Κύριε διευθυντά
Φαίνεται να μεθοδεύεται μεταφορά της διοικητικής υπαγωγής της ταλαίπωρης Μακρονήσου από τον Δήμο Κέας (διάδοχο της Κοινότητας Κορησσίας, στην οποία από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους υπαγόταν) στον Δήμο Λαυρεωτικής. Ο Δήμος Κέας επισήμως δεν έχει καμία ενημέρωση! Δεν είχε ούτε και 29 χρόνια πριν, το 1989, όταν η Μελίνα Μερκούρη, ως υπουργός Πολιτισμού, με απόφασή της χαρακτήρισε ολόκληρο το νησί της Μακρονήσου «ιστορικό τόπο». Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Κορησσίας το έμαθε εκ των υστέρων!
Το ίδιο έγινε και 6 χρόνια μετά, το 1995, όταν η τότε υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ Ελισάβετ Παπαζώη, με Προεδρικό Διάταγμα, καθόρισε επιτρεπόμενες χρήσεις γης για τη Μακρόνησο. Και πάλι δεν υπήρξε η παραμικρή εκ των προτέρων συνεννόηση με την αρμόδια Κοινότητα Κορησσίας.
Ετσι λειτουργεί (ή δεν λειτουργεί) το ελληνικό κράτος! Η συμπεριφορά αυτή είναι ακόμα πιο ακατανόητη αν λάβει κανείς υπόψη του πως στην προκειμένη περίπτωση ο διοικητικά αρμόδιος φορέας συμβαίνει να είναι και τελεσίδικα αναγνωρισμένος από την ελληνική Δικαιοσύνη «ιδιοκτήτης» όλου του νησιού της Μακρονήσου. Υπάρχει αυτή η ιδιομορφία στη σχέση Μακρονήσου και Δήμου Κέας.
Και βέβαια μπορεί μια κυβέρνηση που ελέγχει τη Βουλή να αλλάξει τη διοικητική υπαγωγή της Μακρονήσου. Εκείνο που δεν μπορεί να κάνει είναι να αλλάξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς της, γιατί έχει τελεσιδικήσει, εδώ και δεκαετίες. Είναι βέβαιο ότι, σε περίπτωση που η διοικητική υπαγωγή αλλάξει, ο Δήμος Κέας θα κάνει χρήση του ιδιοκτησιακού δικαιώματος (ασφαλιστικά μέτρα κ.λπ.) και θα μπλοκάρει τα πάντα γύρω από τη Μακρόνησο. Να δω τότε πού θα τρέχουν να κρυφτούν οι εμπνευστές της αλλαγής.
Σακης Γαλιγαλης, Ιουλίδα Κέας