Κύριε διευθυντά
Εδώ και κάποια χρόνια έχει τεθεί, από την Ε.Ε. και τους πιστωτές, το θέμα ανάπτυξης του ανταγωνισμού στην Προμήθεια Ηλεκτρικής Ενέργειας. Θεωρήθηκε ότι έπρεπε πάση θυσία να μειωθεί το μερίδιο της ΔΕΗ. Η προηγούμενη κυβέρνηση συμφώνησε με τους πιστωτές και μπήκε στο 2ο μνημόνιο ως υποχρέωση να πωληθεί το 66% του ΑΔΜΗΕ και η «μικρή ΔΕΗ» που είχε μονάδες παραγωγής (λιγνιτικές, φυσικού αερίου και υδροηλεκτρικές) και το 30% της πελατείας. Η παρούσα κυβέρνηση (υπουργός Σκουρλέτης) πρότεινε ισοδύναμα μέτρα με στόχο να μείνει ο ΑΔΜΗΕ και η ΔΕΗ υπό δημόσιο έλεγχο. Είναι τα γνωστά, πώληση 24% του ΑΔΜΗΕ και μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ, κυρίως στην προμήθεια, στο 50% μέχρι το 2020. Ο κ. Σκουρλέτης δηλώνει υπερήφανος διότι εξασφαλίζεται ο δημόσιος έλεγχος σε ΔΕΗ και ΑΔΜΗΕ.
Δυστυχώς η νίκη που κατήγαγε ο κ. Σκουρλέτης απεδείχθη πύρρειος. Η πώληση φτηνής λιγνιτικής και υδρ/κής ενέργειας (πρόγραμμα ΝΟΜΕ) προς τους ιδιώτες προμηθευτές, ώστε να εξασφαλίζουν οικονομικό μείγμα παραγωγής και να ανταγωνιστούν τη ΔΕΗ, κατέληξε σε μεγάλο βαθμό σε μεταφορά πόρων της ΔΕΗ στους ιδιώτες. Οι ποσότητες ενέργειας, που όπως ισχυρίζεται η ΔΕΗ πωλούνται κάτω του κόστους, δεν χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για να ενισχύσουν την εμπορία στη λιανική, αλλά μέρος εξάγεται. Η ευθύνη της ΡΑΕ είναι μεγάλη, διότι δεν είναι αυτός ο σκοπός του προγράμματος.
Επιπλέον είναι σε εξέλιξη η διαδικασία πώλησης λιγνιτικών μονάδων, διότι υπάρχει σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Η μείωση της τιμής του Φ.Α. και η κακή κατάσταση των λιγνιτικών μονάδων έχουν περιορίσει το ενδιαφέρον για αγορά και ήδη προβάλλεται ότι πρέπει να πωληθούν και τα υδρ/κά. Προφανώς οι ενδιαφερόμενοι θέλουν να τα αγοράσουν μπιρ παρά, ενώ έχουν στοιχίσει αμύθητα ποσά. Η μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στην προμήθεια στο 50% μέχρι το 2020 φαίνεται ανέφικτη, ή αν θα γίνει θα δημιουργήσει τεράστια αιμορραγία στην Επιχείρηση, διότι θα φύγουν οι «καλοί» πελάτες, δηλαδή αυτοί που πληρώνουν τον λογαριασμό τους και θα μαζέψει η ΔΕΗ τους πιο παθητικούς πελάτες· δηλαδή μεγάλους καταναλωτές όπως το Αλουμίνιο, το οποίο την ενέργεια που παράγει την πουλάει προς 100 και την ίδια την αγοράζει από τη ΔΕΗ προς 32, δημόσιους και δημοτικούς οργανισμούς που κατά κανόνα είναι κακοπληρωτές και φυσικά τους μπαταχτσήδες.
Η ΔΕΗ έχει ανείσπρακτους λογαριασμούς πάνω από 2,5 δισ. Δημιουργήθηκαν από την πολιτική της Επιχείρησης να μην πιέζει τους καταναλωτές. Ξεκίνησε πρακτικά από την προηγούμενη διοίκηση Ζερβού και γιγαντώθηκε έκτοτε. Ακούστηκαν τρελά πράγματα, όπως π.χ. δεν ενοχλούμε καταναλωτές που χρωστάνε μέχρι 1.000 ευρώ. Υπουργείο και συνδικαλιστές επέβαλαν δυστυχώς στη διοίκηση να είναι χαλαρή στο θέμα αυτό. Ομως, το 3ο μνημόνιο έχει διάταξη που επιβάλλει στη ΔΕΗ να εισπράττει τους λογαριασμούς και πρόσφατα η ΡΑΕ αποφάσισε να επιβάλει πρόστιμο στη ΔΕΗ αν συνεχίσει την πολιτική αυτή. Φτάσαμε στο απόγειο του παραλόγου, η εταιρεία να μην ενδιαφέρεται και οι άλλοι να πιέζουν! Βέβαια, αυτοί που πιέζουν δεν ενδιαφέρονται για την υγεία της ΔΕΗ, το πρόβλημά τους είναι ότι η ΔΕΗ χρωστάει παντού και κυρίως στους ανταγωνιστές της από τους οποίους αγοράζει ενέργεια.
Συμπερασματικά, αν συνεχιστεί η σημερινή πορεία, η ΔΕΗ θα συρρικνωθεί, είτε διότι το επιβάλλουν Ε.Ε. και μνημόνια, είτε ακόμη διότι χρειάζεται ρευστότητα. Με τόσους ανείσπραχτους λογαριασμούς και ζημίες από το ΝΟΜΕ, η μόνη λύση για ρευστότητα είναι η πώληση υγιούς τμήματος της εταιρείας. Δυστυχώς η πώληση αυτή θα είναι εξαναγκασμένη και με χαμηλό τίμημα. Ντόπιοι και ξένοι «επενδυτές» είναι έτοιμοι να βανδαλίσουν την άλλοτε κραταιά επιχείρηση. Μια λύση φαίνεται στον ορίζοντα, εφαρμογή αυστηρής πολιτικής στην είσπραξη των λογαριασμών. Ενεργοποίηση των υπηρεσιών να παρακολουθούν την πορεία των λογαριασμών και να παρεμβαίνουν άμεσα σε όσους δεν πληρώνουν με συστάσεις, απειλές, κόψιμο της παροχής, αφαίρεση μετρητή. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό συνιστά αναλγησία, ενώ το ίδιο το Δημόσιο δεσμεύει τραπεζικούς λογαριασμούς σε όσους χρωστάνε. Κανείς δεν διανοήθηκε να αποκαλέσει τους ιδιώτες προμηθευτές ανάλγητους επειδή προσπαθούν να εισπράξουν τους λογαριασμούς. Κοινωνική πολιτική ασκεί το κράτος. Η ΔΕΗ συμμετέχει στον ανταγωνισμό όπως οι άλλες εταιρείες, έχει ήδη αρκετά βαρίδια, είναι αδύνατον να σηκώσει και άλλα.
Αλβερτος Μαϊσης
Δρ Μηχ/γος – Ηλεκ/γος Μηχανικός, πρώην Δ/ντής στη Γεν. Δ/νση Μεταφοράς της ΔΕΗ
Ψυχικό
Στραγγαλίζοντας το επιχειρείν
Κύριε διευθυντά
Σταδιακά εξαντλεί τα ιδιωτικά αποθέματα η υπερφορολόγηση, ενώ ο Τσίπρας συγκεντρώνει αποθέματα πέραν των άμεσα αναγκαίων. Στέγνωσε την αγορά η περιορισμένη ρευστότητα. Βάλτωσε το τραπεζικό σύστημα χρηματοδοτήσεων, λόγω επισφαλειών. Αποφεύγει συστηματικά, παρελκυστικά την εξυπηρέτηση των οικονομικών, σε δισεκατομμύρια, υποχρεώσεών του σε επιχειρήσεις, ιδιώτες. Αυτό περιορίζει περαιτέρω την οικονομική δραστηριότητα. Παράλληλα ο Τσίπρας συμπεριφέρεται πελατειακά, διορίζοντας οπαδούς. Παραμένουν ευτυχώς, μοναδική ελπίδα, τα τουριστικά εισοδήματα. Ακολουθούν ανοδική πορεία, αν και με σχετικά μειωμένες, κατά κεφαλήν, καταναλώσεις. Υποκριτικά παρουσιάζει στατιστικά τρικ μείωσης του σοβαρού προβλήματος της ανεργίας, με απατηλές ψευδομειώσεις ανέργων, μερικής ή περιοδικής απασχόλησης, με αμοιβές πείνας. Είναι σαφές ότι ο Τσίπρας δημιουργεί αποθέματα για να ρίξει προεκλογικά κάποια ψίχουλα με μορφή επιδομάτων, οριακών αυξήσεων σε μισθούς, συντάξεις, ονομαστικές μειώσεις φόρων κ.ά. για υφαρπαγή απελπισμένων ψήφων. Δυστυχώς δεν γνωρίζει τη μόνη ορθή κίνηση, την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης, με προσφορά φθηνού χρήματος για ανόρθωση της επιχειρηματικότητας. Κυκλοφορώντας το χρήμα ανεμπόδιστα, θα αναπτύξει επιχειρήσεις, θα ανοίξει θέσεις εργασίας, θα βελτιώσει την κατανάλωση, την παραγωγή εσόδων, θα θεραπεύσει και το δημόσιο ταμείο. Θα κινηθεί επιπλέον η οικονομία προς την ορθή κατεύθυνση, αν και ίσως φανεί και κάποια, αλλά αναμενόμενη, περιορισμένη αύξηση τιμών, με ελεγχόμενες αντιυφεσιακές πληθωριστικές τάσεις. Φαινόμενα υγιούς ανάπτυξης. Η χώρα όμως θα οδηγηθεί στην αναπτυξιακή πορεία, μετά την πολύχρονη τραγική υποβάθμιση και καθυστέρηση, εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Που για εμάς, δυστυχώς, μετετράπη σε χρόνια με την ακολουθούμενη κοντόφθαλμη, επιπόλαια, αριστερίζουσα, αμελέτητη πολεμική κατά του επιχειρείν. Βαρύτερο πλήγμα έχουν δεχθεί η φτωχοποιημένη μεσαία και η προδομένη εργατική τάξη. Αν λοιπόν δεν σπεύσουμε να ανακόψουμε τον κατήφορο, θα είναι φοβερά χρονοβόρα, σχεδόν αδύνατη και δραματικά επώδυνη η ανάκαμψη, για όλον τον λαό. Πολύ δύσκολα θα ανακάμψουν οι μικρομεσαίοι ειδικά, που εξάντλησαν πλέον αποθεματικά επιβίωσης. Ας αντιμετωπίσουν επιτέλους οι εξουσιομανείς κυβερνώντες, πέραν του άπιαστου παραταξιακού ονείρου, την επιβίωση του λαού!
Δημ. Γ. Σμυρλης
Συντ/χος λυκειάρχης