Κύριε διευθυντά
Ο μακαριστός Γεώργιος Ράμμος (1902-1987) καταγόταν από το Κορακοβούνι Αρκαδίας και ήταν καθηγητής της Πολιτικής Δικονομίας στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Για να γίνεται πιο κατανοητό το μάθημά του έφερνε συχνά παραδείγματα κυρίως από τη ζωή και τους ανθρώπους του χωριού του. Οι ιστορίες αυτές πραγματικές ή φανταστικές περιείχαν πάντα το στοιχείο του χιούμορ και ήσαν στο έπακρο διδακτικές και ηθοπλαστικές.
«Ο μπαρμπα-Γιώργης, συγχωριανός μου, ήταν φιλόξενος άνθρωπος. Κάποτε κάλεσε έναν κουμπάρο του να του κάνει το τραπέζι. Για να τον εντυπωσιάσει περισσότερο πλήρωσε ένα σεβαστό ποσό και αγόρασε χαβιάρι πρώτης ποιότητας. Το μενού ήταν πλουσιότατο.
Ο κουμπάρος του δεν είχε ξαναφάει χαβιάρι και δεν τολμούσε να δοκιμάσει. Ο οικοδεσπότης το παρατήρησε και τον παρότρυνε: “Κουμπάρε, πάρε και χαβιάρι”. Ο φιλοξενούμενος δοκίμασε, του άρεσε πολύ και συνέχισε να τρώει μόνο χαβιάρι. Ο οικοδεσπότης σφίχτηκε στην αρχή, μετά δεν άντεξε και του είπε:
– Κουμπάρε, πάρε και καμιά ελιά.
– Καλό ’ν’ και το χαβιάρι, του απάντησε ο κουμπάρος.
– Καλό αλλά ακριβό, ανταπάντησε ο φιλοξενών.
– Ακριβό αλλά του αξίζει, συμπλήρωσε ο φιλοξενούμενος και συνέχισε να τρώει το χαβιάρι σαν να μην υπήρχε τίποτα άλλο στο τραπέζι!…»
Το «κουμπάρε, πάρε και καμιά ελιά» είναι η ένσταση. Το «καλό ’ν’ και το χαβιάρι» είναι η αντένσταση. Το «καλό αλλά ακριβό» είναι η επανένσταση. Το «ακριβό αλλά του αξίζει» είναι η επαναντένσταση!…
Ξεχνιέται ποτέ τέτοια διδασκαλία; Πείτε μου. Ξεχνιέται;
Μιχαλης Ιω. Μιχαλακοπουλος, Κυψέλη