Κύριε διευθυντά
Με περίσσιο ενθουσιασμό διά́βασα το ά́ρθρο της κ. Γιώτας Συκκά «Μελίνα, μια αστή αντάρτισσα» που δημοσιεύθηκε στην «Κ» της Κυριακής (20.9.2020) και σκέφτηκα τις επετείους 100 χρόνων του φετινού έτους. 100 χρόνια από τη γέννηση της Μελίνας Μερκούρη, 100 (+1) χρόνια από τη γέννηση του Σαμαράκη, 100 χρόνια από τον θάνατο του Κονδυλάκη…
Ωστόσο, η επέτειος των 100 χρόνων από τον πρόωρο θάνατο του λογοτέχνη Κωνσταντίνου Χατζόπουλου (1868-1920) παρέμεινε (πανελλαδικά) λίγο έως πολύ στο παρασκήνιο. Το «Ετος Χατζόπουλου» γιορτάζεται στο Αγρίνιο (τη γενέτειρά του), στο πλαίσιο του δήμου υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού, με πλήθος εκδηλώσεων που αντικατοπτρίζουν την αγάπη των Αγρινιωτών στο πρόσωπο του συμπατριώτη τους.
Μεγαλώνοντας στο σπίτι των πλούσιων προεστών του (τότε) Βραχωρίου, των Σταΐκων, ο Χατζόπουλος ακολούθησε μια ξεχωριστή πορεία στη λογοτεχνία. Πρωτοπόρος και κορυφαίος του συμβολισμού («Φθινόπωρο»), του νατουραλισμού και του ρεαλισμού («Ο πύργος του ακροπόταμου»), μετέφρασε Γκαίτε («Φάουστ»), Ιψεν («Πέερ Γκυντ»), καθώς επίσης υπήρξε υποστηρικτής του δημοτικισμού και ιδεαλιστής του σοσιαλισμού.
Η συμβολή του στα ελληνικά γράμματα επιβάλλει να έρθει η ιστορία και το έργο του στο φως της δημοσιότητας, ίσως και να φιλοξενούνταν στις σελίδες της ποιοτικής αυτής εφημερίδας.