Κύριε διευθυντά
Με αφορμή το άρθρο του Θεόδ. Φορτσάκη (φ. Κυριακής 27 Μαΐου) με τίτλο «Λιγότεροι βουλευτές, καλύτερη Δημοκρατία» με το περιεχόμενο του οποίου κανείς καλόπιστος αναγνώστης δεν μπορεί να διαφωνήσει, ανέτρεξα σε δύο παλαιότερα άρθρα μου (2012, 2013) στα οποία αναφέρονταν επιχειρήματα μείωσης του αριθμού των βουλευτών από 300 σε 200 και της ανάγκης σχηματισμού ολιγομελούς-ευέλικτης κυβέρνησης με ισχυρή παρουσία τεχνοκρατών, δεδομένης της ανικανότητος της πλειονότητος των πολιτικών να ανταποκριθούν στα υπουργικά τους καθήκοντα. Ετσι, για να μην αποκτήσουν… διαχρονικότητα τα αναφερόμενα στο άρθρο του καθηγητού κ. Φορτσάκη, θα τον συμβούλευα να μην αρκεσθεί μόνο στη γραφή τους, αλλά να ηγηθεί προσπαθείας για την υλοποίησή τους. Το 100% των Ελλήνων πολιτών είναι υπέρ της μείωσης του αριθμού σε 200 σε πρώτη φάση χωρίς την ανάγκη συνταγματικής αναθεώρησης και, γιατί όχι, σε 150 αργότερα. Τα πλεονεκτήματα πολλά και αδιάσειστα: Αυξάνονται οι πιθανότητες να εκλέγονται οι αξιότεροι και έτσι θ’ ανέβει το επίπεδο της Βουλής. Μειώνονται οι πιέσεις υπουργοποίησης των μετρίων. Μειώνονται οι δαπάνες του Δημοσίου, όσο κι αν αυτό δεν είναι το μείζον. Ενισχύεται το γόητρο του βουλευτικού αξιώματος, του οποίου ο σημερινός ευτελισμός είναι δεδομένος. Δημιουργούνται οι προϋποθέσεις εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους πολιτικούς. Καθίσταται αποτελεσματικότερος ο έλεγχος των πράξεών τους και μειώνεται το πελατειακό κράτος, αφού όπως ορθά αναφέρει ο κ. Φορτσάκης, θα υπάρχει το ασυμβίβαστο βουλευτικού και υπουργικού αξιώματος, διαασφαλίζεται η ανανέωση με την αποχώρησή τους μετά τρεις θητείες αθροιστικά και όχι συνεχόμενες, όπως αναφέρεται στο άρθρο, επιτρέποντάς μου τη διαφωνία. Μια υψηλής στάθμης ολιγομελής Βουλή θα έχει και ως άμεση συνέπεια τον σχηματισμό ολιγομελούς κυβέρνησης. Ενα ολιγομελές σχήμα είναι αυτονόητο ότι θα είναι ευέλικτο, λειτουργικό, ταχύ και πολύ περισσότερο αποτελεσματικό από τα 45μελή υπουργικά συμβούλια των τελευταίων κυβερνήσεων. Το οικονομικό όφελος θα είναι τεράστιο και δεν θα βλέπουμε στους υπουργικούς θώκους ανθρώπους που ούτε οι θυρωροί των πολυκατοικιών τους γνωρίζουν. Μια τέτοια κυβέρνηση ας μην υπερβαίνει τα 30 μέλη με εμπειρογνώμονες-τεχνοκράτες, των οποίων η είσοδος είναι επιβεβλημένη και η χώρα μας, ευτυχώς, διαθέτει πάρα πολλούς με αδιαμφισβήτητες περγαμηνές. Οκτώ χρόνια τώρα, η χώρα βυθίζεται στα χρέη και ο λαός πληρώνει 45 υπουργούς μετά των κουστωδιών τους, ανίκανους να μας βγάλουν από την κρίση, αφού καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση δεν γίνεται στην ώρα της. Τι τους θέλουμε τότε τόσο πολλούς; Τι τους (τις) θέλουμε 300 βουλευτές; Αν γίνονταν 200 το όφελος θα ήταν διττό, πρώτον, άμεσα οικονομικό (100 λιγότεροι) και, δεύτερον, έμμεσα σημαντικό λόγω των ζημιών που προκαλούν στον δημόσιο τομέα όταν ανενημέρωτοι ψηφίζουν νόμους που καταδικάζουν τον τόπο στη φτώχεια και στη μιζέρια. Εύχομαι στον κ. Φορτσάκη να αγωνισθεί με σθένος στον αγώνα τον καλό, ώστε οι ορθές απόψεις του να γίνουν πράξη και να μην μπουν στο αδυσώπητο αρχείο της διαχρονικής-αέναης επικαιρότητος, και ας είναι βέβαιος ότι η Ιστορία θα τον δικαιώσει. ΥΓ.: Τηρουμένων των αναλογιών, η Γαλλία θα έπρεπε να έχει 300 υπουργούς και 1.950 βουλευτές.
Παναγ. Καρακατσουλης, Ομότ. καθηγητής του Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών