Κύριε διευθυντά
Διάβασα στο ωραίο κείμενο του κ. Κώστα Λεονταρίδη με τίτλο «Πότε μουντζώσατε τελευταία φορά;», στο φύλλο της 6.1.20, τη λέξη «εστέτ», που είναι μία ελληνική λέξη (από «αισθητικός»), κακοφορμισμένη στα γαλλικά. Η πρώτη της σημασία ήταν αρκετά σεξιστική. Σήμαινε, ιδίως μεταξύ καλλιτεχνών, την ελευθερία έκφρασης στη ζωή και στην τέχνη, χωρίς τις μικροαστικές αναστολές, ιδίως για τους παροικούντες στο Μονπαρνάς (Παρνασσός) και στο Καρτιέ Λατέν. Η τέχνη για την τέχνη και η ζωή για τη ζωή. Η χρήση της, όπως συμβαίνει και με άλλες λέξεις, γίνεται δυσανάγνωστη, ιδίως με τις προστιθέμενες αντωνυμίες.
Πώς να κατανοήσει κάποιος ένα κείμενο χωρίς να γνωρίζει την ετυμολογία μιας λέξης; Oταν δεν γνωρίζει το «έτυμον»; O μόνος τρόπος είναι η επαναφορά των αρχαίων ελληνικών. Ολος ο κόσμος αλιεύει από αυτά λέξεις που δεν γνωρίζει τη σημασία τους. Τα αρχαία ελληνικά δεν είναι νεκρή γλώσσα. Είναι η μοναδική ευκαιρία να μάθουμε τη γλώσσα μας. Μία φίλη έγραψε στο βιογραφικό της προς ξένη εταιρεία, στη στήλη «ξένες γλώσσες»: αγγλικά άριστα, γαλλικά αρκετά καλά, γερμανικά αρκετά καλά και ελληνικά άριστα. Και πήρε τη θέση.