Κύριε διευθυντά
Η οξεία πνευμονική νόσος από τον κορωνοϊό 2 (COVID-19) που προκάλεσε την πανδημία είναι επαγγελματική νόσος, γιατί πληροί το κριτήριο του επιστημονικού ορισμού αυτών των νόσων: Εχει προφανώς μεγαλύτερη συχνότητα και πιθανότητα μετάδοσης κατά την εργασία, σε ορισμένες επαγγελματικές ομάδες (π.χ. επαγγελματίες υγείας στα νοσοκομεία, εργαζομένους σε ορισμένους χώρους ή σε ορισμένες μετρήσιμες συνθήκες εργασίας με συγχρωτισμό και θερμό και υγρό περιβάλλον, που μπορούν να προσδιορισθούν επακριβώς) από ό,τι σε άλλες ή στον γενικό πληθυσμό.
Ο κορωνοϊός, βεβαίως, μπορεί να μολύνει κάποιον εργαζόμενο όταν αυτός δεν εργάζεται, εκτός του χώρου εργασίας, ή και έναν άνεργο. Ωστόσο, και άλλοι βιολογικοί παράγοντες προκαλούν νόσους (π.χ. τέτανο, φυματίωση, ιογενή ηπατίτιδα), οι οποίες αναγνωρίζονται μάλιστα ως αποζημιώσιμες «επαγγελματικές ασθένειες» από τον ελληνικό νόμο βάσει κριτηρίων, μολονότι οποιοσδήποτε πολίτης μπορεί να προσβληθεί από αυτές και εκτός εργασίας.
Στο Τμήμα Ιατρικής της Εργασίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης Ειδικών Ιατρών, έχουν αρχίσει διερευνητικές συζητήσεις για τον καθορισμό των διαδικασιών και των κριτηρίων που θα χρησιμοποιούνται στις επιχειρήσεις (αντιστοίχως των εφαρμοζομένων για άλλες επαγγελματικές νόσους), ώστε να αποσαφηνίζεται αν διαγνωσμένη COVID-19 σε συγκεκριμένο εργαζόμενο είναι επαγγελματική. Η εξασφάλιση υγιεινών συνθηκών στην εργασία, συμπεριλαμβανομένης συνεπώς της προστασίας από τον κορωνοϊό, είναι νομοθετημένη υποχρέωση του εργοδότη. Αυτός πρέπει να συμβουλεύεται ειδικό ιατρό της εργασίας για την εκπλήρωσή της και ειδικότερα για σχετικές, έγκαιρες δράσεις αγωγής υγείας των εργαζομένων (βασιζόμενες στην «αρχή της μέγιστης προφύλαξης», με ειδικές τεχνικές) επικουρώντας την αποτελεσματικότητα της νομοθέτησης, πληροφόρησης, «διαφήμισης», ολιγόλεπτων συνεντεύξεων επιστημόνων στα ΜΜΕ, ώστε να επιτευχθεί η απαραίτητη πειθώ για συμμόρφωση όλων με τον νόμο.