Κύριε διευθυντά
Η καραντίνα του κορωνοϊού έπληξε ιδιαίτερα τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, που συμπεριλαμβάνονται στις λεγόμενες «ευπαθείς» ομάδες. Δεν έφθαναν το πετσόκομμα των συντάξεων, οι άθλιες συνθήκες υγειονομικής περίθαλψης και τα ψυχοσωματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα της δύσκολης αυτής ηλικίας, ήρθε να προστεθεί η κλεισούρα και η εγκατάλειψη από παιδιά και εγγόνια για τον φόβο της πανδημίας.
Η μοναδική διέξοδος της πλειονότητας των υπερηλίκων για να ξεχνούν τα προβλήματα και τις πίκρες της καθημερινότητας ήταν η συνάντηση σε κάποια καφετέρια με τους συνομηλίκους τους, οι περίπατοι και η απασχόληση με τα αγαπημένα εγγονάκια τους προς εξυπηρέτηση των εργαζόμενων παιδιών τους. Η στέρηση αυτών των δραστηριοτήτων επέφερε εκνευρισμό, συγκρούσεις με τον συνοικούντα σύζυγο, στεναχώρια, άγχος και ενίοτε κατάθλιψη.
Πού είναι, αλήθεια, τα «περήφανα γηρατειά», τα οποία εγκωμίαζε στους προεκλογικούς λόγους του ο αλήστου μνήμης πρωθυπουργός, για τα οποία έταζε αυξημένες συντάξεις, προνομιακή περίθαλψη και ιδιαίτερη κρατική μέριμνα; Επεα πτερόεντα. Πού πήγαν οι υποσχέσεις για εκσυγχρονισμένους κρατικούς οίκους ευγηρίας για τους εγκαταλελειμμένους απόμαχους; Φούμαρα για συλλογή ψήφων. Η χώρα μας κατέχει μια από τις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη στον τομέα της υποστήριξης και φροντίδας των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας.
Παρά όμως τα δεινά, που επαύξησε η απομόνωση συνεπεία του ιού, οι περισσότεροι υπερήλικοι, που έζησαν παρόμοιες καταστάσεις, αντιστέκονται με υπομονή και ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο. Ο δικός μας Επίκουρος και οι Λατίνοι φιλόσοφοι Κικέρων και Σενέκας, που ασχολήθηκαν ειδικότερα με τα γηρατειά, μιλούν με αισιοδοξία για την κρίσιμη αυτή ηλικία, θεωρώντας τη επιστέγασμα της ολοκλήρωσης των αγώνων μιας ολόκληρης ζωής, και συνιστούν στους γέροντες να είναι συνετοί, νηφάλιοι, υπομονετικοί, αξιοπρεπείς, συγκρατημένοι, φιλειρηνικοί και καλοπροαίρετοι προκειμένου να έχουν ποιότητα τα τελευταία τους χρόνια και να είναι αποδεκτοί από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον τους. Και η Εκκλησία μας δέεται «χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά». Ας ευχηθούμε η κρίση της πανδημίας να αποτελέσει αφορμή για μια έσχατη αναθεώρηση της πορείας μας προς πνευματική μας αναγέννηση, ώστε να διέλθουμε με «υπερηφάνεια» το τελευταίο και κρισιμότερο στάδιο του βίου μας.
Δημητριος Δημηνας, Δικηγόρος, Κατερίνη