Κύριε διευθυντά
Η ολοσέλιδη αναφορά της «Κ» της 22.9.2019 στη μάχη και κατάληψη της μικρής πόλης του Ρίμινι της Ιταλίας που κατείχαν οι Γερμανοί, από τους Ελληνες μαχητές της Γ΄ Ορεινής Ταξιαρχίας, με διοικητή τον συνταγματάρχη Θρασύβουλο Τσακαλώτο, τον Σεπτέμβριο του 1944, μου δίνει την αφορμή να αναφερθώ σε ένα ασυνήθιστο, θα έλεγα, άγνωστο περιστατικό, το οποίο αλίευσα από το μηνιαίο, ιστορικής ύλης, περιοδικό «ΤΟΤΕ», τχ. Σεπτ. 2004, το οποίο εξέδιδε ο Δημοσθένης Κούκουνας.
Το 1464 μ.Χ. ο άρχοντας του Ρίμινι Σιγισμούνδος Μαλατέστα, θαυμαστής και πιστός οπαδός του μεγάλου Ελληνα φιλοσόφου Πλήθωνα Γεμιστού, έφθασε στον Μυστρά, όπου είχε ενταφιασθεί λίγο πριν από την Αλωση της Κωνσταντινουπόλεως ο Πλήθων Γεμιστός, και μετέφερε τα οστά του στο Ρίμινι. Τα τοποθέτησε σε ωραία σαρκοφάγο, η οποία εντοιχίστηκε στο εξωτερικό μέρος τού εκεί καθεδρικού ναού. Τα ελληνικά βλήματα έπληξαν το μαυσωλείο όπου εφυλάσσοντο τα λείψανα του Γεωργίου Γεμιστού – Πλήθωνα, το οποίο μεταπολεμικά αποκαταστάθηκε. Αυτό εξόργισε τον μεγάλο Αμερικανό ποιητή Εζρα Πάουντ (1885-1972), που παρακολουθούσε την εξέλιξη της μάχης, και κατέγραψε το γεγονός με παράπονο, αλλά και επιθετικά σχόλια για τους σύγχρονους Νεοέλληνες, σε ένα από τα (απαγορευμένα) «Κάντος». Είναι βεβαίως γνωστό ότι ο κορυφαίος ποιητής του 20ού αιώνα υπήρξε ένθερμος θαυμαστής του Μουσολίνι. Γι’ αυτό το παρακάτω Κάντο, μέρος του οποίου παραθέτω, πρωτογράφτηκε σ’ ένα φασιστικό έντυπο, που υποστήριζε τη μουσολινική Δημοκρατία του Σαλό.
«Το Ρίμινι καμένο και ρημαγμένο το Φορλί, ποιος θα δει τώρα το μνήμα του Γεμιστού, που τόσο σοφός υπήρξε αν και Ελληνας;» (…)
Τέλος, στο βιβλίο του Παν. Κανελλόπουλου «Τα χρόνια του μεγάλου πολέμου 1939-1944», αναφέρονται όλοι οι αξιωματικοί της Ταξιαρχίας του Ρίμινι, μεταξύ των οποίων: ο συνταγματάρχης Κων. Παπαδόπουλος (παππούς), ο λοχαγός Κων. Λιάνης, ο ταγματάρχης Σοφοκλής Τζανετής, ο συνταγματάρχης Στ. Μανιδάκης, ο αντισυνταγματάρχης Αθ. Λασπιάς, ο λοχαγός Ι. Στεφανάκης (φονευθείς).
Ακόμα σημειώνω ότι ο ποιητής Εζρα Πάουντ επεσκέφθη την Αθήνα τον Νοέμβριο το 1965 και συναντήθηκε με τον Γεώργιο Σεφέρη και τον Ζήσιμο Λορεντζάτο.
Σχετικό κείμενο, αναφερόμενος στην παραμονή του ποιητή στην Αθήνα, γράφτηκε από τον Σ.Ι. Αρτεμάκη στην «Κ» της 3.11.1965.
Αντωνης Ν. Βενετης, Μοναστηράκι Δωρίδος