Κύριε διευθυντά
Πόσο ανεξάρτητη μπορεί να είναι η Δικαιοσύνη από την εκτελεστική εξουσία στην Ελλάδα; Τόσο όσο ανεξάρτητοι μπορούν να είναι κάποιοι άνθρωποι που οφείλουν την εκλογή τους στα ανώτατα κλιμάκια της Δικαιοσύνης στην επιλογή τους από τη συγκεκριμένη κυβέρνηση που κυβερνάει εκείνη τη στιγμή τον τόπο. Οταν δε στον υπουργικό θώκο τυγχάνει να είναι κάποιος απόμαχος ανώτατος εισαγγελέας, τότε οι δεσμοί γίνονται ακόμη και στενοί, οι επισκέψεις στον Αρειο Πάγο συχνότερες, η «εξ αίματος» συγγένεια των μεν με τους δε γίνεται φως φανάρι. Απλές αλήθειες, που οι διάφοροι συνταγματολόγοι αρνούνται να τις παραδεχθούν…
Εάν αυτό αποτελεί ένα «κρυφό» μυστικό που οι ηγεσίες της Δικαιοσύνης και της πολιτικής προσπαθούν να το αποκρύπτουν, υπάρχουν και εκπρόσωποι της εκτελεστικής εξουσίας που χαίρονται στις μέρες μας να το επιβεβαιώνουν. Πώς αλλιώς να εκλάβει κανείς τη δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Υγείας κ. Πολάκη, στην υπόθεση Novartis, ότι «αυτός γνωρίζει ποιοι είναι οι προστατευόμενοι μάρτυρες» στη δικογραφία αυτή; Και για να μη μείνει καμία αμφιβολία για τα λεγόμενά του, με ανακριτικό ύφος, συμπλήρωσε: «Τα πουλάκια κελάηδησαν».
Εάν αυτό δεν είναι ομολογημένη παρέμβαση στον χώρο της Δικαιοσύνης, τότε οι λέξεις έχουν χάσει πια το νόημά τους. Σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα του κόσμου, που λειτουργεί το κράτος δικαίου, εισαγγελέας του Αρείου Πάγου θα καλούσε τον κ. υπουργό να του καταθέσει τι γνωρίζει και προπάντων πώς ξέρει τα στοιχεία αυτών των «ανώνυμων» μαρτύρων. Οχι όμως στην Ελλάδα του σήμερα. Τι κι αν ο ρόλος της Δικαιοσύνης στη συγκεκριμένη υπόθεση υπέστη βαρύ πλήγμα; Κάποτε μιλούσαν στη χώρα μας για «κράτος δικαστών». Σήμερα αρκεί να αναφερόμαστε σε «κράτος κυβερνώντων», σε συνεργασία με εύκαμπτους δικαστές…
Στυλιανος Παπαγεωργιου – Γονατας, Αν. Καθηγητής Ποινικού Δικαίου ΔΠΘ – Δικηγόρος