Κύριε διευθυντά
Την Τετάρτη, 30.5, και την Κυριακή, 3.6.2018, δημοσιεύσατε δύο άρθρα περί Αρχιτεκτονικής των κ. Απόστολου Λακασά και κ. Τζίνας Σωτηροπούλου.
Στο πρώτο εκ των άρθρων περιγράφεται μια μάλλον επουσιώδης διαφωνία της πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Πατρών με τον πρόεδρο της Αρχιτεκτονικής Σχολής Πατρών για την ερμηνεία των αντιφατικών εγγράφων που καθορίζουν –προσοχή εδώ– όχι το ακαδημαϊκό περιεχόμενο, αλλά την έδρα ενός νέου αλλά ήδη γνωστού μεταπτυχιακού προγράμματος-παραρτήματος, το οποίο η πιο διακεκριμένη ελληνική σχολή Αρχιτεκτονικής, η Αρχιτεκτονική Σχολή Πατρών, προσφέρει, με βάση την Αθήνα. Είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς την αιτία της διαφωνίας, όταν η διεθνής πρακτική έχει αντιμετωπίσει το θέμα και όταν στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις της Ελλάδος λειτουργούν ήδη παραρτήματα πανεπιστημίων χωρίς γνωστά προβλήματα.
Στο ίδιο άρθρο αναφέρονται ακόμα τρία σημαντικά πράγματα, που κατά τη γνώμη μας αξίζουν περισσότερη προσοχή. Οτι αυτή η διεθνώς ανεγνωρισμένη σχολή αντιμετωπίζει ελλείψεις σε προσωπικό. Οτι αναζητά κονδύλια. Οτι ο υπουργός Παιδείας σχολιάζει με οξύτητα τα προβλήματα, τα οποία είναι αρμόδιος να λύσει ο ίδιος, καθώς τα ελληνικά πανεπιστήμια εξαρτώνται πλήρως από αυτόν.
Στο δεύτερο άρθρο περιγράφεται η αποτυχία της άλλοτε ισχυράς Αρχιτεκτονικής Σχολής ΕΜΠ Αθηνών να αξιοποιήσει την εξαιρετική ευκαιρία που της προσέφεραν οι επιμεληταί του ελληνικού περιπτέρου στη φετινή Venice Biennale. Το θέμα του περιπτέρου «Η Σχολή των Αθηνών» ήταν μια υπέροχη αφορμή προωθήσεως της σχολής, έστω και αποστερημένης των επιφανών καθηγητών της, αλλά ακόμη και της Αθήνας ως διεθνούς ακαδημαϊκής μητροπόλεως. Το κενό κάλυψε η δυναμική Α. Α. Σχολή του Λονδίνου με τη γενναιόδωρη υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση.
Τα δύο άρθρα αναφέρονται σε κάτι κρίσιμο για την επείγουσα αναγέννηση της υψηλότερης εκπαιδεύσεως στην Ελλάδα, για την οποία η ελληνική κυβέρνηση απέρριψε την αφιλοκερδή πατριωτική βοήθεια πολλών ακαδημαϊκών της ελληνικής Διασποράς. Χρειάζεται επειγόντως έμφαση στην ουσία, πλήρης προσήλωση στην αξιοκρατία, ελαχιστοποίηση της γραφειοκρατίας, επαρκής και προσεκτικώς κατευθυνόμενη χρηματοδότηση, αποφασιστική ανάληψη ευθύνης και ενεργοποίηση όλων των μερών. Οσο τα ελληνικά πανεπιστήμια κηδεμονεύονται από τους κυβερνώντες χωρίς να ενισχύονται τόσο οι άξιοι Ελληνες πανεπιστημιακοί θα παγιδεύονται σε αδιέξοδα και οι νέοι Ελληνες θα αδικούνται εφ’ όρου ζωής, χωρίς οι ολιγότερον άξιοι να διευκολύνονται να προοδεύσουν.
Mαρινα Δ. Δημακοπουλου, Αρχιτέκτων, Montréal
Ολβια Α. Δημητριου, Αρχιτέκτων, Washington, D.C.
Kαθ. Νικολας Ν. Πατρικιος, Αρχιτέκτων, Miami, FL.