Κύριε διευθυντά
Πιστεύω ότι ένα σύνθετο όνομα για τη FYROM δεν είναι εθνικά επιλήψιμο. Η πιο αρμόζουσα ονομασία, νομίζω είναι «Ανω Μακεδονία». Θεωρώ ότι η ονομασία αυτή ικανοποιεί και τους Σκοπιανούς, οι οποίοι δεν θα έχουν πρόβλημα με τους Αλβανούς υπηκόους τους, αλλά και την ιστορία μας, γιατί Ανω Μακεδονία την ονομάζαμε κι εμείς κατά τον 19ο αιώνα. Αλλωστε δεν πρέπει να παραιτηθούμε του ονόματος Μακεδονία για την περιοχή αυτή. Η άνω Μακεδονία κατά τους βαλκανικούς πολέμους διαιρέθηκε σε δύο επαρχίες. Η περιοχή των Σκοπίων ονομάστηκε Μακεδονία του Βαρντάρ, ο οποίος αρχικά ήταν (=Αξιός) και εδόθη στη Σερβία (έκταση 26.000 τ.χλμ.). Το ανατολικό τμήμα ονομάστηκε Μακεδονία του Πιρίν, η οποία εδόθη στη Βουλγαρία (έκταση 6.000 τ.χλμ.). Η Μακεδονία του Αιγαίου εδόθη στην Ελλάδα (έκταση 34.000 τ.χλμ.) και είναι η κυρίως Μακεδονία. Πρέπει βεβαίως να σημειώσουμε εδώ ότι τα σύνορα της ελληνικής Μακεδονίας συμπίπτουν περίπου με τα σύνορα της αρχαίας Μακεδονίας.
Κατά τον 19ο αι. δεν υπήρχε μακεδονική εθνότητα ούτε μακεδονική μειονότητα. Υπήρχαν μόνον Ελληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι και Αλβανοί. Το «μακεδονικό» ζήτημα είναι δημιουργία του ρωσικού πανσλαβισμού ή του πανρωσισμού. Ο Ρώσος πανσλαβιστής, πανρωσιστής Ιγνάτιεφ αρχικά ήταν στρατιωτικός, στη συνέχεια διπλωμάτης και στο τέλος υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας. Ο Ιγνάτιεφ ήταν πρεσβευτής της Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη από το 1864 έως το 1878.
Θεωρείται ο δημιουργός της μεγάλης Βουλγαρίας με τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου το 1877/78. Εργάστηκε για τον εκβουλγαρισμό της Μακεδονίας με σκοπό να τη χρησιμοποιήσει ως όργανο του πανρωσισμού. Ετσι άρχισε ο ένοπλος αγώνας στην πρώτη δεκαετία του 20ού αι. Ελλήνων – Σέρβων – Βουλγάρων. Η θυσία των Ελλήνων κατά τον Μακεδονικό Αγώνα διέσωσε τη Μακεδονία από τον εκβουλγαρισμό.
Το σκοπιανό κράτος ιδρύθηκε από τον Τίτο, ο οποίος διαίρεσε τη Γιουγκοσλαβία σε έξι ομόσπονδες δημοκρατίες και δύο αυτόνομες ηγεμονίες. Ο Τίτο ήταν Κροάτης και ήθελε την εξασθένηση της δύναμης της Σερβίας. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο διαίρεσε τη Γιουγκοσλαβία σε δημοκρατίες (Γιουγκοσλαβία ονομάστηκε το 1929, δηλ. Νοτιοσλαβία, προηγουμένως το 1921 είχε ιδρυθεί το βασίλειο Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων. Και το 1945 έχουμε την προαναφερθείσα διαίρεση του Τίτο). Αρχικά επιθυμούσε και την ένωση και της ελληνικής Μακεδονίας με τα Σκόπια, αλλά η ηγεσία του ΚΚΕ παρά το γεγονός ότι αρχικά είχε συμφωνήσει, στο τέλος διαφώνησε διότι αντιλήφθηκε τη μεγάλη αντίδραση που θα τύχαινε εκ μέρους του λαού και έτσι απεφεύχθη η ένωση που τόσο επιθυμούσε ο Τίτο εκμεταλλευόμενος το εμπερίστατο του τότε ελληνικού έθνους.
Ως γνωστόν το αυτο-ονομαζόμενο μακεδονικό έθνος είναι ιστορικά ανύπαρκτο. Πρόκειται για μια πλαστογράφηση της ιστορίας. Οι κάτοικοι της σημερινής FYROM είναι Βούλγαροι, Σέρβοι, Βλάχοι, Αλβανοί (το 30%), Τούρκοι και Ρουμανόβλαχοι. Η δε γλώσσα των είναι μια παραφθορά της βουλγαρικής γλώσσας. Θεωρώ ότι μέσα στο κράτος αυτό υπάρχουν ισχυρές φυγόκεντρες δυνάμεις και εμείς δεν πρέπει να απαρνηθούμε το όνομα Μακεδονία στην περιοχή αυτή, διότι το Μοναστήρι υπήρξε ελληνική πόλη και μεγάλη εστία ελληνισμού για πολλούς αιώνες.
Πιστεύω λοιπόν ότι το όνομα «Ανω Μακεδονία» ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα και δεν θίγει τους Σκοπιανούς, ενώ ούτε εμείς απαρνούμαστε την ιστορία μας. Επίσης θα πρότεινα σε περίπτωση διαφωνίας το ιστορικό όνομα «Μακεδονία του Βαρντάρ», όπως είχε ονομαστεί το 1912.
Δρ Νικος Κολλιας