Κύριε διευθυντά
Ο απλός Ελληνας πολίτης, σχετικά με την επιλογή του προσώπου για το ύπατο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, διερωτάται προς τι τόσο έντονος αλληλοσπαραγμός, όταν εκπρόσωποι όλων των κομμάτων, δημοσιογράφοι και ΜΜΕ, αλλά και ειδήμονες συνταγματολόγοι, δηλώνουν ότι ο Πρόεδρος είναι «γυμνός» εκτελεστικών αρμοδιοτήτων, αφού το πολιτικό μας σύστημα είναι πρωθυπουργοκεντρικό; Πολλοί μάλιστα, κατ’ ανοίκειο τρόπο, τον χαρακτηρίζουν ως πρόσωπο διακοσμητικό, με αρμοδιότητες κοψίματος κορδελών εγκαινίων και, περιπαικτικά, παράστασης στις γιορτές και στα πανηγύρια. Και, ενώ κακώς αυτά διαλαλούν, εντούτοις αλληλοσπαράσσονται για το προφίλ, την προσωπικότητα, την πολιτική – κομματική του ταυτότητα και προέλευση, τα προσόντα του, το κύρος του, ερχόμενοι σε πλήρη αντίφαση με τις δημόσιες δηλώσεις τους.
Καιρός όμως να σοβαρευθούν και να μαζέψουν τη γλώσσα τους, γιατί το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι θεσμός και οφείλουν να τον σέβονται. Πράγματι, ο Ανδρέας Παπανδρέου απεγύμνωσε αρμοδιοτήτων τον ανώτατο άρχοντα (πρώτο πολίτη της χώρας), αφαιρώντας κι εκείνη του δικαιώματος της διάλυσης της Βουλής, που λειτουργούσε ως δικλίδα ασφαλείας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος όταν διεπίστωνε επικίνδυνη διάσταση μεταξύ κυβέρνησης και κοινής γνώμης. Παρά ταύτα, ο ρόλος του δεν είναι διακοσμητικός, όπως ισχυρίζονται μερικοί. Πόσες φορές δεν αισθανθήκαμε περήφανοι από μια μεστή περιεχομένου ομιλία του Προέδρου μας κατά την υποδοχή αρχηγών ξένων κρατών; Ποιος καλοπροαίρετος δεν πιστεύει στον ενωτικό ρόλο του Προέδρου; Να, λοιπόν, γιατί πρέπει να είναι υπερκομματικός, να εμπνέει εμπιστοσύνη και σεβασμό, να τυγχάνει ευρείας παιδείας και ει δυνατόν γλωσσομαθής. Πολλά ονόματα ακούονται τον τελευταίο καιρό, αρσενικού και θηλυκού γένους, χωρίς ακόμα να φανεί μια γενικής αποδοχής προσωπικότητα με κύρος και αναγνωρισιμότητα εντός και εκτός συνόρων. Μια τέτοια προσωπικότητα, που εκτιμάται ότι όλα τα κόμματα αλλά και η κοινή γνώμη θα συμφωνούσαν, είναι π.χ. ο ακαδημαϊκός κ. Βασ. Μαρκεζίνης, αν βέβαια αποδεχόταν σχετική πρόσκληση-πρόταση. Τακτικό μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας, αντεπιστέλλον μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας και της Ακαδημίας Αθηνών, ξένος εταίρος της Βασιλικής Ακαδημίας του Βελγίου, της Ρώμης και της Ολλανδίας, ως και μέλος της Ακαδημίας του Αμερικανικού Δικαίου. Το 2005 του απενεμήθη ο τίτλος του σερ από τη βασίλισσα της Αγγλίας για «εξαίρετες υπηρεσίες στις διεθνείς σχέσεις», ενώ το έργο του στο ευρωπαϊκό δίκαιο και η συμβολή του στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχουν αναγνωρισθεί διά της απονομής σε αυτόν, από τους προέδρους της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας, ανωτάτων διακρίσεων, όπως τα διάσημα του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος Αξίας της Γερμανίας και των Μεγαλόσταυρων των Ταγμάτων Αξίας της Γαλλίας και της Ιταλίας. Το πλούσιο έργο του, αναφερόμενο στο δίκαιο, στη γεωπολιτική επιστήμη, στη σύγχρονη διπλωματία, στην τέχνη κ.ά., έχει μεταφρασθεί σε έξι γλώσσες. Ασφαλώς και άλλοι διαπρεπείς Ελληνες υπάρχουν και εντός και εκτός Ελλάδος. Γιατί τους αφήνουμε στα αζήτητα και ψαχνόμαστε μεταξύ μας αλληλοσπαρασσόμενοι;
Παν. Καρακατσουλης, Ομότ. καθηγητής του Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών