Κύριε διευθυντά
Προδικτατορικά, την εποχή «του κράτους της Δεξιάς», υπήρχε και το Σπουδαστικό της Ασφάλειας με επικεφαλής κάποιον Καραπαναγιώτη. Στο Πολυτεχνείο κυκλοφορούσαν με πολιτικά αστυφύλακες-πληροφοριοδότες, καθώς βέβαια και οι εκοφίτες (νεολαίοι ακροδεξιοί έως φασίστες).
Το αίτημα για άσυλο ήταν διαρκές και επίμονο και το διεκδικούσαμε. Πού να φανταζόμασταν ότι, 43 χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας, το άσυλο θα είχε καταντήσει άσυλο για αναρχομπαχαλάκηδες, ασφαλές ορμητήριο για καταστροφικές εκτονώσεις και θα υπήρχε νέο Σπουδαστικό της νέας Ασφάλειας. Και αυτά υπό την προστατευτική ανοχή της κυβερνητικής εξουσίας που δεν θέλει ή δεν τολμά (δηλαδή κάποιοι κυβερνητικοί δεν θέλουν και κάποιοι δεν τολμούν) να υπερασπιστεί το Πολυτεχνείο, δηλαδή την ακαδημαϊκή ελευθερία, την ελευθερία της σκέψης και του λόγου μα και το σύμβολο της μαζικής αντιδικτατορικής αντίστασης.
Είναι πλέον καιρός, μόλις αποχωρήσει αυτή η καταστροφική κυβέρνηση, αυτή η διαρκής προσβολή στα ιδεώδη της δημοκρατίας και της Αριστεράς, όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου να συναινέσουν ο χώρος του Πολυτεχνείου να ενωθεί με το διπλανό Αρχαιολογικό Μουσείο που ασφυκτιά και κρύβει στις αποθήκες του σημαντικά προς έκθεση έργα αρχαίας τέχνης (αυτή την πρόταση την είχα διατυπώσει ήδη από τις 6/6/2007 με άρθρο μου στο «Βήμα»). Η μετατροπή των χώρων του ΕΜΠ στην Πατησίων σε χώρο έκθεσης είναι πιο τιμητική και σίγουρα πιο χρήσιμη από τη σημερινή κατάντια. Και η παραμένουσα (;) εκεί Σχολή Αρχιτεκτόνων ας μεταφερθεί επιτέλους στου Ζωγράφου να ενωθεί με τις υπόλοιπες σχολές του ΕΜΠ. Μια τέτοια ανάπλαση θα ομορφύνει την Αθήνα, θα αναδείξει το Μουσείο και θα αξιοποιήσει το, σήμερα ρημάζον, Πολυτεχνείο.
Σπυρος Καβουνιδης, Δρ Πολιτικός Μηχανικός