Κύριε διευθυντά
Στο άρθρο του «Ενα άλμα για την Παιδεία» (01-11-19) ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης ισχυρίζεται ότι ο νέος νόμος για την εισαγωγή στα ΑΕΙ με κάποιον τρόπο συμβάλλει στην προαγωγή της λεγόμενης «αριστείας», καθώς και σε μια αναβάθμιση της πανεπιστημιακής παιδείας στη χώρα. Φαίνεται πως ξεχνάει ο κ. Μανδραβέλης ότι το ζητούμενο για να διασφαλιστεί η αριστεία στην πανεπιστημιακή παιδεία δεν είναι να δυσκολέψει κι άλλο η είσοδος σε μια σχολή ανωτάτης εκπαίδευσης, αλλά, αντίθετα, να δυσκολέψει η έξοδος από αυτή, με την έννοια της απόκτησης του πτυχίου. Ακριβώς η επιβολή βαθμολογικών φραγμών και υπερβολικών ακαδημαϊκών απαιτήσεων, είτε γίνεται από τους γραφειοκράτες του υπουργείου Παιδείας είτε από τη διοίκηση των ίδιων των ΑΕΙ, είναι που περιορίζει αυθαίρετα και με κοινωνικά – ταξικά κριτήρια την «ελεύθερη ατομική επιλογή» που υποτίθεται ότι προασπίζει ο κ. Μανδραβέλης.
Τέλος, το να ξεκινά η διδασκαλία στα πανεπιστήμια από το «ποιος ήταν ο Νεύτων» λόγω του χαμηλού επιπέδου των εισακτέων φοιτητών δεν είναι παρά ένα σόφισμα που επιχειρεί να συνδέσει την αποφοίτηση από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με την είσοδο στην τριτοβάθμια. Δεν υπάρχει κανένας λόγος, όμως, αυτά τα δύο να συνδέονται. Κι αν ακόμα είναι έτσι, εφόσον καθιερωθούν τα ορθά ακαδημαϊκά κριτήρια για να ρυθμίζουν την εσωτερική λειτουργία των ΑΕΙ, είναι οι φοιτητές που θα κληθούν να προσαρμοστούν στη διδακτέα ύλη των ΑΕΙ και όχι το ανάποδο, όπως άλλωστε συμβαίνει πάντοτε σε όλες τις σχολές. Πιστεύω πως τα περί υποβάθμισης δεν είναι παρά ένα σόφισμα για την περαιτέρω ενίσχυση του ταξικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης, της συγκέντρωσης της γνώσης και των προνομίων που αυτή συνεπάγεται σε ακόμα λιγότερα χέρια.
Παναγιωτης Δρακος