Κύριε διευθυντά
Οποτε μπορώ παρακολουθώ με ενδιαφέρον (όσο μου το επιτρέπει η ορθότητα της σκέψης μου) στην «Καθημερινή» της Κυριακής τις επιφυλλίδες του κ. Xρ. Γιανναρά. Ομολογώ πως τέτοια απαισιοδοξία δεν έχω ξανασυναντήσει. Ασχέτως προς το θέμα που αναπτύσσει, λύσεις ή πρόοδος για τη σωτηρία της πατρίδας μας –πάντοτε κατά τον σεβαστό κ. Γιανναρά– δεν υπάρχουν. Διερωτώμαι, λοιπόν, και διορθώστε με αν είμαι σε λάθος κύμα: Προς τι τα γραφόμενα, εφόσον ούτως ή άλλως πάμε κατά διάλυση, αν όχι κατά διαβόλου;
Γνωρίζω πως οι επιφυλλίδες δεν ισοδυναμούν με τα άρθρα και πως το πνεύμα τους και το περιεχόμενό τους διαφέρει, όμως αυτό δεν αναιρεί την προσπάθεια να μπορεί κανείς να δει και κάτι όχι τόσο αρνητικό στην καθημερινότητά μας.
Συμφωνώ απόλυτα πως πολλά πράγματα θα έπρεπε να αλλάξουν –ή να είχαν ήδη αλλάξει–, όμως το να μηδενίζουμε τα πάντα είναι ο καλύτερος τρόπος;
Αγαπητέ κ. Γιανναρά, σας παρακαλώ πολύ, βρείτε και κάτι θετικό να μας πείτε! Θα σας ευχαριστούμε όλοι! (Συγγνώμη, είχατε εκθειάσει, και πολύ σωστά, τους κυρίους Τσιόδρα και Χαρδαλιά.)
«Κρετινισμός, αθλιότητα, γελοιώδες κρατίδιο, θλιβεροί πολιτικοί…», είναι λίγα από τα επίθετα με τα οποία μας βομβαρδίζει ο κ. Γιανναράς. Γιατί όμως δεν μας έχει δώσει, έστω και μία φορά, μια λύση σε ένα από όλα τα στραβά μας; Μας λείπει σίγουρα η «οξυδέρκεια» του Ερντογάν ή η δική του που σε όλα σχεδόν τα πεδία έχει το λέγειν;