Κύριε διευθυντά
Ο παππούς μου Θανάσης διαβάζει κάθε μέρα τις επιστολές που στέλνονται στην εφημερίδα σας. Σκέφθηκα, λοιπόν, να του κάνω μία έκπληξη και σας στέλνω αυτήν την έκθεση που έγραψα στο σχολείο, πριν από το Πάσχα.
«Εφτασε λοιπόν το Πάσχα. Είμαι χαρούμενη που τελείωσαν τα σχολεία, αλλά και λυπημένη που δεν θα κάνω τίποτα. Θα κάθομαι σπίτι όλη τη μέρα. Πέρασαν δύο μέρες βαρεμάρας και θλίψης, γι’ αυτό αποφάσισα να κάνω κάτι. Δεν θα μπορούσα κάθε Πάσχα να το περνάω έτσι μες τη μιζέρια, δεν θα το επιτρέψω! Οπότε σκέφθηκα το πιο τέλειο και πιο μαγικό μέρος που θα μπορούσα και είπα να βρω τρόπο να πάω εκεί. Μαντέψτε… Είναι το φεγγάρι! Τι να πω έχω μεγάλη φαντασία! Αλλά πώς θα πάω εκεί; Με αεροπλάνο; Με πύραυλο; Με αμάξι; Με καράβι; Με τον σκύλο μου τον Αυτάρα που έχει πάρει ρεκόρ Γκίνες τρεις φορές; Κάτσε, μα τι είπα τώρα; Και βέβαια! Πώς δεν το σκέφτηκα πιο πριν; Αυτός είναι ο καλύτερος και δεν χρειάζεται και καύσιμα, εκτός αν εξαιρέσουμε χάδια, δύο τόνους σκυλοτροφή τη μέρα, τέσσερις τόνους νερό… αλλά δεν είναι απαραίτητα, οπότε..κανονίστηκε! Πάσχα στο φεγγάρι λοιπόν! Αλλά ένας σκύλος είναι θα μου πείτε. Πώς θα με πάει στο φεγγάρι; Αλλά όπως λέει και το όνομά του έχει τεράστια αυτιά – Αυτάρας δύο μέτρα το καθένα και λίγο είναι.
Οπότε πάμε στο άλλο πρόβλημα, πώς θα ξεφύγω από τους γονείς μου. Το σκέφθηκα αρκετά. Δύο λεπτά περίπου, θα τους πω πως παίζουμε κρυφτό και θα το σκάσω. Μα γιατί δεν συμφωνείς Αυτάρα; Μη μου πεις ότι δεν θέλεις να τους ξεγελάσουμε! Καλά, θα βρω τρόπο να σε πείσω 1, 2, 3 δεν θα φας αρνί. Ωραία, πείστηκες!
Τότε ετοιμάζουμε βαλίτσες; Ωραία! Θα χρειαστούμε σούβλα, κάρβουνα, αρνί, κοκορέτσι, κοντοσούβλι, ένα πολύμπριζο και ρούχα. Τέλεια, τα έχουμε τα απαραίτητα. Ετσι ξεκινήσαμε για φεγγάρι. Είδαμε πολλά φανταστικά και περίεργα πράγματα στη διαδρομή. Φτάσαμε επιτέλους, άλλα όταν αρχίσαμε να ψήνουμε καταλάβαμε ότι νιώθαμε μοναξιά γιατί ήμασταν μόνοι οι δυο μας. Αλλά κάποιος μας άκουγε, μάλλον κάποιοι μας άκουγαν! Από το πουθενά εμφανίστηκαν πέντε εξωγήινοι και μας έκαναν παρέα, αλλά το περίεργο ήταν που τους άρεσαν όλα αυτά τα κρέατα! Τους υποπτευόμουν, αλλά αποδείχθηκε πως ήταν η μαμά, ο μπαμπάς και τα τρία αδέλφια μου μεταμφιεσμένοι!
Να σας πω μία σκέψη της στιγμής; Σκέφθηκα να καλέσω στο φεγγάρι και τους πολιτικούς, αλλά γαβγίζουν τόσο άγρια που θα φόβιζαν και τον Αυτάρα μου!
Αυτή τη φορά περάσαμε ένα υπέροχο Πάσχα και μάλλον αυτό θα κάνουμε κάθε χρόνο! Τα αρνιά πετάνε στο φεγγάρι όσο υπάρχω εγώ και ο Αυτάρας!».
Ηλεκτρα Κατσα, Μαθήτρια 4ης Δημοτικού, Αίγινα
Οι γονείς μου: Σωτήρης Κάτσας, Ελένη Γιωτάκη