Ο δολερός Γιουσούφ αγάς, ο Αχμέτ της λουμπάρδας, η Ακρόπολη και ο τιμωρός- κεραυνός…

Ο δολερός Γιουσούφ αγάς, ο Αχμέτ της λουμπάρδας, η Ακρόπολη και ο τιμωρός- κεραυνός…

Κύριε διευθυντά

Μουρμουρίζοντας στίχους από καντάδες και ακολουθώντας κάποια πλακιώτικα στενά, εύκολα φθάνει ο περιηγητής του κλεινού άστεως στον Αγιο Δημήτριο τον Λουμπαρδιάρη. Πρόκειται για μια μονόκλιτη, μαρμαροσκέπαστη εκκλησία που βρίσκεται στους πρόποδες του χορταριασμένου και πολύπαθου λόφου του Φιλοπάππου (πλησίον του κοσμικού κέντρου «Διόνυσος»). Το ναΰδριο εντάσσεται σε ένα ευρύτερο συμβολικό τοπίο υψηλής αξίας, που περιλαμβάνει τον Παρθενώνα, το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού και άλλες άξιες θαυμασμού αρχαιότητες οι οποίες συνδέονται μεταξύ τους με ένα καλοσχεδιασμένο δίκτυο διαδρόμων.

Υπογραμμίζεται ότι, στα μέσα της δεκαετίας του ’50, ο αρχιτέκτονας και φιλόσοφος του χώρου, Δημήτρης Πικιώνης, είχε επωμιστεί την ανάδειξη της συγκεκριμένης περιοχής. Μάλιστα, ο Πικιώνης είχε χρησιμοποιήσει στην τοιχοποιία του Λουμπαρδιάρη και στην οδοποιία των πέριξ μονοπατιών κομμάτια από τα τότε κατεδαφιζόμενα νεοκλασικά κτίρια της πόλης.

Αναφορικά με την προέλευση του ονόματος Λουμπαρδιάρης (βομβαρδιστής), λέγεται ότι σχετίζεται με τον βομβαρδισμό της Ακρόπολης από τον Βενετό Μοροζίνη το 1687. Συγκεκριμένα, οι Ενετοί εισβολείς είχαν τοποθετήσει το μεγάλο πυροβόλο τους («λομπάρντα») δίπλα στο εκκλησάκι και από εκεί κανονιοβολούσαν εναντίον του Ιερού Βράχου.

Βέβαια, υπάρχει και μια άλλη εκδοχή για το «πώς και γιατί» της τοπωνυμίας του ναϋδρίου, που διασώζεται μέσα από ένα διήγημα του «αθηναιολόγου» Δημητρίου Καμπούρογλου. Βάσει αυτού του κειμένου –και με το ημερολόγιο να σημαδεύει το έτος 1658–, ο Οκτώβριος κοντεύει στο τέλος του. Ο δύστροπος και δολερός Γιουσούφ αγάς του κάστρου της Ακρόπολης έχει φροντίσει να διαρρεύσει η πληροφορία στους Αθηναίους, ότι η επικείμενη μεγάλη εορτή του Αϊ-Δημήτρη θα τιμηθεί με ιδιαίτερη λαμπρότητα και από τους κατακτητές. Εχει αφήσει μάλιστα να εννοηθεί ότι επιθυμία του είναι να γίνει «μονοκκλησιά». Δηλαδή, μόνον ο Λουμπαρδιάρης να λειτουργηθεί ανήμερα, ώστε οι πιστοί, άπαντες ανεξαιρέτως, να προσέλθουν στο συγκεκριμένο εκκλησάκι για να προσευχηθούν. Προφανώς, ο σκοπός του Γιουσούφ δεν είναι να τιμηθεί ο Μυροβλύτης ούτε να γίνουν σεβαστές οι θρησκευτικές ελευθερίες των «ραγιάδων». Αντίθετα, ο αγάς έχει συνεννοηθεί με τον αρχιπυροβολητή του (ονόματι Αχμέτ) ώστε, όταν συγκεντρωθούν οι χριστιανοί, τότε να γίνει ομοβροντία από τα κανόνια του κάστρου και να ισοπεδωθεί το ξωκκλήσι μαζί με το συγκεντρωμένο ποίμνιο.

Η επόμενη μέρα ξημερώνει με νεροποντή, ενώ οι Ρωμιοί πανηγυριώτες συρρέουν κατά εκατοντάδες. Ομως, το οθωμανικό φρουραρχείο των Αθηνών δεν είναι ικανοποιημένο, καθότι ανέμενε μεγαλύτερη συμμετοχή… Το χαλαζόβροχο δυναμώνει! «Ο Αχμέτ ζυγώνει αναμμένο το αλειμματοκέρι πρώτα στην λουμπάρδα… την ίδια στιγμή όμως, επάνω από το κεφάλι του, χύνεται από τον ουρανό φωτιά. Κρότος φοβερός και ξερός, κρότος άγριος… όλη η Ακρόπολη σείεται… πέφτει κεραυνός επάνω στην πυριτιδαποθήκη. Καταστροφή και θάνατος!».

Ο Γιουσούφ και η φρουρά του τινάχτηκαν στον αέρα. Οι καστριώτες ραγιάδες, κατατρομαγμένοι πετάχτηκαν έξω από το εκκλησιδάκι του Αϊ-Δημήτρη. Αμέσως μετά, η βροχή σταμάτησε και ο ουρανός καθάρισε. Η είδηση του θαύματος ταξίδεψε στης Οικουμένης τα πέρατα!

Ετσι, «ο Αϊ-Δημήτρης πήρε με το δίκιο του το παρανόμι, που του ’πρεπε, και ίσαμε τώρα λέγεται Λουμπαρδιάρης – βομβαρδιστής…».

Ιωαννης Μιχαηλ Μιχαλακοπουλος, Κυψέλη

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή