Κύριε διευθυντά
Αυτές τις δύσκολες ώρες, με τα πολλά ανοικτά προβλήματα στα οποία προστέθηκαν και οι καταστροφικές πυρκαγιές, η κρίση στις ρωσοελληνικές σχέσεις είναι σοβαρό λάθος το οποίο έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η επίκληση της εθνικής κυριαρχίας και η άποψη ότι το εθνικό συμφέρον υπαγορεύει τη διευθέτηση του θέματος της ονομασίας της FYROM είναι σεβαστές. Εκτός από τ’ άλλα, θα απελευθερώσουν χρόνο και δυνάμεις για να ασχοληθεί η ελληνική κυβέρνηση με άλλα πιο ουσιαστικά και άμεσα προβλήματα και κινδύνους. Παρ’ όλα αυτά μια διαφορετική θεώρηση του εθνικού συμφέροντος υποδεικνύει την κατανόηση –αν όχι και τον σεβασμό– της ρωσικής αντιθέσεως στην επέκταση του ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα διά της εντάξεως των σλαβικών βαλκανικών χωρών. Ρωσία και Ελλάδα συνδέονται με αιωνόβιους εθνικούς και θρησκευτικούς δεσμούς. Η απελευθέρωση της Σερβίας και της Βουλγαρίας από τον οθωμανικό ζυγό ήλθε σαν αποτέλεσμα μιας σειράς ρωσοτουρκικών συρράξεων και της θυσίας δεκάδων χιλιάδων Ρώσων με αποκορύφωμα τον Κριμαϊκό πόλεμο. Εκτός από αυτό, η Ρωσία ήταν η χώρα από την οποία το ελληνικό έθνος εζήτησε και έλαβε χείρα βοηθείας το 2004, για να ματαιωθούν οι αγγλοαμερικανικές μεθοδεύσεις, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, για τη διχοτόμηση της Κύπρου.
Κατά συνέπεια, αν είχε επικρατήσει αυτή η ιστορικά τεκμηριωμένη αντίληψη περί του εθνικού συμφέροντος –αντί της ευλόγου πικρίας από την προμήθεια ρωσικών πυραύλων στην Τουρκία– η κρίση θα είχε αποσοβηθεί με διπλωματικές συνομιλίες πριν από τις δημόσιες διακηρύξεις περί απελάσεως Ρώσων διπλωματών.
Το συμπέρασμα απ’ όλα αυτά είναι ότι πρέπει να χαμηλώσουν οι τόνοι και να καταβληθεί προσπάθεια, και από τα δύο μέρη, ώστε να επανέλθουν οι ρωσοελληνικές σχέσεις εκεί που ήταν πριν από την κρίση το ταχύτερο δυνατό.
Ραφαηλ Παπαδοπουλος, Ομότιμος καθηγητής Θερμοδυναμικής, Λονδίνο