, όχι έμμεσα (λόγω του προστίμου) αλλά άμεσα, να συναισθανθούν την απαξία της πράξης τους και την αντικοινωνικότητα της οδικής συμπεριφοράς τους ώστε η συμμόρφωση προς τον ΚΟΚ να γίνεται από επιλογή και όχι από εξαναγκασμό.
Οι τροχαίες παραβάσεις θα πρέπει να ταξινομηθούν με βάση τα αίτιά τους (π.χ. άγνοια ΚΟΚ, ανεπιτηδειότητα, επικινδυνότητα, κ.λπ) και αναλόγως να υποβάλλεται ο παραβάτης οδηγός σε αντίστοιχη μεταχείριση, όπως επανεξέταση για τη διαπίστωση της ύπαρξης των απαραιτήτων γνώσεων και των δεξιοτήτων για την κατοχή άδειας οδήγησης, υποχρέωση παροχής κοινωνικής υπηρεσίας σε θύματα τροχαίων ατυχημάτων ή σε σχετικά ιδρύματα, υποχρέωση παρακολούθησης σεμιναρίων ευαισθητοποίησης για τις συνέπειες των ατυχημάτων, ακόμη και υποχρέωση εξέτασης από ψυχολόγο θα πρέπει να προβλέπεται, σε ακραίες περιπτώσεις. Η πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων πρέπει να αποτελέσει μέρος του βασικού κορμού της μάθησης, ήδη από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Η Τροχαία πρέπει να αναβαθμιστεί, τόσο στην εκπαίδευση του προσωπικού όσο και σε επίπεδο οργάνωσης, ώστε τα δεδομένα των τροχαίων ατυχημάτων να καταγράφονται και να αξιοποιούνται. Η δύναμη της εικόνας, και ειδικότερα της τηλεόρασης, πρέπει να αξιοποιηθεί ώστε να ευαισθητοποιούνται οι οδηγοί ιδίως σε περιόδους μαζικών μετακινήσεων.
Θα πρέπει επιτέλους να συστρατευθούν όλοι οι αρμόδιοι φορείς (υπουργεία, πανεπιστήμια, ασφαλιστικές εταιρίες κ.λπ.) μόνιμα και όχι περιστασιακά, κάθε φορά που ένα τροχαίο ατύχημα μας συγκλονίζει και να συμβάλουν συνδυαστικά στην πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων.
Κωνσταντινος Καπελλακης, Δικηγόρος – Αθήνα
Η προϊστορία για το Τάμα
Κύριε διευθυντά
Αναφορικά με τον μεγάλο σάλο, που προκλήθηκε κατά της, κατόπιν συλλογικού αιτήματος, πρόσφατης ερώτησης των 18 Ελλήνων βουλευτών προς τον πρωθυπουργό και δύο υπουργούς περί του ανεκπλήρωτου του Τάματος του Εθνους, ήτοι της υποσχέσεως των προγόνων μας, μελών της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων στο Αργος στις 31.7.1829, περί ανεγέρσεως Ι. Ναού του Σωτήρος Ιησού Χριστού, ως έκφρασης ευγνωμοσύνης του ελληνικού έθνους προς Αυτόν για τη βοήθειά Του στη σωτηρία του, ας μου επιτραπεί να καταθέσω τα παρακάτω εκτιθέμενα:
