Κύριε διευθυντά
Ανατρέχοντας στα πρακτικά της συνεδρίασης της Βουλής της 21-06-2017, ο προεδρεύων Νικήτας Κακλαμάνης δηλώνει: «Δεν ενθυμούμαι, τουλάχιστον από το έτος 1989 που είμαι σε αυτή την αίθουσα, ούτε μία φορά για οποιοδήποτε θέμα, οποιονδήποτε υπουργό, οποιασδήποτε κυβέρνησης να επικοινωνεί με καταδικασθέντα ισοβίτη έμπορο ναρκωτικών». Κανέναν μέχρι σήμερα, βεβαίως. Γιατί και αυτόν τον κανόνα άσκησης πολιτικής διέρρηξε ο κ. υπουργός Εθνικής Αμυνας.
Από εκεί και πέρα, όλα τα άλλα ήταν αναμενόμενα. Ο περί ου ο λόγος ισοβίτης, παίζοντάς τα όλα για όλα, ενόψει της δίκης του στο Εφετείο δηλώνει: «Ο Καμμένος με διαβεβαίωνε να προχωρήσω και πως η κυβέρνηση είναι μαζί μου». Αν όμως από αυτόν τον υπουργό Εθνικής Αμυνας είναι υπερβολικό να περιμένεις να έχει τέτοιες «νομικές ευαισθησίες», τι να πεις για τον συνάδελφό του υπουργό της Δικαιοσύνης, ο οποίος στην ίδια συνεδρίαση της Βουλής δήλωσε ότι όλες οι ενέργειες του Καμμένου «σε τελική ανάλυση κατευθύνονται προς την αποκάλυψη της αλήθειας και αυτό δεν είναι κακό».
Η άμοιρη η αλήθεια… Λεπτομέρεια μικρή για όλους τους παραπάνω, το βασικό αξίωμα της ποινικής δίκης, ότι «η αλήθεια δεν μπορεί να αποκτάται παντί τρόπω» (από βασανιστήρια του κατηγορουμένου μέχρι υποκλοπή τηλεφωνημάτων του). Τι και αν μία προϊσταμένη Εισαγγελίας περνά το κατώφλι των φυλακών μεσάνυχτα, για να συναντήσει τον εν λόγω ισοβίτη; Το τι κρύβεται πίσω από αυτήν την περίεργη ανταλλαγή τηλεφωνημάτων μεταξύ ενός υπουργού και του καπετάνιου, είναι νωρίς να το πούμε. Αυτό όμως που μπορούμε να πούμε, είναι ότι τραυματίσθηκε ανεπανόρθωτα η ασφάλεια δικαίου σ’ ένα κράτος δικαίου που ποτέ δεν είχε αφεθεί, όπως τώρα, σε χέρια τέτοιων επικίνδυνων και επιπόλαιων ατόμων.
Στυλιανος Παπαγεωργιου – Γονατας, Αν. καθηγητής Ποινικού Δικαίου ΔΠΘ – Δικηγόρος