Κύριε διευθυντά
Ο κ. Τσίπρας, για να δελεάσει τους ψηφοφόρους και να τους αποσπάσει την ψήφο, είχε δηλώσει ότι θα έσχιζε τα δύο μνημόνια που είχαν υπογράψει οι προηγούμενες κυβερνήσεις και με μονοκονδυλιά θα διέγραφε το επαχθές χρέος της Ελλάδος προς τους δανειστές. Ως προς τα μνημόνια, όχι μόνον δεν τα έσκισε, αλλά διά της υπογραφής του προσέθεσε και ένα τρίτο, αθροιστικώς επαχθέστερο των δύο προηγούμενων. Για το χρέος επείσθη τελικώς από το ΔΝΤ να μην το διαγράψει και ζημιώσει έτσι τους δανειστές, αλλά να το καταστήσει βιώσιμο, από μη βιώσιμο που ήταν, τότε, όπως παγίως υποστήριξε το διεθνές ταμείο. Ηδη φθάσαμε στο 4ο έτος συριζαϊκής διακυβερνήσεως και το επαχθές χρέος της χώρας όχι μόνο δεν κατέστη βιώσιμο, αντιθέτως έγινε ακόμα πιο επαχθές με την προσθήκη άλλων 100 δισ. κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015 με υπουργό των Οικονομικών τον «περισπούδαστο» Γιάνη Βαρουφάκη, όπως συχνά πυκνά αναγράφει ο αθηναϊκός Τύπος.
Ευτυχώς ο κ. Τσίπρας πήρε στροφή 180 μοιρών, στροφή την οποία οι γελοιογράφοι απεκάλεσαν επί το δημώδες «κωλοτούμπα». Εδιωξε τον «πολύπειρο» υπουργό του με τα πουκάμισα απέξω, όπως ευστόχως τον αποκαλεί ο αξιόλογος δημοσιογράφος της «Κ» Πάσχος Μανδραβέλης, ο οποίος πάσχιζε επί έξι συναπτούς μήνες να βγάλει τους αρχαιότερους Ευρωπαίους από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Δυστυχώς, την τακτική αυτή της κυβέρνησης υιοθέτησαν και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, διότι όταν ένας ψηφοφόρος μη συριζαίος διαμαρτύρεται για τις κακές κυβερνητικές πράξεις γενικώς και ιδιαίτερα για τη φορολογική της πολιτική, ανταπαντούν άνετα ότι «τα ίδια έκαναν και οι άλλοι» και εννοούν τις προ ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσεις. Σπεύδω να προσθέσω πολύ συνοπτικά ενδεικτικώς τρεις νομοθετικές πράξεις φορολογικού περιεχομένου, που είναι τελείως διαφορετικές και δεν έχουν καμία ομοιότητα με αυτές που είχαν υιοθετήσει και εφαρμόσει επί σειράν ετών οι προ ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσεις.
α) Η καταβολή –του σπουδαιότερου φόρου, του φόρου εισοδήματος– ολόκληρου του ποσού κατά την προθεσμία της πρώτης δόσης παρείχε στον φορολογούμενο μια λογική και γενναία έκπτωση του φόρου από 10%. Πράγμα που δεν πραγματοποιεί η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα. Επομένως ανακριβολογούν ή επί το λαϊκότερον ψεύδονται οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ πως η κυβέρνησή τους πράττει τα ίδια με τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
β) Οι φόροι, γενικώς προς διευκόλυνση των πολιτών, καταβάλλονται, ως γνωστόν, στις τράπεζες και όχι στα δημόσια ταμεία, και στη συνέχεια αποδίδονται στο Δημόσιο. Λογικό και δίκαιο είναι οι τράπεζες να εισπράττουν μια αμοιβή για την εργασία τους αυτή, τη λεγόμενη προμήθεια. Οι φοροτεχνικοί του υπουργείου Οικονομικών έκαμαν τα μαθηματικά τους και διαπίστωσαν ότι οι πάσης φύσεως προμήθειες που εισπράττουν οι τράπεζες ανέρχονται στα 15 εκατομμύρια, και αποφάσισαν με τη δαπάνη αυτή από το νέο έτος να βαρύνονται οι φορολογούμενοι και όχι το Δημόσιο.
γ) Προσφάτως, με νέο νόμο, που ισχύει από την αρχή του νέου έτους, υποχρέωσαν τα διάφορα καταστήματα πωλήσεως τροφίμων κ.λπ. να χρεώνουν τις σακούλες που τοποθετούν τα τρόφιμα και λοιπά είδη, εκτός από την αξία της συσκευής, και με φόρο προστιθέμενης αξίας, τον γνωστό ΦΠΑ, και μάλιστα με τον ανώτατο φορολογικό συντελεστή 24%, με την περίεργη ονομασία στις φορολογικές αποδείξεις ως «Περιβαλλοντικό τέλος – Σακούλα», πράγμα που δεν έπραξαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Τελειώνω με το συμπέρασμα ότι η αριστερή κυβέρνησή μας προσπαθεί να βγάλει φόρους ακόμα και από καταστάσεις που ελάχιστα μπορούν να αποφέρουν ή, κατά τη λαϊκή ρήση, «να βγάλει και από τη μύγα ξίγκι».
Κωνσταντινος Ψηφης, Εκπαιδευτικός, Βόλος