Πέραν των άλλων, αβασίμων, αδίκων και εν πολλοίς ανεπιτρέπτων, που εκτοξεύθησαν κατά της ως προαναφέρεται ερωτήσεως, επιχειρήθηκε να παρουσιασθεί η υλοποίηση του Εθνικού τούτου Τάματος ως έμπνευση της Δικτατορίας, διότι το έτος 1968 είχε κινήσει προσπάθεια να υλοποιηθεί η παλαιά υπόσχεση. Εκτός από το ότι και πριν από τη Δικτατορία υπήρξαν ικανού αριθμού σχετικές ενέργειες, που αναλυτικώς εκτίθενται στην ως άνω ερώτηση και μάλιστα ενέργειες από ανώτατους πολιτειακούς παράγοντες, ως εκείνες του Προέδρου της Δημοκρατίας Αλεξάνδρου Ζαΐμη, επτά φορές πρωθυπουργού, όστις μάλιστα είχε θέσει τον θεμέλιο λίθο του έργου στις 30.3.1930 στο Πεδίον του Αρεως στην Αθήνα, των Ελευθερίου Βενιζέλου, Θεμιστοκλή Σοφούλη κ.ά., η παραπάνω «σύνδεση» του Εθνικού Τάματος με τη Δικτατορία είναι κάτι που συνιστά παντελώς ανυπόστατο λογικώς, άμα δε και ουσιαστικώς, επιχείρημα ματαιώσεως της εκπληρώσεώς Του για τον εξής απλούστατο λόγο:
Εάν κάποια ανώμαλη πολιτική κατάσταση, ως είναι εκείνες των δικτατορικών, ολοκληρωτικών καθεστώτων, χρησιμοποιεί προς τα έξω και προς τα έσω ως προμετωπίδα και τη λέξη-έννοια Δημοκρατία –και είχαμε στο πρόσφατο σχετικώς παρελθόν, αλλά και σήμερα υπάρχουν, άφθονα τέτοια παραδείγματα–, πρέπει για τον λόγο αυτό να καταργηθεί το πολίτευμα της Δημοκρατίας ως συνέπεια μιας τέτοιου είδους σύνδεσης; Οχι βέβαια. ΄Η αν χρησιμοποιήθηκαν λέξεις ως οι πατρίς, θρησκεία, οικογένεια από τέτοια καθεστώτα πρέπει να τεθούν για τον λόγο αυτό εκποδών οι απαραίτητες αυτές βάσεις-αναγκαία στηρίγματα των ανθρωπίνων κοινωνιών; Ασφαλώς όχι.
Με βάση τα προεκτεθέντα, αυτό που σαφώς προκύπτει είναι ότι οι προαναφερθείσες καταφορές κατά της ως άνω βουλευτικής ερωτήσεως είναι άδικες και αβάσιμες. Παράλληλα, δε, η όλη η παραπάνω πολεμική κατά της εκπληρώσεως του Εθνικού Τάματος συνιστά και σοβαρότατο λόγο ευρύτερης ενεργοποιήσεως και ενισχύσεως της αποφασιστικότητας του πιστού ελληνικού λαού, όπως με επικεφαλής την Ορθόδοξη Εκκλησία του, ενεργήσει ό,τι πρέπει και όπως πρέπει για την όσο το δυνατό ταχύτερη και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο εκπλήρωση του παραπάνω Εθνικού μας Τάματος.
Αποστολος Φ. Βλαχος, Επίτιμος πρόεδρος Εφετών
Parole, parole και parole
Κύριε διευθυντά
Ο παραπάνω τίτλος γνωστού τραγουδιού της μακαρίτισσας Ιταλογαλλίδας Dalida θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει εθνικό μας άσμα αν κρίνει κανείς από τις ανυπολογίστου αξίας (time is money) χαμένες ώρες που αφιερώνουμε, ως λαός, ακούγοντας καθημερινά από τηλοψίας ατελείωτες πολιτικές, οικονομικές και άλλες αναλύσεις.
