Κύριε διευθυντά
Ο πρόεδρος Ερντογάν απειλεί συνεχώς την Ευρώπη με την καθοδηγούμενη εισβολή 3,5 εκατομμυρίων προσφύγων που φιλοξενούνται στην Τουρκία, κατά το πλείστον Σύρων. Είναι, πάντως, γενικά γνωστό ότι το μέγιστο ποσοστό των Σύρων προσφύγων της Τουρκίας επιθυμεί πλέον να επιστρέψει στα σπίτια του, ιδιαίτερα τώρα που αποκαθίσταται η ειρήνη και η απειλή του ISIS έχει σχεδόν εξουδετερωθεί.
Είτε η Τουρκία επιχειρήσει να τους χρησιμοποιήσει για τη δημιουργία φιλοτουρκικών διαύλων, είτε ο Ασαντ θελήσει να τους προσελκύσει στην κατεστραμμένη χώρα που πρέπει να ανοικοδομήσει, οι Σύροι πρόσφυγες προσφέρουν αυτοβούλως την αναπότρεπτη λύση της παλιννόστησης.
Η μετεγκατάσταση στην Ευρώπη μετά πέντε χρόνια υπομονετικής δυσπραγίας στις κατασκηνώσεις της Ανατολίας σίγουρα δεν τους συγκινεί. Κατά συνέπεια, ο πρόεδρος Ερντογάν φωνάζει και απειλεί με την πονηρή ελπίδα ότι θα πτοήσει την Ε.Ε. και θα κερδίσει οικονομικά οφέλη.
Ο υπόλοιπος, πολυεθνής πληθυσμός οικονομικών κυρίως μεταναστών δεν εισέρχεται βέβαια στην Τουρκία για να εγκατασταθεί εκεί, αλλά για να διαφύγει στην Ευρώπη, σχεδόν πάντοτε μέσω της Ελλάδας και των νησιών της. Αν εξαιρεθούν οι λιγοστοί Ιρακινοί και Ιρανοί πρόσφυγες, όλοι οι υπόλοιποι μετανάστες φτάνουν στην Τουρκία από μακρινές χώρες της Αφρικής και της Ασίας μέσω κυκλωμάτων διακινητών, πληρώνοντας αδρές αμοιβές και πολλές φορές υφιστάμενη βία ή διακινδυνεύοντας τη ζωή τους.
Γιατί λοιπόν χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες κατευθύνονται ειδικά στην Τουρκία και όχι σε άλλες χώρες που γειτνιάζουν με την Ευρώπη, εφόσον αυτός είναι ο αντικειμενικός σκοπός τους;
Η απάντηση είναι προφανής: διότι η Τουρκία τους δέχεται χωρίς εμπόδια και μάλιστα τους διευκολύνει να αποδράσουν μέσω Ελλάδος. Και όχι μόνον τους δέχεται, αλλά και επιδιώκει την transit παρουσία τους μεταφέροντάς τους με φτηνές προγραμματισμένες πτήσεις των τουρκικών αερογραμμών από διάφορες τρίτες χώρες (όπως το Μαρόκο) στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, κ.ά.
Οι συμμορίες των διακινητών –Τούρκων υπηκόων κατά το πλείστον– τους παραλαμβάνουν, οργανώνουν τις διαμονές και μεταφορές τους, πληρώνουν τα απαραίτητα γενναιόδωρα μπαξίσια σε πολιτικούς και δημόσιους υπαλλήλους, τους φυγαδεύουν στα ελληνικά νησιά ή (αν πρόκειται για επικερδείς περιπτώσεις…) τους πωλούν στα δουλεμπόρια της Αραβίας και των εμιράτων του Περσικού. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πόσο ψηλά στην κρατική ιεραρχία φτάνει το οικονομικό όφελος.
Αναρωτιέται κανείς, με οδηγό την κοινή λογική: ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος της Τουρκίας στη διακίνηση και το «εμπόριο» των εκατοντάδων χιλιάδων οικονομικών μεταναστών που πολιορκούν την Ευρώπη; Αν η Τουρκία δεν ήθελε την είσοδο τόσων χιλιάδων Αφγανών, Πακιστανών, Κονγκολέζων, Σομαλών, κ.ά. στην επικράτειά της, για ποιο λόγο τους προσελκύει και τους υποθάλπει; Γιατί η τουρκική αστυνομία δεν συλλαμβάνει τους μεταφορείς οργανωτές και διακινητές τους; Γιατί δεν καταστέλλει τις παράνομες δράσεις τους στην ενδοχώρα και στα παράλια; Και γιατί κατευθύνει με στρατηγική μαεστρία τους μεταναστευτικούς πληθυσμούς σε συγκεκριμένα, ευάλωτα νησιά του Αιγαίου σε καθημερινή βάση;
Η Τουρκία εξασκεί εδώ και χρόνια προμελετημένες, ασύμμετρες απειλές φθοράς και πολέμου, όχι μόνον εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου αλλά και της Συρίας και του κουρδικού έθνους.
Ταυτόχρονα απαξιώνει με θρασύτητα την αναποφάσιστη Ε.Ε., ενώ συναλλάσσεται αποτελεσματικά και χωρίς να υπαναχωρεί όσον αφορά την εθνική της πολιτική με τις Μεγάλες Δυνάμεις του πλανήτη, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ. Τον τελευταίο καιρό οι επιτυχίες της Τουρκίας σε όλα τα μέτωπα υπήρξαν εντυπωσιακές – και έπεται συνέχεια!
Μοναδική διέξοδος και ελπίδα για τη χώρα μας αποτελεί η Ε.Ε. και η διαμόρφωση μιας σθεναρής και συμπαγούς ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής βασισμένης σε δύο πυλώνες: την προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων σε όλη την έκταση της Μεσογείου και την εφαρμογή του διεθνούς νομικού πλαισίου για την απόδοση ασύλου ή δικαιωμάτων εγκατάστασης. Και οι δύο αυτοί πυλώνες πρέπει να εντάσσονται πλήρως στους μηχανισμούς της Ε.Ε. και να υποστηρίζονται από τον ΟΗΕ.
Θα πρότεινα μια ομάδα εργασίας της Ε.Ε. με τη συμμετοχή όλων των μεσογειακών χωρών (Ελλάδας, Ιταλίας, Ισπανίας, Γαλλίας, Μάλτας, Κύπρου) και με ελληνική επιστασία του μέχρι πρότινος επιτρόπου Μετανάστευσης Ε.Ε. Δ. Αβραμόπουλου.
Η πειραματική εφαρμογή του αναφερθέντος νομικού πλαισίου στο νησί π.χ. της Σάμου θα είχε σίγουρα ένα άμεσο ποθητό αποτέλεσμα: όλοι οι διακινητές θα έστελναν τους πελάτες τους σε οποιοδήποτε άλλο νησί εκτός της Σάμου.
Μιχαλης Μοσχος