Κύριε διευθυντά
Προσπαθώ με κάποιον τρόπο να εκφραστώ. Να βρω λόγια για να περιγράψω το πώς νιώθω. Λυπάμαι! Αυτή τη λέξη μπορώ να νιώσω τώρα. Ολα αυτά τα συνεχή στενάχωρα γεγονότα. Σεισμοί, άδικοι θάνατοι παιδιών, οικονομική κρίση, δυνατοί που παίζουν με την εξουσία, κοινωνικές διακρίσεις, ιμπεριαλιστικές διαθέσεις κρατών, ή μάλλον κυβερνητών, για να το θέσω καλύτερα, και σαν κερασάκι στην τούρτα ένας ιός που παραμονεύει και δεν μας επιτρέπει να ζήσουμε τις, έστω και λίγες, στιγμές ευτυχίας που όλοι έχουμε πραγματικά ανάγκη. Γεγονότα τα οποία επαναλαμβάνονται. Στάσεις πολιτικών, φανατισμοί, θάνατοι και πάλι από την αρχή. Τίποτα καινούργιο. Ολα γνώριμα πια στην καθημερινότητά μας.
Σταματήσαμε να ζούμε! Δεν δίνονται ευκαιρίες για όνειρα, νέες αρχές! Εγκλωβισμένοι σε μια σκληρή πραγματικότητα, αδυνατούμε να δραπετεύσουμε! Στερούμαστε ό,τι δημιουργικό είχε απομείνει στη ζωή μας. Το σχολείο, τις αθλητικές δραστηριότητες, τις βόλτες με τους φίλους μας, μια εξόρμηση στην εξοχή, ακόμη και μια απλή συνάντηση με τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας! Πράγματα τόσο δεδομένα για την πριν από ένα χρόνο ζωή μας. Κι όμως, δεν έχουμε την ευκαιρία να τα ζήσουμε!
Και σκοπός μου δεν είναι να ασκήσω κριτική στην κυβέρνηση. Οχι! Την εποχή που ζούμε πασχίζω να καταλάβω! Πρωτόγνωρες καταστάσεις που μοιάζουν σαν καλογραμμένο σενάριο ταινίας. Να σας πάω λίγο πίσω. 11 Μαρτίου 2020 περίπου 8 μήνες πριν, η μέρα που ανακοινώθηκε το πρώτο γνωστό σε όλους μας «λοκντάουν». Θυμηθείτε τον εαυτό σας ακριβώς μια μέρα πριν. Θα φανταζόσασταν ποτέ ότι σε λίγες μόνο ώρες θα άλλαζε η ζωή σας; Δεν νομίζω!
Αυτή είναι η πραγματικότητα που ζούμε λοιπόν! Η πλήρης αβεβαιότητα! Δεν γνωρίζουμε πού πατάμε και πού βρισκόμαστε! Μια επικαιρότητα που αλλάζει συνεχώς και άνθρωποι οι οποίοι αδυνατούν να κατανοήσουν τις τόσο γρήγορες αλλαγές αυτές. Και έτσι παραμένουμε αδρανείς! «Σηκώνουμε τα χέρια ψηλά» και περιμένουμε. Ο καιρός περνάει, στιγμές χάνονται, άνθρωποι πεθαίνουν, μεγαλώνουμε και εμείς πάλι εδώ!
Τι θα γίνει στο μέλλον; Αδυνατώ να σκεφτώ. Το μόνο που θέλω είναι να ζήσω το τώρα! Χωρίς δεύτερες σκέψεις! Αγκάλιασε κάποιον που αγαπάς, κάνε κάτι που σε ευχαριστεί, μίλα και πες αυτά που αισθάνεσαι! Μην αφήνεις τον χρόνο να περνάει! Εκμεταλλεύσου την κάθε ευκαιρία και δημιούργησε κάτι για το οποίο θα είσαι περήφανος!
