Κύριε διευθυντά
Διάβασα και άκουσα στα ραδιόφωνα / τηλεοράσεις για την προ ημερών διάσωση τεσσάρων ατόμων από ιστιοφόρο σκάφος κοντά στο νησί Αγ. Γεώργιος, έξω από το Σούνιο, το οποίο είχε μείνει ακυβέρνητο, αφού είχαν καταστραφεί τα πανιά του από τους ανέμους των 9 μποφόρ και δεν λειτουργούσε η μηχανή του, προφανώς λόγω του έντονου κυματισμού.
Δεδομένης τής από μέρες έγκαιρης πρόβλεψης για τα έντονα καιρικά φαινόμενα, θα ήθελα να ρωτήσω τους επιβαίνοντες, και ιδιαίτερα τον κυβερνήτη, ο οποίος θα πρέπει να είχε και το σχετικό δίπλωμα ναυτοσύνης, πώς αποφάσισαν να βγουν στα πέλαγα όταν και για μεγάλα πλοία ήταν σε ισχύ απαγορευτικό απόπλου.
Πιθανόν να μου απαντήσουν ότι ήθελαν να νιώσουν την αγριάδα της φύσης ή ότι προετοιμάζονταν να συμμετάσχουν στους αγώνες περίπλου της Γης με το σκάφος κ.λπ.
Δικαίωμά τους, βέβαια, και πιθανόν να μου έλεγαν επίσης ότι δεν μου πέφτει λόγος αν αυτοί ήθελαν να ρισκάρουν τη ζωή και την περιουσία τους.
Εγώ, όμως, θα τους ρωτούσα πάλι, γιατί τότε εξέπεμψαν SOS, μάλλον θα φοβήθηκαν, τι κρίμα όμως τέτοια κατάληξη μετά μια τόσο λεβέντικη / ανόητη αρχική απόφαση. Θα τους ρωτούσα επίσης και τα έξοδα του ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού, που διέσωσε τους τρεις από αυτούς, ποιος θα τα πληρώσει, ο κοινός κορβανάς, όλοι εμείς οι άλλοι, που μόνο καναπέ ξέρουμε. Και ο ταλαίπωρος βαθμοφόρος του Πολεμικού Ναυτικού, που ανεβοκατέβηκε τρεις φορές με το συρματόσχοινο για να τους σώσει, πιθανόν θα μου απαντήσουν δεν πειράζει, ήταν μια άσκηση που τον κράτησε άλλωστε σε φόρμα για μελλοντικές πολεμικές επιχειρήσεις.
Και μια τελευταία ερώτηση:
Το σκάφος τους τελικά βυθίστηκε – αν ήταν σωστά πιστοποιημένο, μάλλον θα πάρουν πίσω την αξία του από τα ασφάλιστρα. Τι θα γίνει, όμως, με τα προηγούμενα έξοδα; Μια απάντηση συνεχίζει να χρειάζεται.
Δ. Καμαραδος, Πρώην αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, Πραγματογνώμονας / Επιθεωρητής πλοίων Μηχ/γος – Ηλεκ/γος ΕΜΠ