Κύριε διευθυντά
Ο Πλάτωνας διατύπωσε το επιχείρημα ότι το ιδανικό κράτος θα στηριζόταν σε τέσσερις αρετές: φρόνηση, θάρρος, μετριοπάθεια και δικαιοσύνη. Θα σταθώ στην ευρύτερη έννοια της δικαιοσύνης, την κοινωνική δικαιοσύνη, καθώς αντλεί την αρχή της από τους κώδικες της ηθικής που επικρατούν σε κάθε πολιτισμό. Ο πολιτικός φιλόσοφος John Rawls διατύπωσε αυτούς τους κώδικες εστιάζοντας πρωτίστως στην ελευθερία της σκέψης, την ελευθερία της συνείδησης, αν και υπάρχουν επιπτώσεις στις διάφορες κοινωνικές σχέσεις λόγω της θρησκείας ή της αποδεκτής ηθικής στην εκάστοτε κοινωνία. Επιπλέον, οι πολιτικές ελευθερίες συνδέονται με τους ηθικούς κώδικες, με ιδιαίτερη έμφαση στην ελευθερία της ομιλίας και του Τύπου, την ελευθερία της συνέλευσης και αντιπροσώπευσης από δημοκρατικά όργανα. Βέβαια, κυρίαρχη θέση έχει η ελευθερία για την ακεραιότητα του ατόμου, δηλαδή η ελευθερία από τη σκλαβιά, καθώς και ένας λογικός βαθμός ελευθερίας στην επιλογή του επαγγέλματος. Ολες αυτές οι ελευθερίες και τα δικαιώματα καλύπτονται από το κράτος δικαίου και συνιστούν την κοινωνική δικαιοσύνη.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια στον τόπο μας η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης ταυτίζεται πρακτικά με την κυβερνητική παρέμβαση υπέρ κάποιας κοινωνικής ομάδας που θεωρείται «αδικημένη» και όχι με τους προαναφερθέντες κώδικες της ηθικής που ισχύουν σε ένα κράτος δικαίου. Είθισται οι «αδικημένες» ομάδες να είναι αριθμητικά μεγάλες και οργανωτικά ισχυρότατες σε αναπτυσσόμενες κοινωνίες αλλά σε αναπτυγμένες κοινωνίες όπως η δική μας, η μεσαία τάξη είναι η αριθμητικά μεγάλη και οργανωμένη. Η κρατική παρέμβαση τα χρόνια της κρίσης στη χώρα μας έχει συντελέσει στην εξόντωση της μεσαίας τάξης, δηλαδή στη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας. Η εξοντωτική φορολογία που βιώνει η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών δεν συμβάλλει στην κοινωνική ευημερία. Η κοινωνική ευημερία βελτιώνεται όταν βελτιωθεί η ευημερία του ατόμου όχι εις βάρος άλλων κοινωνικών ομάδων αλλά με την ενίσχυση της απασχόλησης, τη μεμονωμένη πρωτοβουλία και τις ίσες ευκαιρίες για ατομική πρόοδο.
Η παρούσα κυβέρνηση με τις ιδεολογικές αγκυλώσεις περί επιχειρηματικότητας – κέρδους και παραπλανητικές υποσχέσεις έχει υπονομεύσει τη μεμονωμένη πρωτοβουλία, την ηθική της εργασίας και του επιχειρείν, ενώ η άδικη υπερφορολόγηση έχει οδηγήσει σε στρατιές πολιτών να κάνουν σημαία τους την αντίληψη «δεν πληρώνω» δημιουργώντας εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες εξαρτημένους ηθελημένα από το κράτος και την πολιτική της κρατικής ελεημοσύνης, που η κυβέρνηση τη βάφτισε κοινωνική δικαιοσύνη. Η πολιτική της κρατικής ελεημοσύνης δεν οδηγεί στην υγιή προσωπική και κοινωνική ανάπτυξη, ενώ η μαζική φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης βυθίζει την κοινωνία σε παρακμή όχι μόνον οικονομική αλλά και πνευματική. Το οξύμωρο είναι ότι, την ίδια στιγμή, μεγάλος αριθμός του πολιτικού προσωπικού της αριστερής κυβέρνησης που προέρχεται θεωρητικά από το εργατικό κίνημα έχει «γερά πορτοφόλια» και παράλληλα σε υπουργεία, κρατικούς φορείς και ό,τι έχει σχέση με τις υπηρεσίες του κράτους η οικογενειοκρατία και η πελατειακή-κομματική σχέση όχι μόνο συνεχίζονται αλλά ενδυναμώνονται, αφού μια αρρωστημένη παθογένεια της κρατικής εξουσίας που σε μεγάλο βαθμό οδήγησε στην οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία του τόπου δεν αλλάζει. Είναι θλιβερή η διαπίστωση για το ιδανικό κράτος όπως το ονειρεύτηκε ο Πλάτωνας με τις τέσσερις αρετές: φρόνηση, θάρρος, μετριοπάθεια και δικαιοσύνη, καθώς απέχει πολύ από το σημερινό μας κράτος. Αραγε υπάρχει κάποιος ή κάποια που το έχει αντιληφθεί;
Κωνσταντια Τεκα – Ευσταθιου