Κύριε διευθυντά
Παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό την άγονη και εν πολλοίς άχρηστη συζήτηση σε επίπεδο κυβέρνησης και λοιπής πολιτικής ηγεσίας στη χώρα μας, εάν και κατά πόσον οι κατέχοντες ανώτατες πολιτικές θέσεις (υπουργοί και λοιποί αξιωματούχοι) κατέχουν πτυχίο (πάντα βεβαίως ανώτατης σχολής κ.λπ., κ.λπ.). Και τούτο τίθεται ως προαπαιτούμενο κατά κάποιον τρόπο, ως εχέγγυο, για να εξασφαλισθεί η επιτυχία στο έργο που αναλαμβάνει.
Ας ρίξουμε μια ματιά όμως στο τι ακριβώς συμβαίνει στις προηγμένες χώρες. Αυτό που πρωτίστως έχει ενδιαφέρον για τον υποψήφιο κάτοχο της θέσης του πολιτικού προϊσταμένου της CIA, φέρ’ ειπείν, είναι η επαγγελματική και ενδεχομένως η πολιτική του πορεία, η ακεραιότητα του χαρακτήρα του και βέβαια η αποτελεσματικότητα που τον χαρακτηρίζει στις κρίσιμες θέσεις που πέρασε. Στο τέλος του CV του ίσως υπάρχει και κάποια αναφορά στα ακαδημαϊκά του προσόντα. Η ακρόαση στο Κογκρέσο έχει να κάνει με την αποτελεσματικότητα αυτού του ανθρώπου. Ποσώς ενδιαφέρουν τους κρίνοντες τα πτυχία και διπλώματα που ενδεχομένως κατέχει.
Στη χώρα μας τα τελευταία πενήντα χρόνια έχουμε καταληφθεί από μια άρρωστη πτυχιολαγνεία, και μάλιστα από ανώτατα ιδρύματα. Μετατρέψαμε τις όντως επιτυχημένες σχολές των υπομηχανικών (απαραίτητος συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον ακαδημαϊκό μηχανικό και τους ανθρώπους του εργοταξίου) από ανώτερες σε ανώτατες.
Στη Γαλλία δεν υπάρχει «Ανώτατη» σχολή. Οι περίφημες στον κόσμο ecoles φέρουν τον τίτλο superieure και όχι suprime (ανώτατη). Το ίδιο και στη Γερμανία μέχρι πρόσφατα τα πολυτεχνεία είχαν απλά τον τίτλο Hoch.
Η διαδικασία μετασχηματισμού του δημόσιου τομέα κυρίως για θέσεις ευθύνης, ώστε οι κάτοχοι να είναι χρήσιμοι και προπαντός αποτελεσματικοί, ας δανειστεί τον τρόπο που οι μεγάλοι πολυεθνικοί όμιλοι επιλέγουν τα αντίστοιχα στελέχη, όπου το κυρίαρχο στοιχείο στις συνεντεύξεις είναι η προστιθέμενη αξία στην εταιρεία που δύναται να προσφέρει ο υποψήφιος. Καλά τα πτυχία, καλώς τα πήρε, αλλά η κοινωνία πρέπει να πάει μπροστά και προοδεύει μόνο με αποτελεσματικούς ανθρώπους.
Θα χρειασθεί χρόνος, κόπος και πολλές θυσίες για να απαγκιστρωθούμε από τον τύπο και να πάμε στην ουσία που μόνο τότε η κοινωνία ως σύνολο θα δρέψει καρπούς.
Χρηστος Καστωρης, Δρ Ηλεκτρολόγος Μηχανικός