Kύριε διευθυντά
Σε τηλεοπτική εκπομπή παρακολουθήσαμε πρόσφατα τον πρωθυπουργό της χώρας σε συνάντησή του στην Κύπρο, ανάμεσα στον κ. Αναστασιάδη και στον κ. Μακρόν, ύστερα από ερωτήσεις τους προς αυτόν σχετικά με το συλλαλητήριο στην Αθήνα για τη συμφωνία των Πρεσπών, να χαρακτηρίζει τους λιγοστούς συμμετέχοντες (κατά την εκτίμησή του περίπου 70.000 άτομα) «ακροδεξιούς-λαϊκιστές» πολίτες. Σχετικά με τον παραπάνω χαρακτηρισμό, σημειώνουμε τα ακόλουθα:
• Με ποια κριτήρια ή μετρήσεις χαρακτηρίστηκαν οι συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο «ακροδεξιοί»; Γνώριζε ο πρωθυπουργός ή οι πληροφοριοδότες του την ιδεολογική τοποθέτηση των πολιτών αυτών, τι ψήφισαν στο παρελθόν ή τι πρόκειται να ψηφίσουν, εκτός φυσικά από το πασιφανές στην εικόνα, ότι δηλαδή η συντριπτική πλειονότητα αυτών κρατούσαν ή φορούσαν κυριολεκτικώς την ελληνική σημαία;
• Αναφορικώς με τον δεύτερο χαρακτηρισμό, «λαϊκιστές», σημειώνουμε ότι σε κανένα λεξικό της ελληνικής γλώσσας, από το λεξικό του Σκαρλάτου του Βυζαντίου (έτος 1879) έως το σύγχρονο λεξικό του κ. Μπαμπινιώτη δεν απαντά η λέξη «λαϊκιστής». Βρίσκουμε ωστόσο τη λέξη «λαϊκισμός» ως όρο που σημαίνει «την κολακεία των αδυναμιών και των ελαττωμάτων του λαού, καθώς και την υιοθέτηση θέσεων που τον ευχαριστούν, χωρίς όμως να τον ωφελούν, με σκοπό την εξασφάλιση της εύνοιάς του».
Αυτό που θα έπρεπε να εξηγήσει προς τους ξένους ηγέτες ο πρωθυπουργός, που είναι και το ορθό, εάν βέβαια ήθελε να πει την αλήθεια και γνώριζε τα ορθά και αναγκαία γραμματικά δεδομένα για την ορθή εκφορά του λόγου, είναι ότι το συλλαλητήριο ήταν άκρως «λαϊκό», εκ του ρήματος λαϊκόω-λαϊκώ, δηλαδή κάμνω τι το λαϊκόν, αυτό που σχετίζεται με τον λαό ή προέρχεται από αυτόν. Ο «λαϊκισμός» επομένως δεν μπορεί να ορίσει τη συμπεριφορά ψηφοφόρων, πολιτών ή άλλων ατόμων που ανήκουν στον λαό, αλλά μόνο τη συμπεριφορά του υποκειμένου που ηγείται του λαού και τον χειραγωγεί με ψηφοθηρικά κίνητρα.
Ο ανωτέρω επαίσχυντος χαρακτηρισμός των συμμετεχόντων στο συλλαλητήριο ως ακροδεξιών και λαϊκιστών μού επιτρέπει με τη σειρά μου να σας παραθέσω από την προσωπική μου συλλογή και μερικά άλλα παρόμοια, κατά το παρελθόν λεχθέντα, πρωθυπουργικά μαργαριτάρια: «…Αυτή είναι μία τακτική απ’ όπου και αν αυτή εξυφαίνεται… Φθάσαμε στο χείλος του γκρεμού και συνεχίζουμε… Ηρθε πλέον η ώρα της εθνικής αυτοπεποίθησης… Θα είμαστε στο ίδιο πλοίο ορειβάτες»…
Πράγματι, κύριε πρωθυπουργέ! Ακολουθήσατε τέλεια την υποδεικνυόμενη τακτική, ξεπουλώντας αδιαπραγμάτευτα τη Μακεδονία. Μας ρίξατε στον γκρεμό, ενώ μας κάνατε το 2015 να πιστέψουμε ότι θα μας τραβούσατε από το χείλος του, ώστε να ζούμε σήμερα τον πλήρη ιστορικό και εθνικό παραλογισμό, ως επιβάτες κάποιου πλοίου… του ίδιου πάντως.
Μπεσσυ Παπασωτηριου-Μπενου, Συντ/χος συμβολαιογράφος, Αθήνα
Μαγια Παπασωτηριου, Δικηγόρος, Αθήνα