Κύριε διευθυντά
Ψηφίζουμε δήμαρχο για να βελτιώσει την πόλη. Ψηφίσαμε Μπακογιάννη για να βελτιώσει την Αθήνα που είχε μεγάλες ανάγκες. Χρειαζόταν λεωφορεία αξιόπιστα και συντηρημένα, προπαντός χρειαζόταν πεζοδρόμια καθαρά, χωρίς τρύπες και λακκούβες και με σωστά σκαλοπάτια, αυτές τις παγίδες για κάθε πεζό. Χρειαζόταν απαγόρευση στο άγριο πάρκινγκ, περιποίηση στο λίγο πράσινο, καθαριότητα και φυσικά μια σχετική ασφάλεια για τους πολίτες.
Κι εκεί που περιμέναμε κάτι από αυτά, ξαφνικά ήρθε η υπέρβαση, ο «Μεγάλος Περίπατος», και η Πανεπιστημίου έπαψε να είναι λεωφόρος κι έγινε κάτι άλλο, ακατανόητο. Εδώ, κοκοφοίνικες σε πελώριες γλάστρες, λωρίδες κίτρινες και πράσινες και στριμωγμένα αυτοκίνητα που αγκομαχούν· εκεί, άσπροι πάγκοι σε στυλ αίθουσας αναμονής σιδηροδρομικού σταθμού και ζαρντινιέρες τύπου ρωμαϊκής σαρκοφάγου. Τι είναι όλ’ αυτά; Σκέφτηκε κανείς το αττικό τοπίο, την τοπογραφία της Αθήνας, το χρώμα της πόλης; Γιατί οι δρόμοι έχουν την ιστορία τους και η Πανεπιστημίου είναι συνυφασμένη με την ιστορία της Αθήνας και τα μνημειακά της κτίρια. Αυτά χάθηκαν μέσα στον αχταρμά.
Το Ιλίου Μέλαθρον, παλατάκι του 19ου αι., ένα από τα πιο σπουδαία μουσεία της Ευρώπης, η Αρχαιολογική Εταιρεία, διατηρητέο κτίριο του Ορλάνδου που στεγάζει μεγάλη βιβλιοθήκη αρχαιολογική και ιστορική, ανοικτή στο κοινό, ο Αγ. Διονύσιος, έργο του Καυταντζόγλου, όπως και το πλαϊνό Οφθαλμιατρείο, και τέλος η πολυθρύλητη Τριλογία που όλοι τη θέλουν αλλά κανείς δεν προσέχει.
Πώς θα λειτουργούν αυτά τα κτίρια, πώς θα γίνεται η τροφοδοσία, πώς θα φτάνει ο κόσμος; Αλλά και ποιος πεζός ή ποδηλάτης από το Παγκράτι, τα Πετράλωνα, τους Αμπελοκήπους ή τα Πατήσια θα ’ρθει να περπατήσει ή να ποδηλατήσει στο ένα χιλιόμετρο της Πανεπιστημίου; Πώς θα φτάσει έως εκεί, με ποια λεωφορεία και από ποιους κακοτράχαλους δρόμους, αλλά και τι να κάνει; Να εισπνεύσει καλύτερα το καυσαέριο και να δει την Ομόνοια και τους τύπους που συχνάζουν εκεί; Τόσο χρήμα πεταμένο. Ο Καραγάτσης το είχε πει: «Είμαστε πεζοί στις φαντασίες μας και φαντασιόπληκτοι στις δουλειές μας». Ισχύει εδώ περισσότερο από ποτέ.
Ντορα Βασιλικου, Αθήνα