Λόγια, λόγια, λόγια, εν πολλοίς ακαταλαβίστικα διότι, για να δειχθεί ότι είμαστε δημοκράτες, προσκαλούμε στα «παράθυρα» πανσπερμία ομιλητών που, αναλόγως πολιτικής τοποθέτησης, οι μεν θάβουν, οι δε εξυμνούν το γεγονός ως εθνοσωτήριον! Είμαστε όμως και κάτι άλλο. Είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως! Παθαίνουμε χωρίς να μαθαίνουμε. Με τα διάφορα μνημόνια μας παρέχονται δωρεάν μαθήματα, ενίοτε υπό μορφήν υποχρεωτικών εντολών, πώς να αναμορφώσουμε και εκσυγχρονίσουμε την κρατική μας μηχανή και εμείς κάνουμε το παν για να ξεφεύγουμε και να μείνουμε όπως συνηθίσαμε. Μην ξεχνάμε ότι το ΠΑΣΟΚ εισήγαγε τους «πρασινοφρουρούς» και το έξτρα επίμηκες τραπέζι των υπουργών, αναπληρωτών υπουργών και υφυπουργών. Η Ν.Δ. εισήγαγε το «σεμνά και ταπεινά» από την ανάποδη και διατήρησε το επίμηκες τραπέζι. Τώρα οι Συριζανέλ τι είναι, κορόιδα; Διατηρούν το επίμηκες τραπέζι και φορτώνουν την πτωχευμένη ΔΕΗ με τη μισθοδοσία 2.500 αρχαιολόγων κ.λπ. επαγγελμάτων, αμ πώς!
Ι. Ιωσηφ – Πόρτο Ράφτη
Ο μικρός δακτύλιος και οι αγώνες
Κύριε διευθυντά
Κάθε περίπου δύο μήνες ο λεγόμενος μικρός δακτύλιος του κέντρου (Βασ. Σοφίας-Αλεξάνδρας-Πατησίων-Σταδίου κ.λπ.) κλείνει για να διεξαχθούν διάφορες αθλητικές εκδηλώσεις (ημιμαραθώνιος, ποδηλατικός γύρος κ.λπ.). Η σχεδίαση αυτών των εκδηλώσεων υποχρεώνει τους κατοίκους εντός του δακτυλίου σε de facto αποκλεισμό μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής του αγώνα.
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο αποκλεισμός οδηγεί σε αφόρητα προβλήματα. Συγκάτοικος δεν μπόρεσε να μεταφέρει φιάλη ιατρικού οξυγόνου από το κέντρο στο Αιγάλεω, ενώ άλλη συγκάτοικος αδυνατούσε να μεταφέρει από το αεροδρόμιο στο κέντρο ανήλικο που αφίχθηκε από Αμερική σε πρωινή άφιξη. Ακόμα και για κατοίκους που προνοούν να μεταφέρουν αυτοκίνητο εκτός δακτυλίου το μποτιλιάρισμα είναι ασφυκτικό. Κατά την ημέρα διεξαγωγής, η ευρύτερη περιοχή Γκύζη, Κυψέλη μέχρι τον Στ. Λαρίσης είναι μποτιλιαρισμένη. Ενδεικτικά αναφέρω ότι από τον Αρειο Πάγο μέχρι τον Στ. Λαρίσης χρειάζεται τουλάχιστον μία ώρα. Είναι προφανές πως η μετατροπή της Αθήνας σε τόπο αθλητικών δράσεων συμβάλλει στην ποιότητα της ζωής και δίνει πολλαπλές αξίες στην πόλη. Μάλιστα είμαστε ευνοημένοι εμείς οι κάτοικοι του κέντρου. Ομως η σχεδίαση έχει γίνει με τόση έλλειψη φαντασίας, που καταλήγει να ταλαιπωρεί. Οι εναλλακτικές λύσεις είναι απλές. Πιθανή εξαίρεση της Πατησίων και διεξαγωγή των αγώνων με επιστροφή μέσω των ίδιων αξόνων, που είναι μεγάλοι δρόμοι διπλής κατεύθυνσης (Βασ. Σοφίας, Αλεξάνδρας κ.λπ.), θα εξασφάλιζε μια σπουδαία διοργάνωση χωρίς οχλήσεις.
Γ. Παγιασλης – Αθήνα