Κύριε διευθυντά
Με το τελευταίο συμβάν της διαπόμπευσης του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου από ομάδα τραμπούκων, ξανάρχεται στο προσκήνιο η άβυσσος που μας χωρίζει από τα πολιτισμένα κράτη, όπου στα ΑΕΙ μπαίνουν μόνο φοιτητές και άτομα της σχολής, με κάρτα και φύλαξη. Για το θέμα έγραψε την προ τεσσάρων δεκαετιών εμπειρία του ο Νότης Παπαδόπουλος, στο ωραίο άρθρο «Εγκλωβισμένοι στον επαρχιωτισμό μας» στις 8 Νοεμβρίου. Εμπειρία ΑΕΙ Αγγλίας. Κάρτα και φύλαξη λοιπόν.
Δυστυχώς στη χώρα μας, παρά τους ξενοσπουδασμένους ηγέτες, όλων των ελληνικών κομμάτων, 46 χρόνια από τη μεταπολίτευση, κανείς δεν έβαλε σκοπό να εφαρμόσει εδώ την εμπειρία που είδε και έζησε εκεί που σπούδασε. Αδιαφορία, ωχαδερφισμός, κομματισμός, στενοκεφαλιά, ελληνικό τέλμα; Πώς να το χαρακτηρίσει κανείς, δυσκολεύεται. Και η σύγκρισή μας με τον πολιτισμένο κόσμο θλιβερή.
Ο Πάσχος Μανδραβέλης στις 12 Νοεμβρίου στο άρθρο «Οι μεμονωμένοι τραμπουκισμοί» αναφέρει ονόματα πρυτάνεων και καθηγητών στα ΑΕΙ μας που τραυματίστηκαν ή κινδύνευσε η ζωή τους από τραμπούκους. Υποτίθεται από φοιτητές, που μάλλον θέλουν να ανέβουν την κομματική ιεραρχία, καθότι όλοι είναι φοιτητοπατέρες. Ακόμη και εξωπανεπιστημιακοί θέλουν να προσαρμόσουν την επαναστατική τους ρητορική, με τη λειτουργία της σχολής όπου ρυπαίνουν, τραμπουκίζουν ή και βιαιοπραγούν κατά μελών ΔΕΠ.
Κάθε νομοταγής Ελληνας θλίβεται με την κατάσταση αυτή. Οι πολιτικοί μας; Αιδώς Αργείοι…