Κύριε διευθυντά
Εφυγε άλλος ένας «πέτρινος μνημονιακός χρόνος». Απογοήτευση και θυμός, ένταση και εκνευρισμός, ανέχεια και υποχρεώσεις. Βάναυσες μεσαιωνικές φορολογίες και μέθοδοι είσπραξης που, αν και καλύπτονται απ’ τον νόμο, έχουν έντονο το στοιχείο του εκβιασμού και της απειλής, του κρατικού εκφοβισμού. Αν χρωστάς στο Δημόσιο και καλοπροαίρετα δεν έχεις να πληρώσεις, αλίμονό σου αν ξεπεράσεις το όριο. Αιφνίδια μπορεί να μη σου μείνει σεντ (δεκάρα τσακιστή) και άντε να βρεις άκρη. Στο όνομα του νόμου, καταγραφή πάντων των υλικών αγαθών. Ο σκοπός προφανής, αν θυμηθεί κανείς τους αντιεβραϊκούς νόμους της Νυρεμβέργης. Να τα πάρει το σκοτεινό χέρι της βάναυσης κρατικής εξουσίας ό,τι ώρα τού κάνει κέφι. Και όλα αυτά συν άλλα πολλά υφίστανται στην Ελλάδα απ’ τις μέρες του επάρατου πρώτου μνημονίου μέχρι τώρα, σε καιρό απόλυτα δημοκρατικό κατά δήλωσιν των ειδημόνων, μακριά από «άκρα και ακρότητες». Κι έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα αν πολιτικοί και πολιτικές, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι, δεν αφουγκραστούν το κοχλάζον μίσος του εμπερίστατου Ελληνα αλλά ακούνε μόνο τις φωνές των ιδιοτελών της προσωρινότητας, των ίδιων που θα τους πουλήσουν μόλις «αλλάξουν πράγματα και καιροί». Ισως να ’ρθε ο χρόνος να ασχοληθεί με το θέμα η «Διεθνής Αμνηστία». Ο ελληνικός λαός βασανίζεται και οδηγείται σε ταπείνωση και θάνατο. Αν πολυμιλάς, σου ’ρχεται ένα χαράτσι και σιωπάς. Δεν τελειώνεις κάποιον μόνο με μια σφαίρα. Κόψ’ του τον λογαριασμό επικούρησης κι άσ’ τον να σέρνεται στα δικαστήρια και να τρέχει να πληρώνει λογαριασμούς. Και η εμπιστοσύνη προς θεσμούς και λειτουργίες θεσμών εξανεμίστηκε. Ο νόμος εκτελείται, αλλά δεν είναι πια σεβαστός, αφού λειτουργεί σαν όπλο εναντίον του πολίτη. Κανείς δεν πιστεύει πια σοβαρά πως «κάθε εξουσία πηγάζει απ’ τον λαό και υπάρχει υπέρ αυτού και του έθνους». Η φράση «ούτε τον εκτιμώ ούτε τον σέβομαι» είναι η πλέον επιεικής αναφορικά με θεσμικές καταστάσεις και αν οι αιρετοί δεν μαζευτούν, ανοίγουν μόνοι τους τις πόρτες για τα «άκρα». Και όποτε ήρθαν «άκρα», έγιναν ευπρόσδεκτα (σε ημεδαπή και αλλοδαπή) γιατί είχαν αποτύχει πλήρως και παντού οι αιρετοί.
Ιωαννης Α. Μελισσειδης, Δρ Νομικής, Αθήνα