Κύριε διευθυντά
Μετά τις εθνικές εκλογές ο κ. Τσίπρας έκανε λόγο για ανασυγκρότηση του κόμματος και αντιστοίχισή του με την ευρεία εκλογική βάση. Φέρεται δε να δήλωσε ότι δεν τον εμπνέει ο τρόπος λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, αναφέρθηκε σε μετασχηματισμό του κόμματος και σε αύξηση των μελών του, από 30.000 σήμερα σε 180.000, δηλαδή στο 10% των ψηφοφόρων του στις βουλευτικές εκλογές.
Επειδή ο ίδιος έχει γαλουχηθεί με μαρξιστικές ιδεοληψίες και έχει δώσει πολλά δείγματα ριζοσπαστικών επαναστατικών προθέσεων και λύσεων, ανέτρεξα σε πρωτογενείς μαρξιστικές πηγές των φοιτητικών μου χρόνων και παραθέτω μερικά αποσπάσματα επί συναφών θεμάτων και ερωτημάτων, που εύλογα αναφύονται αναφορικά με τον αστικό κοινοβουλευτισμό και την ουτοπία της δικτατορίας του προλεταριάτου, που φαίνεται ότι εμπνέει τον κ. Τσίπρα, μόνιμα και αποφασιστικά.
Κατά το Κομμουνιστικό Μανιφέστο (Θεμέλιο, 2004), «Οι νόμοι, η ηθική, η θρησκεία είναι γι’ αυτόν (τον προλετάριο) μόνο αστικές προλήψεις που πίσω τους κρύβονται ισάριθμα αστικά συμφέροντα», «Το δίκαιο των κρατών δεν είναι παρά η θέληση της τάξης που ανυψώθηκε σε νόμο, μια θέληση που το περιεχόμενό της είναι καθορισμένο από τους υλικούς όρους ύπαρξης της αστικής τάξης», «Υπάρχουν επιπλέον αιώνιες αλήθειες, όπως ελευθερία, δικαιοσύνη κ.λπ. Ο κομμουνισμός όμως καταργεί τις αιώνιες αλήθειες, καταργεί τη θρησκεία, καταργεί την ηθική… αντιφάσκει λοιπόν σε όλη τη μέχρι τώρα ιστορική εξέλιξη», «…πραγματικά αυτός (ο αστός) πρέπει να εξαλειφθεί», «Κάθε ταξικός αγώνας είναι πολιτικός αγώνας».
Ο Λένιν, στις θέσεις του για το ΙΙ Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (βλ. Β.Ι. Λένιν, «Θέσεις, Εισηγήσεις στα Συνέδρια της Κομμουνιστικής Διεθνούς 1919-1922», ΚΑΖΑΝΤΖΑ), γράφει:
«12. Ο περιοδικός και μη περιοδικός Τύπος και όλοι οι εκδοτικοί οργανισμοί πρέπει να υπάγονται απόλυτα στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, ανεξάρτητα από το αν το κόμμα είναι στη δοσμένη στιγμή νόμιμο ή παράνομο: είναι απαράδεκτο οι εκδοτικοί οργανισμοί να ασκούν μια πολιτική που δεν είναι εντελώς κομματική».
«13. Τα κόμματα οφείλουν να οικοδομούνται με βάση την αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Το κομμουνιστικό κόμμα θα μπορεί να εκπληρώσει το χρέος του μόνο όταν είναι οργανωμένο κατά τον πιο συγκεντρωτικό τρόπο, όταν επικρατεί σ’ αυτό σιδερένια πειθαρχία, που συνορεύει με τη στρατιωτική πειθαρχία…»
«14. Τα κομμουνιστικά κόμματα των χωρών εκείνων όπου οι κομμουνιστές δουλεύουν μέσα σε συνθήκες νομιμότητας πρέπει να κάνουν περιοδικές εκκαθαρίσεις (ανακαταγραφή) των μελών τους, ώστε να εκκαθαρίζεται συστηματικά το κόμμα από τα μικροαστικά στοιχεία που εισδύουν αναπόφευκτα σ’ αυτό…»
Ομοίως, στην ομιλία του για τον κοινοβουλευτισμό στις 2.8.1920 (βλ. ανωτέρω πηγή σελ. 145), ο Λένιν τόνισε: «Μόνον σαν μέλος του αστικού κοινοβουλίου μπορείς, ξεκινώντας από τις δυσμενείς ιστορικές συνθήκες, να αγωνιστείς εναντίον της αστικής κοινωνίας και του κοινοβουλευτισμού.
Το ίδιο το μέσο που χρησιμοποιεί η αστική τάξη στον αγώνα της πρέπει να χρησιμοποιηθεί και από το προλεταριάτο, φυσικά για εντελώς άλλους σκοπούς… Είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε αγώνα μέσα στο κοινοβούλιο, για να γκρεμίσουμε το κοινοβούλιο».
Βέβαια, ο κ. Τσίπρας έχει δηλώσει πίστη στο Σύνταγμα. Είναι όμως θιασώτης των Λένιν, Τσε, Αρη και αυτόκλητος αναμορφωτής της Ευρώπης! Επίσης, έχει πάρει τόσο αντιφατικές αποφάσεις και είναι τόσα τα ψεύδη του, που κανείς δεν είναι βέβαιος για τις πραγματικές προθέσεις του ως ηγέτη ενός ριζοσπαστικού μαρξιστικού κόμματος.
Ο χρόνος θα δείξει αν κυοφορείται η δημιουργία ενός νέου, παράλληλα προς το απολιθωμένο ΚΚΕ, επικίνδυνου κομμουνιστικού – λενινιστικού κόμματος. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η ταλαίπωρη Ελλάδα δεν αντέχει άλλες πολιτικοκοινωνικές περιπέτειες, μετά μάλιστα τους τρεις γύρους με τα όπλα και τους δύο ειρηνικούς, με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Γρηγόρης Γ. Βαρελας, Οικονομολόγος, Απόφοιτος Ε.D.I. της World Bank, Θρακομακεδόνες Αττικής