Κύριε διευθυντά
Την 20ή Νοεμβρίου, ένας τηλεοπτικός αύλακας (κανάλι, δημοσιογραφικά) μετέδωσε την πληροφορία ότι σε κάποιο κρατίδιο της Ελβετικής Συνομοσπονδίας έγινε δημοψήφισμα για να αποφανθεί ο λαός αν οι αγελάδες του πρέπει να έχουν κέρατα ή να τους τα κόβουν. Και ψήφισαν ότι δεν πρέπει να έχουν, ίσως γιατί είναι επικίνδυνο για τις ίδιες και για τους ανθρώπους. Αλλωστε, το «ξύσιμο» του δέρματος συμπεριλαμβάνεται στις φροντίδες των σταβλιτών.
Για τους Ελλαδίτες θεατές και ακροατές, το θέμα θα φάνηκε λίγο φαιδρό. Θα ήταν, λοιπόν, απαραίτητο να σταθούμε περισσότερο σε αυτό το γεγονός, γιατί… μας αφορά! Η οργάνωση της πολυεθνικής και πολύγλωσσης Ελβετίας ανατέθηκε από τους τότε «μεγάλους» στον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος ήταν σύμβουλος του τσάρου. Και ήταν Ελληνας. Μετείχε λοιπόν της «ημετέρας παιδείας». Ηταν πιστός ορθόδοξος χριστιανός, είχε σπουδάσει τη γλώσσα του και είχε προσλάβει την ελληνική του παιδεία στην Κέρκυρα, είχε σπουδάσει στην Ιταλία Ιατρική, Νομικά και Φιλοσοφία. Ηταν δηλαδή πολιτικός, όχι κατά δήλωσή του, αλλά λόγω παιδείας και επιστήμης.
Αυτός, λοιπόν, οργάνωσε την Ελβετική Συνομοσπονδία, με τα καντόνια – κρατίδια αυτοδιοίκητα και αρχηγό του κράτους, κάθε χρόνο εναλλάξ τον αρχηγό του κάθε κρατιδίου. Εφαρμογή της καλύτερης εκδοχής της Δημοκρατίας, όχι εκείνης που ο πατέρας της Πολιτικής Επιστήμης, ο Αριστοτέλης, κατέταξε στις «παρεκτροπές» των ορθών πολιτευμάτων, μαζί με την τυραννία και την ολιγαρχία, δηλαδή την Αθηναϊκή Δημοκρατία της εποχής του. Που κι αυτόν τον καταδίκασε σε θάνατο, όπως τον Σωκράτη, αλλά αυτός, ως μη Αθηναίος, «το ’σκασε» και πήγε στον Φίλιππο. Οπου ο πατέρας του ήταν γιατρός του Φιλίππου. (Αυτά είναι τα «λογοκριμένα» της Ιστορίας.) Και οι Ελβετοί τον λατρεύουν! Του έχουν άγαλμα στη Γενεύη και σε άλλες πέντε πόλεις της Ελβετίας. Μετά τους σεισμούς στα Επτάνησα (1953), μια ομάδα Ελβετών είχε έλθει στη Λευκάδα και ανέλαβε την ανοικοδόμηση του νέου Ναυτικού Γυμνασίου. Τους ρώτησαν πού οφείλεται το ενδιαφέρον τους. Απάντησαν ότι ήταν η ευγνωμοσύνη προς τον Καποδίστρια. Στην Αθήνα ο Καποδίστριας μουντζουρώνεται και στο Ναύπλο τού σπάνε τα δάχτυλα και μοιράζουν τον δρόμο του…
Και όταν οι Μοραΐτες, τη προτροπή των «προστατών», σκότωσαν τον Καποδίστρια, ο Ελληνισμός, σε εκατό χρόνια, κατέληξε στην καταστροφή και σε άλλα εκατό στην οριστική καταστροφή κατά τον Μάνο Χατζιδάκι και κατά την αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ, που παρακολουθεί τις δημογραφικές εξελίξεις των εθνών… (αυτά είναι τα «λογοκριμένα» της πραγματικότητας.)
Από τον Ομηρο ώς τον Ρήγα και τον Κοραή, οι «Προφήτες» μας διδάσκουν:
– Ουκ αγαθόν το πολυκοιρανίειν. Εις έστω υμίν κοίρανος, εις βασιλεύς.
– Ο Νόμος να ’ναι ο μόνος βασιλιάς και ένας να ’ναι ο αρχηγός.
– Επρεπε διά τούτο να χαραχθώσι με μεγάλην ακρίβειαν τα όρια μεταξύ των δύο εξουσιών, ώστε και η Νομοθετική να περιορίζεται εις μόνην την θέλησιν, ήγουν την θέσιν των νόμων, και η Νομοτελεστική εις μόνην την ενέργεια, ήγουν την εκτέλεσιν των νόμων.
Τυχερή και ευλογημένη η Κύπρος! Γλίτωσε από τις συμπληγάδες της Ελληνικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, των αέναων εκλογικών παιχνιδιών και των άοκνων αντιπαραθέσεων κυβερνητικών – αντικυβερνητικών… μέχρι καταστροφής! Τι τους νοιάζει; «Υπάρχουν κι αλλού στεριές για πατρίδες», offshores τις λένε τώρα…
Παν. Χρ. Καραγεωργος, Γεωπόνος